Γιατί αγωνιά ο Ευ. Τσακαλώτος για τη στάση του ΔΝΤ

Η επιλογή του υπ. Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου να καλέσει χθες δημοσίως το ΔΝΤ να πάρει θέση στο ασφαλιστικό αλλά και τα δημοσιονομικά την ώρα που διαρροές τροφοδοτούν τη σεναριολογία για τη στάση που θα κρατήσει τελικά το Ταμείο εκπέμπει το λιγότερο μία αγωνία εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης. Μία αγωνία που συνδέεται αφενός με το χρονοδιάγραμμα τήρησης της συμφωνίας με ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, όπως παραδέχθηκε χθες ο ίδιος ο κ. Τσακαλώτος αλλά και που φέρεται πλέον να συνδέεται με τη

φερόμενη προσπάθεια που κάνει στο παρασκήνιο το ΔΝΤ να θέσει νέες προϋποθέσεις για τη συμμετοχή του στο τρίτο πρόγραμμα, που θα βαρύνουν όμως την ελληνική πλευρά αφού θα μεταφραστούν σε νέα μέτρα.

Ήδη έχει γίνει ξεκάθαρο απ' την πλευρά του Ταμείου ότι χρειάζονται επιπρόσθετες παρεμβάσεις ώστε να κλείσουν δημοσιονομικές τρύπες. Και το ασφαλιστικό έχει τον καταλυτικό ρόλο.

Πληροφορίες των τελευταίων ωρών μάλιστα αναφέρουν ότι το ΔΝΤ έχει εντάξει το ασφαλιστικό στον προϋπολογισμό του ελληνικού κράτους. στο πλαίσιο της αξιολόγησης της πρότασης της κυβέρνησης.

Η συγκεκριμένη πλευρά των δανειστών δεν έχει απορρίψει την πρόταση εν τούτοις φαίνεται να την εντάσσει στον προϋπολογισμό, τα ελλείμματα του οποίου καλύπτονται από την Αθήνα.

Η θέση αυτή του Ταμείου φέρεται να έχει γίνει γνωστή στον Γ. Κατρούγκαλο και οι δυο πλευρές να έχουν συμφωνήσει να τη συζητήσουν όταν επιστρέψουν οι επικεφαλής του κουαρτέτου στην Αθήνα.

Εκτιμούν αξιωματούχοι του ΔΝΤ ότι πρέπει να εξευρεθεί τρόπος ώστε να μην πληρώνει το κράτος αυτό το έλλειμμα του ασφαλιστικού και άρα ότι θα απαιτηθεί χρόνος για να συζητηθεί σε βάθος το ασφαλιστικό, κάτι που προκύπτει και από τις τοποθετήσεις της Κριστίν Λαγκάρντ.

Ήδη από το περασμένο Νοέμβριο η εκπρόσωπος του ΔΝΤ Ντέλια Βελκουλέσκου είχε φροντίσει να προειδοποιήσει άμεσα την ελληνική κυβέρνηση. Όπως προκύπτει απ' τα επίσημα πρακτικά στην τηλεδιάσκεψη του EuroWorking Group της 8ης Νοεμβρίου είχε τονίσει στον κ. Χουλιαράκη πως «υπάρχει μη ικανοποιητική πρόοδος στο δημοσιονομικό και στο χρηματοπιστωτικό σκέλος», ότι «στο δημοσιονομικό φαίνεται ότι υπάρχουν αστοχίες (shortfalls) και ότι κάποια 'αποζημίωση' (μέτρα) θα πρέπει να βρεθούν για το 2015, κάποια μέτρα θα χρειαστούν για να καλυφθούν τα δημοσιονομικά κενά στο μέλλον».

Το γεγονός αυτό έχει εντείνει την αγωνία στην Αθήνα, ιδίως μετά την πολιτική της ...αφωνίας που έχει επιλέξει να ακολουθεί το τελευταίο διάστημα το Ταμείο, κρατώντας πάντα κλειστά τα χαρτιά του αλλά και την επιλογή του επικεφαλής του γραφείου της Ευρώπης Πολ Τόμσεν να έχει μαραθώνιο διαβουλεύσεων με Ευρωπαίους υπουργούς Οικονομικών και μάλιστα την ίδια περίοδο που ο κ. Τσακαλώτος πραγματοποιούσε περιοδεία σε πρωτεύουσες ευρωπαϊκών κρατών για συναντήσεις με ομολόγους του.

Είναι δε χαρακτηριστικό πως ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΝΤ στην πρόσκληση του κ. Τσακαλώτου για επίσημη τοποθέτηση ακολούθησε την ...πεπατημένη των αποστάσεων δηλώνοντας απλά ότι «δεν έχει ολοκληρωθεί η αξιολόγηση της ελληνικής πρότασης και ως εκ τούτου δεν μπορεί να υπάρξει τοποθέτηση εκ μέρους του Ταμείου». Ερωτηθείς δε για τις φερόμενες διαρροές των τελευταίων 24ώρων από στελέχη του ΔΝΤ προς τον ελληνικό Τύπο αρκέστηκε να απαντήσει «ουδέν σχόλιο».
Πληροφορίες και εκτιμήσεις, οι οποίες όμως δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν, κάνουν λόγο για συντονισμένη προσπάθεια του Ταμείου να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για μία αναθεώρηση του τρίτου μνημονίου, στο οποίο θα ζητήσει να έχει μεγαλύτερο ρόλο, αν και η χρηματοδότηση που θα προσφέρει θα είναι μικρότερη. Κάτι στο οποίο οι ίδιες πληροφορίες φέρουν τον Γερμανό υπ. Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να μην διαφωνεί.

Μάλιστα με βάση αυτό το σενάριο εφόσον οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης συμφωνήσουν τότε και η Αθήνα θα αναγκαστεί να αποδεχθεί τους νέους όρους και τα νέα προαπαιτούμενα προκειμένου να προχωρήσει η αναμόρφωση (reprofiling) του χρέους.

Κάτι που σημαίνει μία ακόμα μεγάλη ήττα της κυβέρνησης. Ήδη μετρά μία απώλεια στη μάχη των συσχετισμών αφού αναγκάστηκε να αποδεχθεί ότι πρέπει να συμμετάσχει το ΔΝΤ στο τρίτο πρόγραμμα. Για τους πολιτικούς αναλυτές αυτό είναι και μία μεγάλη υποχώρηση αφού πολιτικά το Μέγαρο Μαξίμου και το οικονομικό επιτελείο έχουν επενδύσει στην αλλαγή των ευρωπαϊκών συσχετισμών που θα περιόριζε και τις πιέσεις για μεγαλύτερη λιτότητα. Ωστόσο κάτι τέτοιο φαντάζει πολύ δύσκολο στην περίπτωση που οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ εξακολουθήσουν να έχουν ρόλο κλειδί στο ελληνικό πρόγραμμα μην επιτρέποντας – ακόμα και στο ευνοϊκό κυβερνητικό σενάριο για φιλικές μελλοντικές συμμαχίες στο Eurogroup – οποιαδήποτε τροποποίηση των συμφωνηθέντων.

Εξάλλου σε λίγο καιρό η Ελλάδα θα μείνει μόνη της να σηκώνει το βάρος του ΔΝΤ στο τραπέζι του Eurogroup με δεδομένο ότι είναι θέμα χρόνου ακόμα και η Κύπρος να απαλλαχθεί απ' το μνημόνιο που έχει υπογράψει.