Asterix & Obelix XXL 2 Review

Το ατρόμητο δίδυμο των Γαλατών επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια απουσίας από τις οθόνες μας, όχι όμως για τις ανάγκες ενός καινούργιου τίτλου δυστυχώς αλλά για την remastered έκδοση του Asterix & Obelix XXL 2. Παρόλα αυτά, η OSome Studios που ανέλαβε αυτήν την επανέκδοση εργάζεται παράλληλα και στην ανάπτυξη ενός ολοκαίνουργιου sequel, επομένως το XXL 2 έχει περισσότερο

τον ρόλο «ζεστάματος» για την κυρίως ατραξιόν που θα φέρει το νέο παιχνίδι. Είναι λογικό βέβαια ο πήχης να έχει ανέβει για τις απαιτήσεις που πλέον έχουμε για τα remastered videogames μετά την αψεγάδιαστη δουλειά που έγινε στα πρόσφατα Spyro και Crash Bandicoot. Υπό αυτό το πρίσμα το XXL 2 χάνει ολοκληρωτικά αφού δεν αποτελεί ολοκληρωτικό overhaul αλλά μάλλον διακριτική αναπροσαρμογή προκείμενου να τρέχει ο τίτλος στην τελευταία γενιά χωρίς την ανάγκη emulator.

Οι βελτιώσεις δηλαδή παραμένουν στα απολύτως απαραίτητα. Τα textures είναι πιο καθαρά και λεπτομερή λόγω και της αυξημένης ανάλυσης, ενώ και ο φωτισμός έχει βελτιωθεί για να δίνει ένα πιο αληθοφανές αποτέλεσμα. Ανεπαίσθητες αλλαγές παρουσιάζουν και τα μοντέλα των χαρακτήρων, τα οποία έχουν ελαφρώς καλύτερη εξομάλυνση στις γωνιές τους και δείχνουν πιο όμορφα σε σύγκριση με τους αντίστοιχους της PS2 έκδοσης. Τα cut-scenes πάντως παρέμειναν ως είχαν οπότε ετοιμαστείτε για θολά, low-poly cartoons χαμηλής ανάλυσης. Δεδομένου ότι σαν περιεχόμενο είναι ξεκαρδιστικά και εντελώς εναρμονισμένα στο πνεύμα των κόμικ, περιμέναμε ότι θα έχαιραν καλύτερης αντιμετώπισης.

Συμπέρασμα; Η αναβάθμιση δίνει καλύτερη εικόνα καθαρά και μόνο στα σημεία. Το θετικό είναι ότι η ομάδα ανάπτυξης δεν πήρε δημιουργικές πρωτοβουλίες επομένως αν μη τι άλλο, διατηρήθηκε το εικαστικό κομμάτι αυτούσιο από το πρωτότυπο. Σημειωτέων ότι υπάρχουν και κάποια τεχνικής φύσεως προβλήματα όπως το περιστασιακό clipping όπου sprites περνούν μέσα από τοίχους και το αισθητό slowdown σε σκηνές με έντονη δράση.

Πέρα από την αναβάθμιση των visuals, η OSome πρόσθεσε κομμάτια και σε επίπεδο gameplay: έτσι έχουν ενσωματωθεί μερικά καινούργια και προαιρετικά challenges ενώ έχει εισαχθεί και ένα απλοϊκό skill tree όπου αναβαθμίζετε τα στατιστικά των Γαλατών ώστε να γίνουν πιο αποτελεσματικοί. Σε μια προσπάθεια να γίνει ακόμα πιο φιλικό στον μέσο χρήστη πλέον υπάρχει και ένα σύστημα fast travel και τρια διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας. Όλα αυτά δεν επαρκούν για να κρύψουν το γεγονός ότι το XXL 2 είναι ένα παρωχημένο platformer. Παρόλο που ο κόσμος του παιχνιδιου έχει μια πιο ανοικτή σχεδίαση, δεν έχει την απαραίτητη ποικιλία και το ενδιαφέρον για να σας κρατήσει. Δεν βοηθά ιδιαίτερα και το γεγονός ότι το level design είναι εντελώς αφηρημένο και δεν σας δίνει σαφή εικόνα που ακριβώς βρίσκεστε και που πρέπει να πάτε.

Η εναλλαγή μεταξύ του Asterix και του Obelix με το πάτημα ενός πλήκτρου, εξυπηρετεί κυρίως σε πολύ συγκεκριμένα σημεία όπου απλά εκμεταλλεύεστε το εκτόπισμα του ενός ή την ευλιγισία του άλλου. Στην μάχη τα πράγματα είναι πολύ στρωτά: απλό, αγνό button-mashing που σώζεται λόγω του απολαυστικού animation των Ρωμαίων. Και πάλι η επανάληψη και η εμμονή στα combat events (νικήστε Χ αριθμό εχθρών για να προχωρήσετε) θα σας κουράσει. Η ατμόσφαιρα και τα gags από την άλλη είναι πιστά στην ψυχή των κόμικς, οπότε οι φίλοι του Asterix δεν θα περάσουν άσχημα σε καμία περίπτωση. Υπάρχουν πάρα πολλές αναφορές στην ποπ κουλτούρα, όπως ο Ρωμαίος λεγεωνάριος «Super Mario» και ο bounty hunter, Larry Croft. Δείχνει και παίζεται σαν σύγχρονο κομικ των Uderzo και Goscinny.

Κατά βάση το Asterix & Obelix XXL 2 απευθύνεται περισσότερο στους νοσταλγούς της παλιάς σχολής και σε φίλους μικρότερων ηλικιών. Σαν remastered έκδοση πάντως είναι ελαφρώς ανεπαρκής οπότε ίσως να θέλετε τελικά να μείνετε με τις καλές σας αναμνήσεις.

Ανάπτυξη: Osome Studio Έκδοση: Microids Διάθεση: Enarxis Dynamic Media

The post Asterix & Obelix XXL 2 Review appeared first on gameslife!.