Διαπλοκή εν Ελλάδι

Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, χίλια χρόνια κοσκινίζει. Έτσι και στην πολιτική. Όποιος δεν θέλει να μιλήσει επί της ουσίας, συζητά ώρες ατέλειωτες στη Βουλή, για τη διαπλοκή και τους διαπλεκόμενους και τα συμφέροντα και τα δανεικά κι αγύριστα που τα φάγανε και τα φυγαδεύσανε και τα φόρτωσαν στις πλάτες του Έλληνα φορολογούμενου.

Δεν είναι μείζον θέμα η διαπλοκή; θα αναρωτηθεί ο καθένας. Ασφαλώς είναι μείζον θέμα. Και ασφαλώς υπάρχει και είναι υπεύθυνη για πολλά δεινά. Η διαπλοκή ορίζεται από

Κάθε συζήτηση περί διαπλοκής είναι καυτή, ανάβει τα αίματα και εκτοξεύονται από όλες τις πλευρές απίστευτα πράγματα, μερικές αλήθειες και χιλιάδες ανακρίβειες, υπερβολές, αυθαίρετα συμπεράσματα, εικασίες και μύθοι με φλεγόμενους δράκους.

Η διαπλοκή, δεν θα ήταν διαπλοκή αν δεν είχε άμεση σχέση με λεφτά. Πολλά λεφτά που αλλάζουν τσέπες αδιαφανώς και πλουτίζουν κάποιους ισχυρούς διαπλεκόμενους, φτωχαίνοντας τους πολλούς αλλά εκτός από λεφτά, η διαπλοκή παρέχει εξουσία. Πολύ μεγάλη εξουσία η οποία διαβρώνει συνειδήσεις, διαμορφώνει κλίμα, επιτρέπει τον έλεγχο ανθρώπων και των Μέσων Ενημέρωσης, συντηρεί ένα φαύλο κύκλο που βολεύει λίγους εις βάρος των πολλών.

Βασικό μέσο της διαπλοκής είναι φυσικά η χρηματοδότηση η οποία παρέχεται μέσω του τραπεζικού συστήματος. Στις διαπλεκόμενες σχέσεις η χρηματοδότηση δίνεται αδιαφανώς, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τραπεζικά κριτήρια. Με άλλα λόγια δίνονται χαριστικά δάνεια που ο διαπλεκόμενος δεν έχει σκοπό να τα επιστρέψει και αυτό υποτίθεται ότι είναι σε γνώση των δανειστών του οι οποίοι κάνουν τα στραβά μάτια, ως διαπλεκόμενοι και οι ίδιοι.

Ας έρθουμε τώρα στο δια ταύτα. Η σημερινή Βουλή συγκρότησε ειδική επιτροπή η οποία εξέτασε έναν προς έναν όλους τους πιθανούς διαπλεκόμενους, θεωρώντας εξ ορισμού ότι στο ευγενές αυτό club ανήκουν όλοι οι εκδότες, όλοι οι τραπεζίτες και τα συστημικά κόμματα εξουσίας που κυβέρνησαν πριν από την παρούσα κυβέρνηση.

Ο συνολικός δανεισμός των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και των πολιτικών κομμάτων ανέρχεται σε 1,8 δις ευρώ. Από αυτά, τα ΜΜΕ έχουν λάβει (στο παρελθόν, γιατί τώρα ούτε 10λεπτο δεν μπορούν να πάρουν) δάνεια ύψους 1,3 δις ευρώ και τα κόμματα 418 εκ. Ευρώ.

Το 63% των δανείων ΜΜΕ εξυπηρετείται κανονικά και το υπόλοιπο 27% είναι στην κατηγορία των ληξιπρόθεσμων και των μη εξυπηρετούμενων «κόκκινων».

Το συνολικό άνοιγμα του χρηματοπιστωτικού ανήλθε το γ΄ τρίμηνο του 2016 στα 238 δισ. ευρώ και από αυτά το σύνολο των μη εξυπηρετούμενων ανήλθε στα 107,6 δισ. ευρώ, δηλαδή στο 45,2% του συνόλου. Τα δάνεια προς τα νοικοκυριά αποτελούν το 46,2% της συνολικής χρηματοδότησης, με τα 2/3 αυτών να αφορούν τα στεγαστικά δάνεια. Τα δάνεια προς τις επιχειρήσεις αποτελούν το 53,8% της συνολικής χρηματοδότησης.

Από τα 94,8 δισ. ευρώ δάνεια προς τα νοικοκυριά, τα μη εξυπηρετούμενα είναι 45,7%, ενώ από τα 145,8 δισ. ευρώ δάνεια προς επιχειρήσεις τα μη εξυπηρετούμενα είναι 44,7%.

