Επέτειος…

Πριν ένα χρόνο τέτοια ημέρα είχαμε κληθεί να πούμε ένα «Ναι» ή ένα «Όχι», σε ένα δημοψήφισμα που ξεσήκωσε πάθη, δημιούργησε ρωγμές, «χάλασε» φιλίες και σχέσεις. Κάθε δημοψήφισμα είναι, άλλωστε εκ της φύσης του, διχαστικό. Πόσω μάλλον όταν καλούμαστε να το υπηρετήσουμε εμείς οι Έλληνες, που σαφέστατα ως λαός δεν φημιζόμαστε για την ψυχραιμία μας, μάλλον για

Και μόνο στη λέξη δημοψήφισμα κάποιοι εντός και εκτός Ελλάδας κυριολεκτικά ανατρίχιασαν. Προφανώς γι' αυτούς οι λαοί δεν είναι άξιοι να αποφασίζουν για την τύχη τους, για το μέλλον τους και για το μέλλον των παιδιών τους. Ας είναι, όλοι άλλωστε θα κριθούν κάποια στιγμή από την ιστορία ή ακόμη καλύτερα από την ίδια τη ζωή.

Ο ελληνικός λαός στις 5 Ιουλίου 2015 είπε «Όχι» και μάλιστα κατά το συντριπτικό ποσοστό του 61,3%. «Παραπλανήθηκε», υποστήριξαν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν οι σώφρονες και γνώστες της απόλυτης αλήθειας αρθρογράφοι. Δεν παραπλανήθηκε, καλοί μου φίλοι, αλλά σίγουρα μετά προδόθηκε και προδόθηκε βάναυσα.

Το 61,3% γνώριζε πολύ καλά ότι το «Όχι» του, μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα και την έξοδο από την Ευρωζώνη και φυσικά από την Ε.Ε. Αλλά είχε το θάρρος να το πει. Είχε το θάρρος να το ψηφίσει. Είχε το θάρρος να παρακάμψει όλους όσους τον απειλούσαν - εντός και εκτός - με καταστροφή, με εξευτελισμό, με ισοπέδωση. Είχε το θάρρος να υψώσει το ανάστημά του και να πει «Όχι».

Δεν νομίζω ποτέ πριν στη σύγχρονη ελληνική ιστορία να υπήρξε πρωθυπουργός που είχε την τύχη του Αλέξη Τσίπρα. Που πήγε να διαπραγματευθεί γνωρίζοντας ότι πίσω του είχε σχεδόν όλους τους Έλληνες. Που ήταν έτοιμοι να δεχθούν τις συνέπειες της επιλογής τους. Αλλά δυστυχώς αποδείχθηκε ότι ο αγγελιοφόρος που έστειλαν για να παραδώσει το μήνυμά τους, δεν ήταν ο σωστός. Δεν ήταν φτιαγμένος από τα κατάλληλα υλικά. Είναι, μάλλον, από αυτούς που στη Μακρόνησο θα υπέγραφαν το «απεταξάμην» για να γλιτώσουν το μαρτύριο.

Ο Αλέξης Τσίπρας παραδόθηκε άνευ όρων, πράττοντας ταυτόχρονα δύο μεγάλα εγκλήματα. Το πρώτο υπογράφοντας ένα τρίτο, απόλυτα απεχθές μνημόνιο, το οποίο -όπως είπε και η καλή μας φίλη Κριστίν Λαγκάρντ - μπορεί να βγει μόνο εάν οι Έλληνες γίνουν... ήρωες. Το δεύτερο και ίσως ακόμη μεγαλύτερο είναι ότι με την παράδοσή του ενίσχυσε περαιτέρω την αρκούντως επικίνδυνη άποψη του «όλοι ίδιοι είναι».

Που και που πάντως να του ψιθυρίζει κάποιος το «πες μου ποιος σε παινεύει για να σου πω τι λάθη έκανες». Ελπίζω να θυμάται ακόμη ποιος το είχε πει...