Πιπιλάει το δάκτυλό του; Να πώς θα το κόψει

Χαλάρωση, ανακούφιση και ευχαρίστηση. Το πιπίλισμα του αντίχειρα δεν είναι μια «κακή» συνήθεια αλλά η έκφραση κάποιας βαθύτερης ανάγκης του παιδιού. Αυτοί οι 7 τρόποι που σας δείχνει η ψυχολόγος Ειρήνη Γιαννόπαπα θα σας βοηθήσουν να ανακαλύψετε τις αιτίες και να μειώσει το πιπίλισμα χωρίς φωνές και καυγάδες.

Το πιπίλισμα του αντίχειρα είναι συνηθισμένο αναπτυξιακό φαινόμενο των πρώτων χρόνων της παιδικής ηλικίας. Παρουσιάζεται στο 40% των παιδιών μεταξύ 2 και 7 ετών. Έχει υποστηριχθεί ότι η εσωτερική ένταση της πείνας στο νεογέννητο βρέφος ακολουθείται χρονικά από το θηλασμό (είτε από το στήθος

είτε από το μπιμπερό).Το μωρό θηλάζει και η λήψη της τροφής ακολουθείται από τη ροή του σάλιου και τελικά από τη μείωση έντασης της πείνας. Σε αυτή την αναπτυξιακή φάση το παιδί φέρνει συχνά το δάκτυλό του στο στόμα του και το πιπιλά ως υποκαταστάτο της ρώγας. Επιπλέον, το βρέφος δεν έχει άλλο τρόπο αρχικά να γνωρίσει τα αντικείμενα από το να τα βάζει στο στόμα. Συνεπώς, είναι μια αναπόφευκτη, φυσιολογική διαδικασία. Αν όμως το πιπίλισμα του αντίχειρα επιμένει σε μεγαλύτερες ηλικίες δείτε τι μπορείτε να κάνετε.

7 τρόποι για να σταματήσει το πιπίλισμα του αντίχειρα

1 Μη δίνετε τόση σημασία

Δεν είναι ανάγκη να στέκεστε πάντα πάνω από το παιδί και να το παρατηρείτε συνεχώς. Όταν εστιάζετε τόσο φανερά την προσοχή σας στην συμπεριφορά του επειδή εσείς τη θεωρείτε ανεπιθύμητη μπορεί, αντί να την εξαλείψετε, να την ενισχύσετε.

2 Μην το μαλώνετε

Οι γονείς συνήθως για να κόψουν αυτή την «κακή συνήθεια» χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους: χτυπούν, μαλώνουν, χλευάζουν ή επικρίνουν το παιδί. Ιδιαίτερη προσφιλής μέθοδος είναι το άλλειμα του αντίχειρα με κάτι που έχει πικρή ή καυτερή γεύση ώστε το πιπίλισμα να του φανεί δυσάρεστο ή του φορούν γάντια. Όλες αυτές οι μέθοδοι δημιουργούν περισσότερο στρες στο παιδί και αποτυγχάνουν.

3 Φροντίστε να είναι τα χέρια του απασχολημένα

Όταν βάζει το δάκτυλό του στο στόμα ζητήστε του να κάνει κάποιο θέλημα ή να ασχοληθεί με μια ευχάριστη δραστηριότητα προκειμένου να ασχολείται με κάτι.

4 Μην άγχεστε

Το υπερβολικό πιπίλισμα δεν χαλάει τη διάταξη των δοντιών, κυρίως μέχρι τα 5 – 6 του χρόνια και αυτό μπορεί να σας το επιβεβαιώσει και να σας καθησυχάσει και ένας παιδίατρος ή παιδοοδοντίατρος. Αν το παιδί αποκοιμιέται με το δάκτυλο στο στόμα μπορείτε να το αποτραβήξετε σιγά σιγά. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι τόσο σημαντικό ώστε να καιροφυλαχτείτε όλο το βράδυ μέχρι να το ξανακάνει.

5 Βρείτε την πραγματική αιτία

Πολλές φορές οι γονείς επειδή ανησυχούν πολύ για το πιπίλισμα του αντίχειρα αφοσιώνονται σε μία αγχώδη προσπάθεια να κόψουν αυτή τη συνήθεια και δεν ψάχνουν να βρουν μήπως υπάρχει κάποιο άλλο, βαθύτερο πρόβλημα. Η πιο απλή αιτία, κυρίως όταν το πιπίλισμα είναι περισταστιακό, υποδηλώνει ότι το παιδί μπορεί να είναι άρρωστο, πεινασμένο, κουρασμένο ή απλώς να βαριέται. Το χρόνιο ή υπερβολικό πιπίλισμα – μαζί με άλλα σημάδια – μπορεί να είναι ένδειξη αισθήματος ανεπάρκειας, ανασφάλειας ή αποτυχίας. Η επίμονη συνήθεια μπορεί να υποδηλώνει ότι το παιδί έχει φοβίες ή ότι δεν απολαμβάνει επαρκή αποδοχή από τους γονείς. Ακόμη, επειδή η συνήθεια αυτή είναι αυτοπαρηγορητική μπορεί να εκφράζει τη δυσφορία ή την αντίθεσή του σε κάτι. Μπορεί να βρίσκει ικανοποίηση στο να προκαλεί τον θυμό σας ή να ανακουφίζεται από κάποιες εντάσεις.

6 Κάνετε υπομονή

Η συνήθεια αυτή θα σταματήσει όταν το παιδί πάει στο σχολείο επειδή συνειδητοποιεί ότι δεν αρμόζει σε ένα «μεγάλο» παιδί κάτι τέτοιο. Επίσης, απαλλάξτε το από άλλα «ηρεμιστικά» αντικείμενα όπως πιπίλες φρονίζοντας να μην τα αντικαστήσετε όταν φθαρούν ή χαθούν ενισχύοντας παράλληλα το αίσθημα του παιδιού ότι μεγάλωσε. Να θυμάστε ότι κάθε παιδί σταματά αυτή τη συνήθεια όταν είναι πραγματικά έτοιμο να το κάνει. Αν, λοιπόν, δεν μπορείτε με τίποτα να το αποτρέψετε, κάνετε λίγη υπομονή, κάποια στιγμή θα σταματήσει να πιπιλίζει τον αντίχειρά του από μόνο του.

7 Αναζητήστε τη βοήθεια ενός ψυχολόγου

Το επίμονο πιπίλισμα του αντίχειρα μετά την ηλικία των 4 με 5 ετών χρήζει διερεύνησης ως πιθανή εκδήλωση άγχους από το παιδί. Καλό είναι να συμβουλευτείτε έναν ψυχολόγο.