Η καρδιά της Ευρώπης κτυπά στη Γαλλία (Προεδρικές Εκλογές)

Τα 66.546 εκλογικά κέντρα της Γαλλίας άνοιξαν στις 08.00 τοπική ώρα (09.00 ώρα Ελλάδος) και κλείνουν στις 19.00 τοπική ώρα (20.00 ώρα Ελλάδος). Σε ορισμένες μεγάλες πόλεις τα εκλογικά κέντρα θα παραμείνουν ανοικτά μέχρι τις 20.00 τοπική ώρα (21.00 ώρα Ελλάδος).

Το ποσοστό συμμετοχής στις 12.00 ώρα Γαλλίας ανερχόταν σε 28,54% έναντι 28,29% που ήταν την ίδια ώρα στις εκλογές του

2012, 31,21% την ίδια ώρα το 2007 και 21,40% την ίδια ώρα το 2002, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Εσωτερικών.

Σημειώνεται ότι με βάση των προγραμματισμό έχουν ήδη ασκήσει το εκλογικό τους δικαίωμα όλοι οι υποψήφιοι.

της Σοφίας Ζαφείρη

Πριν από μερικά χρόνια το ενδεχόμενο η Γαλλία να πάρει... διαζύγιο από την Ε.Ε. και την παγκοσμιοποίηση ήταν τουλάχιστον απίθανο. Όχι πια και σίγουρα όχι βάσει των απόψεων που έχουν εκφράσει δύο εκ των επικρατέστερων υποψηφίων στις σημερινές προεδρικές εκλογές στη χώρα.

Εκλογές οι οποίες θα κρατήσουν... ξάγρυπνη την Ευρώπη, έως ότου γίνει γνωστό με απόλυτη σιγουριά ποιοι δύο εκ των 11 υποψηφίων θα περάσουν στον β' γύρο, ο οποίος λαμβάνει χώρα στις 7 Μαΐου και σαφώς θα είναι πολύ πιο κρίσιμος.

Οι Γάλλοι ψηφοφόροι, ουσιαστικά, καλούνται να επιλέξουν -όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει δημοσίευμα της «Wall Street Journal» - μεταξύ ενός καπιταλιστή (Εμ. Μακρόν), ενός καθολικού (Φ. Φιγιόν), μίας ακροδεξιάς (Μ. Λεπέν) και ενός αριστεροού (Ζ.Λ. Μελανσόν). Οι δημοσκοπήσεις υποστηρίζουν ότι επικρατέστεροι να περάσουν στον β' γύρο είναι ο κ. Μακρόν και η κυρία Λεπέν, χωρίς κανείς να διακινδυνεύει να προβλέψει ποιος θα κατακτήσει την πρώτη θέση στη σημερινή διαδικασία.

Αυτό που όλοι θεωρούν σίγουρο είναι ότι η κυρία Λεπέν (εφόσον φυσικά περάσει στον β' γύρο) θα χάσει οποιοσδήποτε και εάν είναι ο αντίπαλός της, καθώς οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις της Γαλλίας είναι πρόθυμες να τον στηρίξουν ακόμη και εάν δεν τους είναι και... πολύ συμπαθής.

Η προεκλογική περίοδος στη χώρα είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα. Αρχικά όλοι θεωρούσαν ότι το μεγάλο φαβορί θα ήταν ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, Φρανσουά Φιγιόν. Μία σειρά, όμως, σκανδάλων τον ανάγκασε να περάσει το μεγαλύτερο μέρος της προεκλογικής του εκστρατείας προσπαθώντας να εξηγήσει τα ανεξήγητα και να δώσει πειστικές απαντήσεις για το ότι δεν έχει καταχραστεί δημόσιο χρήμα.

Η πτώση του κ. Φιγιόν οδήγησε στην ανάδειξη του κ. Μακρόν ως του επικρατέστερου υποψηφίου τον οποίο είναι πρόθυμοι να στηρίξουν ακόμη και κάποιοι που μέχρι χθες ήταν ορκισμένοι του αντίπαλοι. Αυτοχαρακτηρίζεται ως ανεξάρτητος υποψήφιος, καθώς οι προτάσεις του σε αρκετά πολιτικά ζητήματα αγγίζουν τόσο τους δεξιούς, τους κεντρώους και (σε αρκετά λιγότερο βαθμό) τους αριστερούς ψηφοφόρους. Θεωρείται χαρισματικός, έχει πείρα στη διακυβέρνηση (ως υπουργός Οικονομίας υπό τον Φρανσουά Ολάντ) και όπως όλα υποδεικνύουν η απόφασή του να αφήσει πίσω του το Σοσιαλιστικό κόμμα ήταν η καλύτερη, τουλάχιστον για το πολιτικό του μέλλον.

Η ιδέα ότι στη Γαλλία -χώρα παραδοσιακά συνδεδεμένη με την έννοια της ελευθερίας, είτε αυτή αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, είτε την έκφραση, είτε ακόμη και τον τρόπο ζωής- θα μπορούσε να εκλεγεί πρόεδρος προερχόμενος από ένα ακροδεξιό κόμμα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εξωπραγματική πριν από μία 3ετία. Σήμερα, όμως, δεν μοιάζει και τόσο. Η Μαρίν Λεπέν βρίσκεται -ως άλλος εχθρός- προ των πυλών των Ηλυσίων Πεδίων, ιδιαίτερα μετά από μία μακρά περίοδο όπου η Γαλλία έχει βρεθεί στο επίκεντρο αιματηρών τρομοκρατικών επιθέσεων.

Οι μέχρι πρότινος υπερασπιστές του «Liberté, égalité, fraternité» Γάλλοι έχουν δει τη χώρα τους να μετατρέπεται σε ένα ματωμένο σκηνικό, ενώ αρκετές περιοχές μοιάζουν με εγκαταλελειμμένα στρατόπεδα, με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να έχουν κλείσει και τους νεαρούς Γάλλους να δυσκολεύονται να βρουν εργασίες αντάξιες των προσόντων ή των προσδοκιών τους. Αυτή ακριβώς η «τρύπα» έχει αφήσει πεδίον λαμπρόν στην κυρία Λεπέν για να καλύψει το κενό των παραδοσιακών κομμάτων και για να «ρίξει» το φταίξιμο -όχι απόλυτα άδικα- σε Ε.Ε. και Ευρωζώνη για την «υποταγή της Γαλλίας σε ξένες δυνάμεις», όπως έχει υποστηρίξει.

Η μεγάλη έκπληξη της όλης διαδικασίας δεν είναι άλλη από τον υποψήφιο της αριστεράς, Ζαν Λυκ Μελανσόν. Μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες δεν υπήρχε ούτε καν στον χάρτη των εκλογών. Όμως, δημοσκοπικά, τουλάχιστον έχει ανέβει με απίστευτη ταχύτητα. Μάλλον απόλυτα φυσιολογικό αν κοιτάξει κάποιος το οικονομικό του πρόγραμμα και τις υποσχέσεις του προς τους Γάλλους. Είναι λιγότερο αντιευρωπαίος από την κυρία Λεπέν, αλλά δεν έχει διστάσει να υποστηρίξει ότι στα σχέδιά του περιλαμβάνεται και το ενδεχόμενο διεξαγωγής δημοψηφίσματος για έξοδο της Γαλλίας από την Ένωση.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα πάντα θα κριθούν στον β' γύρο του Μαΐου. Όσο για το ποιοι θα είναι οι δύο μονομάχοι, αυτό θα το γνωρίζουμε λίγο πριν τα ξημερώματα της Δευτέρας.