Review - Deadfall Adventures

Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός

Το Deadfall Adventures είναι ένα παιχνίδι δράσης και περιπέτειας με πολλά puzzle στοιχεία, πρώτου προσώπου, που αναπτύχθηκε από τη The Farm 51 και κυκλοφόρησε από τη Nordic Games για Xbox 360 και PC. Θυμίζει αρκετά το γνωστό σε όλους κινηματογραφικό έπος των περιπετειών του Indiana Jones και φαίνεται να είναι πολλά υποσχόμενο, καθώς είναι από τα λίγα first person shooters

που δείχνει να συνδυάζει και την επίλυση γρίφων μέσα σε όλα. Ας δούμε λοιπόν αν είναι όντως θησαυρός.

Campaign

H ιστορία του Deadfall αρχίζει λίγο πριν από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γύρω στο 1938. Μία πράκτορας των ΗΠΑ που ονομάζεται Jennifer Goodwin χρειάζεται τη βοήθεια του James Lee Quatermain, ο οποίος προέρχεται από το χώρο των τυχοδιωκτών, όπως ο διάσημος προπάππος του, Allan Quatermain. Οι δύο αυτοί χαρακτήρες λοιπόν, ξεκινούν την περιπλάνηση σε τάφους της Αιγύπτου, προς την αναζήτηση ενός κειμηλίου που είναι γνωστό ως η «Καρδιά της Ατλαντίδας». Όμως, δεδομένης της χρονολογίας και βλέποντας πως το παιχνίδι είναι εμπνευσμένο αρκετά αν όχι ολοκληρωτικά από τη σειρά Indiana Jones, δεν περνά πολύς χρόνος μέχρι να εμπλακεί το παλιό τρίτο Ράιχ και οι Ρωσικές δυνάμεις στο κυνήγι του θησαυρού! Έτσι, μια απλή αναζήτηση, μετατρέπεται σε χρόνο dt σε ένα κυνηγητό ανά την υδρόγειο –από την Αίγυπτο στην Ανταρκτική και στο Μεξικό.

Gameplay

Ο χαρακτήρας σας, έχει στη διάθεση του εκτός από τα κλασσικά γκάτζετς, πυξίδα και φακό, το σημειωματάριο του παππού του που έχει σχηματοποιημένες τις οδηγίες για κάθε μέρος της πίστας, παγίδες ή γρίφους, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι είναι πάντα εύκολο να βγάλει κανείς άκρη. Ως όπλα μπορεί να κουβαλήσει μόνο δύο είδη πυροβόλων, με τα διπλά πάντα πιστόλια ως το ένα (με τα αρχικά ρεβόλβερ να έχουν άπειρες σφαίρες) και κάποιο αυτόματο ή καραμπίνα που μπορεί να συλλέξει αργότερα από πτώματα ως το δεύτερο. Κλασσικό και πάντα περασμένο στη ζώνη είναι το σπαθί-χατζάρα του James, που περιμένει να πετσοκόψει εχθρούς. Ο σχεδιασμός των όπλων είναι λιτός και αρκετά καλός. Βέβαια, αν στοχεύετε καλύτερα με το δεξί κλικ, οι λεπτομέρειες του όπλου δεν αλλοιώνονται κι ενώ δίνεται μία διάσταση βάθους, η ακρίβεια στο στόχο είναι δύσκολο να επιτευχθεί.

Επιπλέον, μπορείτε να κάνετε τα πράγματα λίγο πιο εύκολα για εσάς με την αναζήτηση για κρυμένους θησαυρούς που σας δίνουν τη δυνατότητα να αναβαθμίσετε: την μεγιστη υγεία σας, την αντοχή και την ταχύτητα γεμίσματος των όπλων σας. Αυτοί οι θησαυροί είναι διασπαρμένοι σε διάφορα σημεία της πίστας και πρέπει να τους βρείτε μόνοι σας, αφού λάβετε σοβαρά υπόψιν και τις παγίδες που υπάρχουν στο ενδιάμεσο. Συλλέγοντας αυτά τα μικρά αγαλματάκια λοιπόν, μπορείτε ύστερα να κάνετε τις προαναφερθείσες αναβαθμίσεις μπροστά σε ειδικά αγάλματα-σαρκοφάγους, ανά αραιά διαστήματα μεταξύ των πιστών.

