Απέξω κοστούμι και από μέσα αμπέχονο!

Λίγο πριν κλείσει το 2017 δεν είναι δα και τόσοι λίγοι οι κυβερνητικοί – οι προερχόμενοι από την ΣΥΡΙΖΑ της πλατείας Κουμουνδούρου- που παρότι ονειρεύονται ... καρβέλια Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, εν τούτοις (κατά βάθος) η ψυχή τους βρίσκεται σε αλήστου μνήμης κόμματα όπως εκείνα της «Προλεταριακής Ενότητας για τον Κομμουνισμό» ή της «Προλεταριακής Δημοκρατίας».

Για τους συντρόφους εκείνους που όσον αφορά την καρδιά τους, ομολογούν ότι «η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται με τη στρατιά που κατεβαίνει προς το κίτρινο ποτάμι»

διλήμματα δεν υπάρχουν, ούτε καν σκέψη για μετεξέλιξη... Απλώς, αναβαθμίζουν τα εργαλεία και τις μεθόδους για την αθρόα προλεταριοποίηση των πολιτών. Όπλα τους , για τη δική τους έφοδο στον ουρανό η υπερφορολόγηση, τα αναγκαστικά μέτρα, τις κατασχέσεις, τους πλειστηριασμούς...

Μια Ελλάς Ελλήνων Προλεταρίων – άνευ Βουλής και Εκλογών που τραγουδούσε κάποτε και ο Γιώργος Μαρίνος ενθυμούμενος παλαιές καταστάσεις...
Η κυβέρνηση Τσίπρα όσο και αν θέλει να φορέσει το ευρωπαϊκό κοστούμι παραμένει σταθερά προσηλωμένη στο ...αμπέχονο και τα άρβυλα. Το δημοκρατικό παιχνίδι – έτσι όπως λειτουργεί με πλαίσιο και κανόνες στις χώρες της Δύσης- δεν το γνωρίζει αλλά και δεν το αντέχει.

Με άλλα λόγια, το πρόβλημα της χώρας είναι μοναδικά, αποκλειστικά ζήτημα πολιτικό – πολιτικών επιλογών και πολιτικού προσωπικού. Αν δεν λυθεί αυτό προς όφελος της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών δεν θα υπάρξει φως στο οικονομικό και κοινωνικό δράμα.

Ο αγαπητός σύντροφος Ευκλείδης Τσακαλώτος μπορεί με άνεση και ιαχές θριάμβου να «βαράει» κουδούνια στην Νέα Υόρκη αλλά αυτή είναι μια άλλη πραγματικότητα που αφορά μοναχά τους διαχειριστές της εξουσίας και τους κολαούζους τους. Ούτε καν τους εναπομείναντες συντρόφους του στην τάση των 53+ που συχνάζουν τώρα πια στους προθαλάμους των υπουργικών γραφείων και ασχολούνται με βαριούς φακέλους για projects που θέλουν να εμφανίζουν στους υπαλλήλους των κοινοτικών υπηρεσιών στις Βρυξέλλες.
Και το μεγάλο ζήτημα σήμερα είναι το ποιος πολιτικός φορέας – παλαιός ή νέος- θα αναλάβει να βρει και να διεκδικήσει την εφαρμογή ρεαλιστικών λύσεων που θα δίνουν διέξοδο ζωής σε εκατομμύρια Έλληνες πολίτες που βρίσκονται ήδη ή θα βρεθούν μέσα στους επόμενους μήνες εντελώς ανυπεράσπιστοι μπροστά στα αναγκαστικά μέτρα για χρέη στην Εφορία και τα Ταμεία.

Εδώ βρίσκεται το μεγάλο στοίχημα της Πολιτικής (με Π κεφαλαίο) και του πολιτικού προσωπικού, ιδίως στο χώρο της δημοκρατικής αντιπολίτευσης. Χτες κιόλας χρειαζόμαστε μια θαρραλέα εκπροσώπηση για την διασφάλιση βιώσιμης διεξόδου της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών από τις «προλεταριακές» ιδέες των κυβερνώντων και την παραμονή τους στο δημοκρατικό παιχνίδι.