Άρα, όταν μιλάμε για διαπλοκή για να έχουμε τάξη μεγέθους, εννοούμε τα 1,3 δις ευρώ που πήραν τα ΜΜΕ –από τα 240 δις που έχουν δώσει συνολικά οι τράπεζες.

Η διαπλοκή, όπως την ορίσουμε και την εξετάζουμε, δεν πιάνει τους προμηθευτές του δημοσίου, τις αναθέσεις, την πιθανότητα στημένων διαγωνισμών εκατοντάδων εκατομμυρίων που μπορεί να τους κέρδιζαν «φίλιες» πολιτικές δυνάμεις. Δεν πιάνει ούτε τον πακτωλό ευρωπαϊκών πόρων που ήρθαν για να χρηματοδοτήσουν ανεξέλεγκτα την ανάπτυξη και έγιναν κουφάρια εγκαταλειμμένα, μηχανήματα σκουριασμένα, και παχυλές καταθέσεις στις μη διαπλεκόμενες τράπεζες του εξωτερικού.

Στα καθ' ημάς διαπλοκή είναι το 1,3 δισ. των ΜΜΕ. Δάνεια που χορηγήθηκαν στο παρελθόν, σε μια άλλη εποχή, τότε που η διαφήμιση, συμπεριλαμβανομένης της κρατικής, ανέρχονταν σε εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο, οι κυκλοφορίες των εντύπων ήταν πολλαπλάσιες των σημερινών, οι μετοχές των εισηγμένων εκδοτικών επιχειρήσεων είχαν σημαντική χρηματιστηριακή αξία, οι επιχειρήσεις αυτές έκαναν και επενδύσεις (υπερσύγχρονα τυπογραφεία, εμπορικές εκτυπώσεις, εκσυγχρονισμό υποδομών κλπ). Παρ' όλα αυτά θεωρούμε πως τα δάνεια δόθηκαν όλα (και όσα εξυπηρετούνται κανονικά) χαριστικά, χωρίς κριτήρια, επειδή ο Χ εκδότης ήταν φίλος του Ψ τραπεζίτη και έκανε προπαγάνδα για τον Φ πολιτικό.

Εν κατακλείδι και για να μην κουραζόμαστε, η ΔΙΑΠΛΟΚΗ στην χώρα μας ορίζεται σε λιγότερο από 1 δις ευρώ δανεικά κι αγύριστα που πήραν 5-6 εκδότες από 5-6 τραπεζίτες κλείνοντας deals γύρω από ένα τραπέζι με πούρα και ακριβό ουίσκι με σκοπό να ρίξουν τη μία κυβέρνηση και να ανεβάσουν την άλλη.
Προφανώς έγιναν και τέτοιες συναθροίσεις. Πιστεύει κανείς ότι θα σταματήσουν ποτέ, όσο κι αν η χώρα φτωχύνει;
Αλλά σοβαρά τώρα, η διαπλοκή είναι της τάξεως των 600-700 εκατομμυρίων όταν στη χώρα έχουν πέσει δάνεια πάνω από 200 δις και τα μισά από αυτά δεν πληρώνονται;

Αρα λοιπόν, όπως οι αριθμοί δείχνουν, ο καυγάς περί διαπλοκής δεν αφορά αυτά τα εκατομμύρια που πήραν οι εκδότες και δεν τα πλήρωσαν. Ο καυγάς αφορά τα Μέσα που ελέγχουν οι εκδότες. Τα Μέσα ως προπαγανδιστικό εργαλείο. Τα Μέσα, όχι ως εργαλείο ενημέρωσης αλλά ως εργαλείο προβολής ή λάσπης.

Η διαπλοκή λοιπόν ξεκινά από τις προθέσεις και δεν πιστοποιείται από το ύψος των δανείων. Αν οριζόταν από τα δάνεια των ΜΜΕ, θα έπρεπε να μιλάμε για δεκάδες δισεκατομμυρίων. Θα μπορούσαν οι έλληνες εκδότες να έχουν αγοράσει τουλάχιστον τους Financial Times ή κάποιο μεγάλο διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο, να την εξάγουν και να τη διευρύνουν τη διαπλοκή.

Επειδή λοιπόν οι κραυγές δεν εξηγούνται από τα 600- 700 εκατομμύρια των κόκκινων εκδοτικών δανείων, μήπως να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που προκαλεί τόση λύσσα και τι σκοπούς υπηρετεί;