Ως ένας τίτλος κατά βάση shooter, η μηχανική του Deadfall σε αυτόν τον τομέα είναι απλή και κατανοητή. Βέβαια, στον ρυθμό των μαχών είναι λίγο πιο αργό από ότι παιχνίδια όπως τα Call of Duty ή Battlefield, παρόλα αυτά στέκεται αξιοπρεπώς στο ύψος του. Οι μάχες αυτές δεν γίνονται αποκλειστικά με αντιπάλους τους Ναζί, αλλά κάνουν την εμφάνισή τους και κάποιες υπερφυσικές οντότητες ως εχθροί σας: υβρίδια ζόμπι-μούμιες που είναι αδύναμα στο φως για κάποιο λόγο, προσπαθούν να σας σκοτώσουν χρησιμοποιώντας το σκοτάδι προς όφελός τους, καθώς σε αυτό κινούνται πιο γρήγορα. Έτσι, εσείς πρέπει να τους ρίχνετε συνεχώς φως: στοχεύοντάς τα απλά με το φως τα επιβραδύνετε, ενώ όταν το συγκεντρώνετε πάνω τους με έναν ειδικό μηχανισμό, τα κάνετε πιο ευάλωτα στις σφαίρες σας. Το gameplay πέρα από το shooting ασχολείται και κατά ένα μικρότερο μέρος με την επίλυση γρίφων. Αν και δε θα βρείτε εύκολα κάποιο συναρπαστικό γρίφο που να εξιτάρει το μυαλό σας, η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού θα σας κάνει να απολαύσετε κάποιον άλλο δυσκολότερο του απλού. Στο παιχνίδι επίσης, υπάρχουν στιγμές που μπιστολίδι και γρίφοι μπλέκονται, δημιουργώντας έτσι συνθήκες για μεγάλη έκκριση ανδρεναλίνης και πορωτικές στιγμές παιχνιδιού που κόβουν την ανάσα. Για παράδειγμα, υπάρχει σε ένα σημείο ένας ανοιχτός χώρος όπου βρίσκεστε αντιμέτωποι με μια παρέα μούμιες που έχουν άγριες διαθέσεις και έχετε διαθέσιμα συγκεκριμένα σημεία που πρέπει να τις οδηγήσετε ώστε να τις ευθυγραμμίσετε και με μία βολή σε ένα διακόπτη παγίδας να τις εξολοθρεύσετε όλες μονομιάς.

Για όλες τις θετικές πτυχές του παιχνιδιού, σίγουρα υπάρχουν πολλές αρνητικές. Δυστυχώς το ΑΙ και των συμμάχων σας και των εχθρών σας είναι κακό έως ανύπαρκτο. Οι μισοί από τους εχθρούς σας φαίνεται να πιστεύουν ότι το να σκύβεις οπουδήποτε στο κενό είναι μια αρκετά καλή κάλυψη, και οι άλλοι μισοί απλά δεν δείχνουν να τους νοιάζει να στέκονται όρθιοι αποτελώντας πανεύκολο στόχο. Οι μάχες μπορούν να πάρουν ένα διασκεδαστικό χαρακτήρα για εσάς, αν κάνετε αυτά που πρέπει. Μπορείτε για παράδειγμα είτε να ορμήσετε με τις κάνες προτεταμένες, είτε να ακολουθήσετε την τακτική προσέγγιση αλά Splinter Cell και να χρησιμοποιήσετε χειροβομβίδες ή τις κατάλληλες παγίδες σε κάθε πίστα ώστε να εξουδετερώσετε όλους τους αντιπάλους σας θεαματικά. Δυστυχώς, δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία μεταξύ των εχθρών, καθώς υπάρχουν δύο κατηγορίες στρατιώτη στους Ναζί και αυτούς του Κόκκινου Στρατού: μόνο ελεύθερος σκοπευτής και machine gunner. Ακόμα χειρότερα, οι σύμμαχοί σας είναι άχρηστοι κυριολεκτικά καθώς παρότι ενίοτε αδειάζουν γεμιστήρες πάνω στους αντιπάλους και σκοτώνουν περίπου έναν στους 10 εχθρούς που αντιμετωπίζετε, σας «προστάζουν» ξανά και ξανά να βρείτε έναν τρόπο να προχωρήσετε μέσα στην πίστα, προσθέτοντας άγχος και πίεση εν ώρα μαχών. Κι εδώ είναι που το πρόβλημα γίνεται εντονότερο. Το παιχνίδι όχι μόνο υστερεί απογοητευτικά στο να εξηγήσει στον παίκτη τι συμβαίνει με την ιστορία και το πώς αυτή τον επηρρεάζει, αλλά και ως επί το πλείστον αποτυγχάνει στο να δώσει οποιοδήποτε είδος οδηγίας ή tip για αυτό που υποτίθεται ότι πρέπει να κάνετε. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ του να «νταντεύει» το παιχνίδι τον παίκτη από άποψη οδηγιών και βοήθειας και του να τον αφήνει ολομόναχο σε κάθε πίστα να τα βγάλει πέρα μόνος του, και ο εν λόγω τίτλος δεν καταφέρνει να κρατήσει ποτέ αυτήν την ισορροπία εκτός ελαχίστων φορών. Μερικές φορές είναι σαφές τι πρέπει να κάνετε και το παιχνίδι δεν πρόκειται να σας βοηθήσει, αλλά άλλες φορές μπορεί και να περιπλανιέστε για 20 λεπτά προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρείτε κάτι που μπορεί να σας κάνει να ξεκολλήσετε.

