Terminator Resistance Review

To Terminator (1984) και ειδικότερα το sequel του, Judgement Day που κυκλοφόρησε το 1991 χαρακτήρισε την παιδική ηλικία πολλών από εμάς που έχουμε πατημένα τα πρώτα –άντα. Μιλάμε για δύο «all-time classic» ταινίες, οι οποίες δημιούργησαν ένα μοναδικό σύμπαν που αποτέλεσε σημείο αναφοράς στην pop (και geek) culture. Ύστερα βέβαια τις δύο πρώτες ταινίες ξεκίνησε

η… ελεύθερη πτώση και η «κάτω βόλτα»! Αν και ο λατρεμένος Arnie ήταν πάντοτε η μοναδική σταθερά (με εξαίρεση το Salvation, όπου κι εκεί όμως τον είδαμε σε μία CGI εκδοχή), πλέον κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς έχει συμβεί στο εν λόγω κινηματογραφικό universe. Ακόμη και οι πιο φανατικοί fans του T-800 καλούνται να κατανοήσουν ένα ασύλληπτο μπλέξιμο με timelines και stories που δεν συμπίπτουν και στο οποίο καλύτερα θα ήταν να μην μπούμε στον κόπο να αναφερθούμε, γιατί πολύ απλά επικρατεί ο «κακός χαμός» και… δεν θα βγάλουμε άκρη!

Η πρόσφατη ταινία Dark Fate, στην οποία επιστρέφει η «σούπερ γιαγιά» Sarah Connor, ο αειθαλής Arnie αλλά και ο «εμπνευστής» James Cameron, δεν θα μπορούσε παρά να περιπλέξει ακόμη περισσότερο τη κατάσταση, φέρνοντας τα πάνω – κάτω (με μάλλον αρνητικό τρόπο)… Φυσικά ως είθισται, με κάθε νέα ταινία Terminator δημιουργούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις και για τη κυκλοφορία ενός game που θα θέτει τους gamers ξανά αντιμέτωπους με τις ορδές του Skynet. Αν και στο παρελθόν η αλήθεια είναι ότι τα Terminator games δεν μας έχουν αφήσει και με τις καλύτερες εντυπώσεις, το Terminator Resistance φιλοδοξεί να σπάσει την «κακή» παράδοση…

Come with me if you want to live…

To Terminator Resistance εκ πρώτης όψεως θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ένα μάλλον κλασικό και old-school first-person shooter, με μια ισχυρή essence από RPG, το οποίο εννοείται ότι επικεντρώνεται ξανά στον πόλεμο ανάμεσα στις μηχανές και στα εναπομείναντα μέλη της αντίστασης (ακολουθώντας τα χρόνια που ακολούθησαν το Terminator 2: Judgement Day). Το story του παιχνιδιού διαδραματίζεται στο σωτήριο έτος 2028, οι gamers αναλαμβάνουν το ρόλο του στρατιώτη Jacob Rivers, ο οποίος καλείται να επιβιώσει στην wasteland της California και μαζί με άλλα μέλη της αντίστασης να αντιμετωπίσει τις δολοφονικές μηχανές και τα νέα πιο καταστροφικά μοντέλα τους.

Σε γενικές γραμμές, το story μπορεί να μην διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, παρόλα αυτά δένει αρκετά όμορφα με τον κόσμο και την ευρύτερη ατμόσφαιρα του σύμπαντος του Terminator, μεταδίδοντας στον παίκτη μία αίσθηση διαρκούς αγωνίας και καταδίωξης. Στο μεγαλύτερο μέρος του Terminator Resistance θα κληθείτε να λάβετε μέρος σε μια σειρά από main quests που περιλαμβάνουν εξερεύνηση ερειπωμένων κτιρίων, αναχαίτιση και αποφυγή των περιπόλων των Terminators, αποστολές αναγνώρισης και σαμποτάζ που θα έχουν σαν στόχο να αδρανοποιήσουν ή να καταστρέψουν τις γραμμές του εχθρού. Στα παραπάνω, δεν λείπουν και μια σειρά από side-quests, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απλώς μια ευχάριστη νότα ανάπαυλας από το main storyline και δεν προσφέρουν και πολλά στη συνολική εξέλιξη του story.

Και μπορεί φαινομενικά το Terminator Resistance να μοιάζει στον πυρήνα του περισσότερο με ένα shooter, στην πραγματικότητα όμως προβάλλει έντονα το στοιχείο του role-playing, φέρνοντας στο νου τα Fallout games (και ειδικότερα το τρίτο μέρος της δημοφιλούς σειράς). Για να είμαστε πιο ακριβείς, το Resistance εκτός από τα γνώριμα combat και stealth mechanics, διαθέτει παράλληλα και ένα πιο απλουστευμένο και απλοποιημένο RPG στυλ παιχνιδιού, με τους developers να «δανείζονται» αρκετά στοιχεία τόσο από τους τίτλους της Bethesda (άλλωστε το Wasteland post-apocalyptic theme κυριαρχεί κι εδώ), όσο και από άλλα υβριδικά games που συνενώνουν το shooting με το role-playing. Αναμφίβολα, αυτή δεν είναι μια λάθος προσέγγιση, από τη στιγμή μάλιστα που προστίθενται στο gameplay ακόμη και οι ηθικές επιλογές που πραγματοποιεί ο κεντρικός ήρωας και που επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα πολλών αποστολών. Παρόλα αυτά, κι εδώ δεν θα πρέπει να περιμένετε το «βάθος» που θα συναντήσετε στα Dragon Age και στο Mass Effect, καθώς η απλότητα είναι εμφανές ότι… ζει και βασιλεύει.

