Ευρωπαϊστές της Δύσης εναντίον αυταρχικών της Ανατολής, η νέα ευρωπαϊκή διαίρεση

Πριν από δύο χρόνια, η Βρετανία φαινόταν να είναι η οικονομικά πιο λογική χώρα της Ευρώπης. τώρα οι εταιρείες της φαίνεται να κυλούν από έναν οικονομικό σεισμό στον άλλο, ενώ μετάτο brexit, μπορεί να ακολουθήσει η ανάρρηση στην εξουσία ενός σχεδόν μαρξιστή πρωθυπουργού, του Τζέρεμι Κόρμπιν.

Κοιτάζοντας πίσω, δύο πράγματα ξεχωρίζουν. Πρώτον, υπήρξαν κάποιες βασικές, "παράλογες" αιτίες που αγνοούσαν οι επιχειρήσεις, όπως η ανυπόφορη οργή κατά της μετανάστευσης και της παγκοσμιοποίησης. Δεύτερον, υπήρξε μια σειρά βραχυπρόθεσμων πολιτικών αποφάσεων που αποδείχθηκαν λανθασμένες. Για δεκαετίες,

για παράδειγμα, η επίθεση εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν μια «ελεύθερη επιτυχία» για τους Βρετανούς πολιτικούς. Αν ο Ντέηβιντ Κάμερον ξαναγυρνούσε στην πρωθυπουργία, θα έκανε και πάλι το δημοψήφισμα για το κατά πόσον θα παραμείνει η χώρα στην ΕΕ, ή θα μπορούσε να αρκεστεί στην κοινοβουλευτική τυο πλειοψηφία; Μήπως η Άγκελα Μέρκελ μετανιώνει για την ανεκτικότητα, με την οποία αντιμετώπισε τον Κάμερον; Θα μπορούσαν και κάνουν και πάλι το ίδιο, οι μετριοπαθείς βουλευτές του Εργατικού Κόμματος που βοήθησαν τον Κόρμπιν να κερδίσει την ψηφοφορία για την ηγεσία του κόμματός τους στο όνομα της πολιτικής πολυμορφίας;

Τώρα, μια άλλη ρήξη μπορεί να πλήξει την Ευρώπη, που ξεκινά από ένα παρόμοιο μείγμα κοινωνικού θυμού και μικροπολιτικών ελιγμών. Αναπτύσσεται ανάμεσα στον παλαιό δημοκρατικό πυρήνα της Δυτικής Ευρώπης της ΕΕ, υπό την ηγεσία της Μέρκελ και όλο και περισσότερο από τον Εμμανουήλ Μακρόν, που επιθυμούν να ενδυναμώσουν τη ζώνη του ευρώ, και των λαϊκιστικών αυταρχικών ηγεσιών της Ανατολικής Ευρώπης, που δεν θέλουν τις Βρυξέλλες. Αυτή τη φορά τα επιχειρήματα είναι σχετικά με την πολιτική ελευθερία και την εθνική κυριαρχία.

Αργότερα αυτό το μήνα φαίνεται πιθανό ότι οι Τσέχοι θα έχουν έναν νέο πρωθυπουργό τύπου Τραμπ, τον Αντρέι Μπαμπίς, έναν λαϊκιστή δισεκατομμυριούχο που θέλει να στείλει τους Άραβες μετανάστες πίσω στο σπίτι τους. Για να είμαστε δίκαιοι με τον Μπαμπίς, είναι μια πιο καθώς πρέπει παρουσία από τον Αμερικανό πρόεδρο. Είναι, για παράδειγμα, προσεκτικός στο να υπογραμμίσει το σεβασμό του για τη δικαιοσύνη και, όσον αφορά στη μετανάστευση, καλωσορίζει τους νεοφερμένους από την Ουκρανία, επισημαίνοντας ότι ο ίδιος προέρχεται από τη Σλοβακία. Η κύρια έκκλησή του είναι η αποτελεσματικότητα.

Ωστόσο, ο Μπαμπίς είναι απλά αντίθετος στην αυξημένη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση που θέλει οΜακρόν και επίσης εναντίον των Βρυξελλών που παρεμβαίνουν στην Ανατολική Ευρώπη. Αυτό σημαίνει ότι είναι πιθανό να συστρατευθεί με τον Βίκτορ Ορμπάν της Ουγγαρίας και τον Γιάροσλαβ Κατσίνσκι της Πολωνίας.