Δημ. Παπαλεξόπουλος (ΤΙΤΑΝ): Τα σκαμπανεβάσματα και η δικαίωση

Από το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης του 2008 τα σκαμπανεβάσματα και οι προκλήσεις που είχε να αντιμετωπίσει ο Δημήτρης Παπαλεξόπουλος πολλές. Η μεγάλη επένδυση και το άνοιγμα στις ΗΠΑ του Τιτάνα ήταν αυτή που υπέφερε πρώτη, λόγω της παρ' ολίγον κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων στην αμερικανική αγορά στον απόηχο της φούσκας των subprime δανείων που είχε σκάσει. Δύο χρόνια αργότερα, το 2010 ήρθε η αραβική άνοιξη και η εξέγερση στην Αίγυπτο

που οδήγησε την οικονομία της χώρας σε τέλμα, αυξάνοντας την πίεση στον Όμιλο ο οποίος είχε επενδύσει πολλά στην χώρα της βορείου Αφρικής. Και σχεδόν την ίδια στιγμή ξεκινούσε η περιπέτεια της ...προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας και της μεγάλης κρίσης. Πολλοί τότε είχαν σπεύσει να πουν ότι ο ιθύνων νους της εξωστρεφούς πολιτικής που ακολουθούσε ο Τιτάνας, μία απ' τις πλέον ιστορικές βιομηχανίες της χώρας, τις τελευταίες δύο δεκαετίες έπεσε σε μεγάλο παγόβουνο... θέλοντας εμμέσως -και πιθανόν με κακεντρέχεια- να παραλληλίσουν το μέγεθος μίας επερχόμενης καταστροφής με αυτό του Τιτανικού. Και όμως, η αμερικανική αγορά, στην οποία τόσα επένδυσε ο διευθύνοντας σύμβουλος του Ομίλου, όχι μόνο σταθεροποιήθηκε αλλά τα τελευταία χρόνια, μαζί με αυτή της Αιγύπτου, αποτελούν και το «άρμα» του Τιτάνα.

Κάτι που φάνηκε εξάλλου και στα οικονομικά αποτελέσματα του 2016 που κοινοποιήθηκαν χθες. Τα καθαρά κέρδη αυξήθηκαν σε 127,4 εκατ. ευρώ από 33,8 εκατ. ευρώ το 2015. Σε ανοδική τροχιά και ο κύκλος εργασιών, ξεπερνώντας το 1,5 δισ ευρώ. Μάλιστα το ΔΣ αποφάσισε να προτείνει στην ΓΣ των μετόχων τη διανομή μερίσματος 0,10 ευρώ ανά μετοχή καθώς και την επιστροφή κεφαλαίου 1 ευρώ ανά μετοχή. Όλα αυτά χάρη στη δυναμική ανάπτυξη στην αμερικανική και αιγυπτιακή αγορά!

Ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος έχει μεγαλώσει και ανδρωθεί και επιχειρηματικά μέσα σε ισχυρούς. Mε εμβληματικές προσωπικότητες της βιομηχανίας, όπως ο πατέρας του Θεόδωρος και ο θείος του, Aνδρέας Kανελλόπουλος μυήθηκε στα μυστικά του επιχειρείν από τη δεκαετία του 90 περίπου όταν και εισήλθε πιο ενεργά στην ελληνική τσιμεντοβιομηχανία. Πριν είχε πάρει το πτυχίο του ηλεκτρολόγου – μηχανολόγου στην Ελβετία ενώ ακολούθησαν οι σπουδές Διοίκησης στο Χάρβαρντ. Για μία περίοδο εργάστηκε στην McKinsey μέχρι που επέστρεψε στον Τιτάνα.

Η επαφή του με τις ΗΠΑ ήταν πάντα στενές. Εξάλλου παραμένει μέλος του Eλληνικού Iδρύματος Xάρβαρντ και άλλων Eλληνοαμερικανικών Iδρυμάτων και διατηρεί στενές σχέσεις με μέλη της ελληνικής ομογένειας.

Ο διευθύνων σύμβουλος του Τιτάνα χαρακτηρίζεται ως «κλειστός» χαρακτήρας. Αποφεύγει την όποια άσκοπη έκθεση και φυσικά κρατά μακριά απ' τα φώτα της δημοσιότητας την οικογένεια του. Έχει κάτι απ' τα «παλιά τζάκια», όπως λένε πολλοί.

Το επίσημο του βιογραφικό στην ιστοσελίδα του Τιτάνα αναφέρει:

-Γεννήθηκε το 1962
-Εκτελεστικό Μέλος του Δ.Σ. από 24.6.1992
-Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου ΤΙΤΑΝ από το 1996
-Από το 1989 μέχρι το 1996 ήταν στέλεχος του Ομίλου ΤΙΤΑΝ. Έχει εργασθεί ως σύμβουλος επιχειρήσεων στη McKinsey & Company Inc. στις ΗΠΑ και στη Γερμανία.
-Είναι Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) και του Συμβουλίου ΣΕΒ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (ΒΙΑΝ) και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) και της Ευρωπαϊκής Στρογγυλής Τράπεζας Βιομηχάνων (ERT).
-Σπούδασε Ηλεκτρολόγος-Μηχανικός (Dipl. EL-Ing. ETH, 1985) στο Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο της Ζυρίχης και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Harvard (ΜΒΑ, 1987).