Ευρωπαίοι τρίτης κατηγορίας

Ηταν σοκαριστικά τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν σε έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής για τη φτώχεια στην Ελλάδα. Περί τα 2,5 εκατομμύρια Ελληνες βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, άλλα 3,8 εκατομμύρια απειλούνται από αυτή λόγω υλικών στερήσεων και ανεργίας, ενώ η χώρα μας περιλαμβάνεται στην ομάδα των χωρών με τη μεγαλύτερη φτώχεια (23,1%) και προηγείται της Ισπανίας, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας. Από τη δεύτερη κατηγορία της Ευρώπης,

Η έκθεση αναδεικνύει το γεγονός ότι οι πολιτικές του μνημονίου είχαν ως αποτέλεσμα την κάθετη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου μεγάλης μερίδας πολιτών, χωρίς όμως να υπάρχουν ως αντιστάθμισμα πολιτικές και εργαλεία κοινωνικής μέριμνας για να τους στηρίξουν.

Αντιθέτως, στην Ελλάδα του μνημονίου, παράλληλα με την κατάρρευση των αμοιβών και της απασχόλησης, υποβαθμίζονται και τα δημόσια αγαθά της Υγείας και της Παιδείας στο όνομα κάποιων δήθεν μεταρρυθμίσεων.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση, σε συγχορδία με το Βερολίνο, διακηρύσσει ότι η χώρα πετυχαίνει, ότι υπάρχει πρόοδος και προοπτική, ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε διότι... να τη η ανάπτυξη που κρύβεται στην επόμενη γωνία.

Οι διακηρύξεις αυτές δεν πείθουν διότι ακόμα και εάν επιβεβαιωθούν τα πιο αισιόδοξα σενάρια, η ανάκαμψη και οι καλύτερες ημέρες -εφόσον και όταν έρθουν- πρόκειται να αγγίξουν μικρή μερίδα της αγοράς και περιορισμένο ποσοστό πολιτών. Οι στρατιές των φτωχών και των αποκλεισμένων θα παραμείνουν.

Οι πολιτικές της εσωτερικής υποτίμησης και των ραγδαίων περικοπών στις δημόσιες δαπάνες έδιωξαν μόνιμα στο περιθώριο της οικονομικής ζωής ένα μεγάλο ποσοστό επιχειρήσεων και νοικοκυριών.

Αυτή την πραγματικότητα αντανακλούν τα στοιχεία για τη φτώχεια. Είναι η μεσαία τάξη, η οποία μέσα σε πέντε χρόνια άλλαξε κατηγορία και έγινε φτωχή. Και η κατάσταση πρόκειται να επιδεινωθεί εφόσον από το 2015 ξεκινήσει το ξεκαθάρισμα των δανείων με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς.

Την ίδια ώρα πάνω από 60 δισ. ευρώ από καταθέσεις έφυγαν στο εξωτερικό και παραμένουν εκεί, ενώ η κυβέρνηση σχεδιάζει να τους προσφέρει αμνηστία, φορολογώντας με 15% όσους επιστρέψουν.

Το μήνυμα είναι σαφές: εάν δεν είχατε προνοήσει να κλέψετε την Εφορία τα προηγούμενα χρόνια, είστε μεγάλα κορόιδα γιατί ουδείς πρόκειται να ελέγξει εάν τα χρήματα έχουν φορολογηθεί ή όχι.

απο Αρκετές έρευνες έχει πλέον τεκμηριωθεί με σαφήνεια ότι αυτή η κρίση, όπως και οι προηγούμενες των τελευταίων δεκαετιών, αποτελεί μια ευκαιρία για βίαιη αναδιανομή πλούτου υπέρ των πλουσιοτέρων. Τα στοιχεία σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία δείχνουν ότι η ανάκαμψη που ήρθε με τη στήριξη της οικονομίας και το τύπωμα χρήματος ωφέλησε περισσότερο το πλουσιότερο 10% της κοινωνίας.

Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και στην Ευρώπη, καθώς η ΕΚΤ ετοιμάζεται και αυτή να τυπώσει χρήμα για να στηρίξει τις τράπεζες και άλλες εταιρείες του χρηματοπιστωτικού κλάδου και μέσω αυτών την ευρύτερη οικονομία.

Την ίδια ώρα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, η λαίλαπα της κρίσης αφήνει τους εργαζομένους με χαμηλότερους μισθούς, λιγότερα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και μικρότερες συντάξεις.

Η κρίση δεν είναι μια έκτακτη κατάσταση η οποία θα περάσει και θα επιστρέψουμε σε συνθήκες ομαλότητας. Ειδικά στην Ελλάδα η βιαιότητα του φαινομένου ήταν ξεχωριστή και αφήνει τραυματισμένη ολόκληρη τη χώρα, αλλά το γεγονός είναι ότι αυξήθηκαν και οι ανισότητες. Ακόμα κι αν περάσει η μπόρα, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας θα έχει μείνει πίσω.

Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα, στο οποίο δεν δίνει απάντηση η θριαμβολογία της κυβέρνησης με τις προαναγγελίες για λήξη του μνημονίου, αποχώρηση του ΔΝΤ και επιστροφή στις αγορές.

Το δόγμα ότι το αποτέλεσμα των σκληρών πολιτικών θα είναι η έλευση με κάποιον αυτόματο τρόπο επενδύσεων που θα δημιουργήσουν απασχόληση ήδη διαψεύδεται εκ των πραγμάτων και οι περισσότεροι προβλέπουν τη λεγόμενη άνεργη ανάπτυξη - αύξηση του ΑΕΠ με υψηλή ανεργία.

Είναι μονόδρομος, επομένως, η αλλαγή της πολιτικής με ενίσχυση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, αλλά και με ένα συνολικό πρόγραμμα παραγωγικής αναδιάταξης που θα βάλει και πάλι στο οικονομικό παιχνίδι το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που μένει πίσω.

Εκεί θα κριθούν και οι πολιτικές δυνάμεις εν όψει των πολιτικών αναμετρήσεων που έρχονται. Ποιος έχει το σχέδιο και την πολιτική βούληση να αλλάξει τα πράγματα;