Multiplayer

Μόλις τελειώσετε την περιπέτειά σας μέσα στον κόσμο του campaign, μπορείτε να εξασκήσετε όσα μάθατε και τις ικανότητές σας στη μάχη στον διαδικτυακό κόσμο. Καλώς ή κακώς ο εν λόγω τίτλος δε διαθέτει πολλά πράγματα στο multiplayer, ούτε κάτι καινοτόμο, επομένως δε μπορούν να ειπωθούν πολλά. Το Deadfall λοιπόν περιέχει συγκεκριμένα modes για να περάσετε ευχάριστα το χρόνο σας: το γνωστό deathmatch (ή και free-for-all), το deathmatch ομάδων (το γνωστό και μη εξαιρετέο Team Deathmatch) και το Capture the Artifact –παρόμοιας λογικής με το Capture the Flag. Υπάρχει επίσης και το Treasure Hunt, όπου ο εκάστοτε παίκτης με το μεγαλύτερο θησαυρό μετά από το πέρας συγκεκριμένου χρόνου, κερδίζει. Απ’ την άλλη αν σε κάποιον δεν αρέσει ο ανταγωνισμός, μπορεί να απολαύσει το mode Survival, το οποίο επιτρέπει στον παίκτη να συνεργαστεί με τρεις άλλους και να επιβιώσει από τα κύματα των εχθρών που έρχονται καταπάνω του σε τρία διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας. Τίποτα από αυτά τα modes διαδικτυακού παιχνιδιού δεν είναι κάτι το επαναστατικό, αλλά είναι ότι πρέπει για να περάσετε λίγο χρόνο ευχάριστα και διασκεδαστικά με φίλους ή μόνος.

Γραφικά και ήχος

To Deadfall έχει αρκετά εντυπωσιακά γραφικά, ειδικά όσον αφορά στο περιβάλλον του. Τα μοντέλα χαρακτήρων είναι λεπτομερέστατα, με φωτεινά χρώματα και αρκετές λεπτομέρειες καθώς πρόκειται για έναν τίτλο που τρέχει από πίσω Unreal Engine. Τα όπλα και ο εξοπλισμός σας έχουν επίσης πολλές σχεδιαστικές λεπτομέρειες και πολύ ωραία εμφάνιση σε σημείο που μπορείτε να ξεχωρίσετε ποιο είναι το όπλο που βρίσκεται πεταμένο κοντά σας μόνο και μόνο κοιτώντας το. Η όμορφη αυτή εικόνα των γραφικών που δίνεται παιχνίδι ωστόσο, αμαυρώνεται από το πρώτο λεπτό με τις αδέξιες κινήσεις των χαρακτήρων και τα διάφορα animations τόσο στο περιβάλλον όσο και στους χαρακτήρες. Ενώ αυτές οι σχεδιαστικές ατέλειες συμβαίνουν πιο συχνά από ότι θα έπρεπε, δεν είναι κάτι σταθερό και θα μπορούσε κάλλιστα να αγνοηθεί αφού με την ώρα συνηθίζει το μάτι. Τα ειδικά εφέ στο παιχνίδι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο –οι πυροβολισμοί φαίνονται ωραίοι , αλλά οι χειροβομβίδες και οι δεσμίδες δυναμίτη δεν έχουν κάποιο αξιόλογο εφέ κατά την έκρηξή τους. Ωστόσο, λίγο καλύτερες είναι οι σκηνές δράσης ενδιάμεσα από τα «checkpoints» του παινχνιδιού, και κυρίως οι εκρήξεις σε αυτές. Το hit indicator (ανιχνευτής χτυπήματος ελληνιστί) είναι σχεδόν το ίδιο όπως και σε κάθε άλλο FPS, με το κλασσικό πιτσίλισμα αίματος να εμφανίζεται στην οθόνη –στην περιφέρεια μικρού κύκλου γύρω από το κέντρο- και να υποδηλώνει την αντίστοιχη κατεύθυνση απ’ όπου σας πυροβολούν.