Hasta la Vista, Baby!

Και μπορεί η σύγκριση με τα Fallout games να είναι αναπόφευκτη, παρόλα αυτά το Resistance αφενός δείχνει να πάσχει από έλλειψη του δικού του ξεχωριστού «χαρακτήρα» και αφετέρου υπάρχουν στιγμές που ο τίτλος της Teyon, μοιάζει σαν ένα είδος «φτωχού συγγενή». Φανταστείτε το σαν μια «cut» low-budget εκδοχή του Fallout 3, που δεν φέρει το VATS system και άλλου είδους πρόσθετες πολυτέλειες, αλλά επιχειρεί να βαδίσει στην ίδια ακριβώς φιλοσοφία. Ακολουθώντας μια non-linear προσέγγιση, μπορεί σε επίπεδο scaling ο κόσμος του Terminator Resistance να μην δύναται καν να συγκριθεί με το Far Cry 5 για παράδειγμα, ωστόσο δεν σας κρύβουμε ότι μας άρεσε αρκετά η δυνατότητα προσέγγισης ορισμένων περιοχών με διαφορετικούς «έξυπνους» τρόπους. Δεν θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίζαμε περισσότερο το Terminator Resistance ως ένα ψευδό-open world game κι όχι ως ένα καθαρόαιμο game ανοικτού τύπου, καθώς μπορεί σε πρώτη φάση να έχεις την αίσθηση ενός free-roaming κόσμου, όμως δυστυχώς θα «τρακάρεις» πολλές φορές σε invisible walls και θα βιώσεις πολλούς περιορισμούς που πηγάζουν από το level-design.

Ύστερα από αρκετές μάχες στην wasteland της California που σίγουρα δεν χάνουν σε ένταση και ρυθμό, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος ότι μπορεί ναι μεν το Terminator Resistance να συνδυάζει πολλά διαφορετικά gameplay mechanics με έναν ομολογουμένως ενδιαφέρον τρόπο, όμως πολλοί από αυτούς τους μηχανισμούς μοιάζουν ασύνδετοι και χωρίς πρακτική in-game χρησιμότητα. Για παράδειγμα, μπορείτε να ακολουθήσετε το stealth δρόμο, όμως στην πραγματικότητα δεν έχει κανένα νόημα γιατί είναι ευκολότερο να αρχίσετε να θερίζετε ανελέητα τους Terminators που μπαίνουν εμπόδιο στο δρόμο σας ή παρόλο που θα συναντήσετε πολλούς και διαφορετικούς τύπους όπλων, παρόλα αυτά μόνο το plasma weapon είναι αυτό που αξίζει πραγματικά. Αν και το Resistance προσφέρει αρκετές διασκεδαστικές στιγμές ως ένα βαθμό και είναι playable, αφήνει μια αίσθηση επανάληψης και αποτυγχάνει να κρατήσει προσηλωμένους τους πιο έμπειρους fans των first-person shooters. Αναμφίβολα, έχει πλάκα να συνθλίβεις τον ρομποτικό στρατό του Skynet, όμως διαπιστώσαμε ότι αυτή η «ευχαρίστηση» κρατάει δυστυχώς για σύντομο χρονικό διάστημα.

Σε ότι έχει να κάνει με τον τεχνικό τομέα, η graphics engine αδυνατεί να ξεφύγει από την μετριότητα, θυμίζοντας ώρες ώρες τις καλές εποχές του PlayStation 3, με τα character models να μοιάζουν… πενταετίας και βάλε. Τα δε lighting effects θα μπορούσαν ενδεχομένως να είχαν προσεχθεί περισσότερο, έτσι ώστε να προσθέτουν κι άλλους πόντους στη συνολική ατμόσφαιρα του Resistance. Μικροπροβλήματα εντοπίσαμε και στο frame rate, με τα frame drops να κάνουν συχνά την εμφάνιση τους, ενώ και ορισμένα bugs, χωρίς να είναι game-breaking κάνουν αισθητή την παρουσία τους. To soundtrack από την πλευρά του συνοδεύει εξαιρετικά τη δράση, με το voice – acting να είναι υψηλής ποιότητας.

Will you be back?

Το Terminator Resistance είναι μια καλή προσπάθεια με ενδιαφέρουσες “copied” ιδέες, η οποία όμως αδυνατεί να πείσει κυρίως στον τομέα της εκτέλεσης. Θυμίζοντας τα movie tie-ins video games που έβγαιναν κατά ριπάς στις  δεκαετίες των 80s και των 90s, το Resistance προσφέρει ορισμένες στιγμές έντονης διασκέδασης και καταιγιστικής fast-paced δράσης (που ως γνωστόν λατρεύουν οι fans των first-person shooters), οι οποίες όμως κρατούν για λίγο. H έλλειψη βάθους στους μηχανισμούς του gameplay, δεν σου επιτρέπουν να επιστρέψεις εύκολα στον κόσμο του. Και μπορεί ο Arnie να γύριζε πίσω σχεδόν σε κάθε ταινία Terminator, όμως εσείς ύστερα από την επιτυχή ολοκλήρωση του Resistance, μάλλον πολύ δύσκολα θα επιστρέψετε πίσω…

Ανάπτυξη: Teyon Έκδοση: Reef Entertainment  Διάθεση: Enarxis Dynamic Media

The post Terminator Resistance Review appeared first on gameslife!.