Ένας άλλος τομέας που το παιχνίδι υστερεί αρκετά είναι το voice acting. Παρακολουθώντας τα cutscences είναι σαν να προσπαθείς να παρακολουθήσεις μία από αυτές τις κακογυρισμένες ταινίες που το μόνο που έχουν να προσφέρουν είναι μία δήθεν ατάκα ή κάποιο κρύο αστείο. Εκτός από το χαμηλό επίπεδο των ηθοποιών που φαίνεται στην άχρωμη και σταθερή φωνή των χαρακτήρων, ο συγχρονισμός με τα χείλη του κάθε ένα είναι επίσης ανύπαρκτος. Αντίθετα, οι πυροβολισμοί είναι αρκετά καλοί σ’ όλο το εύρος των όπλων και γενικότερα οι ήχοι σε παγίδες και γρίφους είναι άνω του μετρίου. Η μουσική δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά δένει μια χαρά με την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού και έχει την χαρακτηριστική εσάνς που συναντάμε σε αντίστοιχες ταινίες. Τα ηχητικά εφέ γενικότερα είναι καθαρά και σαφή -δοκιμάστηκαν και σε ηχεία και σε ακουστικά- και δε δίνουν άσχημη εντύπωση.

Συμπέρασμα

Αν και πρόκειται για μια ιστορία που ίσως έχουμε διαβάσει ή δει χίλιες φορές, ανεξάρτητα από το πόσες φορές, πάντα θα κουβαλάει ένα στοιχείο γοητείας παρά τα όσα μειονεκτήματά της. Είναι φτιαγμένη με την τυπική μουσική που ταιριάζει στην περιπέτεια να παίζει από πίσω, όσο οι μύθοι της ξεχειλίζουν και καταλαμβάνουν το μυαλό μας. Τα γραφικά του Deadfall είναι σε ικανοποιητικό σημείο και βοηθούν στο να καθηλωθεί το βλέμμα μας, μέχρι ενός σημείου όμως. Αν και η υπόθεση του παιχνιδιού δεν είναι κάτι ούτε όμορφο ούτε συναρπαστικό, η όλη ατμόσφαιρα που εμπνέει στον παίκτη είναι ικανή να τον κρατήσει αρκετά ώστε να απολαύσει τα όσα έχει ο τίτλος να του προσφέρει.

{youtube}TkrhTHEeNS8{/youtube}

Δημήτρης Αθανασόπουλος

Θετικά:Λεπτομερέστατα και φωτεινά γραφικάΠοικιλία γκάτζετΑρκετά όπλαΚάποιοι ενδιαφέροντες γρίφοιΑρνητικά:Άτσαλα animationsΚανένας συγχρονισμός στα χείλη κατά την ομιλίαΆσχημο voice actingΑνύπαρκτο ΑΙΚαμία σχεδόν καθοδήγηση

{tab Πληροφορίες:}

Εταιρία ανάπτυξης: Nordic Games
Studio ανάπτυξης: The Farm 51
Διάθεση: Enarxis Dynamic Media
Είδος: FPS
Κυκλοφορία: 15/11/2013
Κυκλοφορεί για: PC (Review), Xbox 360

Official Site

{/tabs}

Το παιχνίδι μας παραχωρήθηκε από την επίσημη αντιπροσωπία της Nordic Games στην χώρα μας, Enarxis Dynamic Media, για τις ανάγκες του Review.