Τα λύνει η ζωή αυτά

Πολιτικό τον ονειρευόταν μόνο ο πατέρας του, ο Ιβ Ατάλ, ένας γνωστός παραγωγός του κινηματογράφου που αντλούσε την καταγωγή του από την εβραϊκή κοινότητα της Τυνησίας. Η μητέρα του, η Μαρί ντε Κουρίς, που μεγάλωσε τα παιδιά της ως ορθoδόξους, μια και προερχόταν από μια οικογένεια Λευκών Ρώσων της Οδησσού, ελληνικής καταγωγής, φοβόταν αυτόν τον «υπερβολικά βίαιο κόσμο». Οταν είσαι νέος όμως, δεν (πρέπει να) φοβάσαι τίποτα. Στα 17 του χρόνια, λοιπόν, ενώ φοιτούσε ακόμα στην Αλσατική Σχολή του Παρισιού, ο Γκαμπριέλ Ατάλ έγινε

μέλος της Νεολαίας των Σοσιαλιστών και έξι χρόνια αργότερα, ενώ συνέχιζε τις μεταπτυχιακές σπουδές του, έγινε χάρη σε ένα σταζ σύμβουλος της υπουργού Υγείας του Φρανσουά Ολάντ, Μαρισόν Τουρέν. Στο ίδιο πόστο βρισκόταν όταν έχασε τον πατέρα του, από το πουθενά, μέσα σε λίγες ημέρες, τον Νοέμβριο του 2015. Μέχρι τότε δεν είχε πει στους γονείς του πως είναι ομοφυλόφιλος. «Ελεγα πάντα πως θα τους μιλούσα τη μέρα που θα ερωτευόμουν. Ερωτεύτηκα… αλλά το καθυστερούσα».

Ενας έντονος πόνος στην κοιλιά οδήγησε τον πατέρα του στο νοσοκομείο. Καλπάζων καρκίνος. «Επιλέξαμε μαζί με τις αδελφές μου να μην του πούμε πως πέθαινε. Ο γιατρός μάς είπε: «Αν θέλουμε να συνεχίσει να μην υποφέρει, πρέπει να αυξήσουμε τη δόση των φαρμάκων, αλλά το πρόβλημα είναι ότι θα την αυξήσουμε τόσο που θα κοιμηθεί και δεν θα ξυπνήσει. Ουσιαστικά, έχετε δύο ώρες με τον πατέρα σας αν θέλετε να του μιλήσετε». Ο Γκαμπριέλ Ατάλ βρέθηκε τότε μπροστά σε ένα «φοβερό δίλημμα». Από τη μία πλευρά, «ήμουν 26 χρόνων και είχε καταλάβει, δεν ήθελα να φύγει και να υπάρχει αυτό το ανομολόγητο ανάμεσά μας». Από την άλλη, «σκεφτόμουν πως αν αντιδράσει άσχημα, δεν θέλω να περάσω τη ζωή μου με αυτή την ανάμνηση των τελευταίων στιγμών με τον πατέρα μου». Τελικά, το τόλμησε: «Μπαμπά, ερωτεύτηκα ένα αγόρι». Ο πατέρας του χαμογέλασε και του είπε: «Επιτέλους, μου μιλάς για αυτό!.. Ελπίζω να έχω βγει μέχρι το Σαββατοκύριακο για να τον φέρεις να φάμε παρέα την Κυριακή στο σπίτι». Ο Ιβ Ατάλ αποκοιμήθηκε και την επομένη πέθανε.

Ο Γκαμπριέλ Ατάλ ήταν ένας από τους πρώτους Σοσιαλιστές που ακολούθησαν τον Εμανουέλ Μακρόν στο Εμπρός!, το κίνημα που ίδρυσε το 2016. Μετά την εκλογή του στην προεδρία, εξελέγη και ο ίδιος βουλευτής, και 16 μήνες αργότερα, στα 29 του, διορίστηκε υφυπουργός Νεολαίας. Hταν Οκτώβριος του 2018, ο Ατάλ είχε ήδη συνάψει από την προηγούμενη χρονιά σύμφωνο συμβίωσης με τον πρώην σύμβουλο του Εμανουέλ Μακρόν, από το 2021 πρόεδρο της ευρωομάδας των Φιλελευθέρων, και από χθες υπουργό Εξωτερικών της Γαλλίας, Στεφάν Σεζουρνέ. Δημοσίως ωστόσο δεν είχε μιλήσει για την ομοφυλοφιλία του. Το έκανε, αντ’ αυτού, χωρίς κανένα φυσικά δικαίωμα, ο γαλλο-ισπανός δικηγόρος και ακτιβιστής Χουάν Μπράνκο, σε ένα λιβελλογράφημα με τίτλο «Λυκόφως» που κυκλοφόρησε, κατηγορώντας τον Ατάλ ότι «ανέβηκε μέσω του σεξ» και εξασφάλισε υπουργικό χαρτοφυλάκιο «για κανέναν άλλο λόγο» πέραν της σχέσης του με τον Σεζουρνέ – η οποία έχει πια λήξει.

Οπως αποκαλύφθηκε, Ατάλ και Μπράνκο ήταν συμμαθητές στην Αλσατική Σχολή και ο Ατάλ δεν είχε περάσει εύκολα εκεί, υπήρξε θύμα μπούλινγκ, επί σειρά ετών, ο Μπράνκο ήταν ένας από τους νταήδες που τον παρενοχλούσαν. «Οταν ήμασταν στο λύκειο», θα έλεγε τον Αύγουστο του 2019, «είχε ήδη ένα μπλογκ όπου με περιύβριζε. Τον αφήνω στις εμμονές και στους μύθους του». Εκτοτε, έχει μιλήσει αρκετές φορές ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του, χωρίς όμως να διεκδικεί ρόλο ακτιβιστή, μόνο το να ζει όπως επιθυμεί – στην πρώτη του ομιλία ως πρωθυπουργός, την Τρίτη, απευθύνθηκε «σε όλους τους Γάλλους, όποιον και αν αγαπούν».

Φυσικά, ο Χουάν Μπράνκο έχει ξεσπαθώσει τις τελευταίες ημέρες στα σόσιαλ μίντια. Οπως και αρκετοί άλλοι. Παρότι δεν είναι Εβραίος, το εβραϊκό επώνυμό του ανέκαθεν κόστιζε στον Γκαμπριέλ Ατάλ αντισημιτικές επιθέσεις. Παρότι δεν «φωνάζει» την ομοφυλοφιλία του, χρόνια τώρα δέχεται ομοφοβικές επιθέσεις. Σε αυτό που οι Γάλλοι αποκαλούν complosphère, «συνωμοσιόσφαιρα», κάθε λογής ψεκασμένοι τον παρουσιάζουν ως μια μαριονέτα του ζεύγους Εμανουέλ και Μπριζίτ Μακρόν, στον δικό τους κόσμο άλλωστε η Μπριζίτ Μακρόν γεννήθηκε άνδρας, ο Εμανουέλ Μακρόν είναι γκέι και ο Γκαμπριέλ Ατάλ είναι το νέο του σεξουαλικό παιχνιδάκι: ο λόγος που τα βγάζουμε όλα αυτά από το σκοτάδι στο φως είναι ότι μέσα στο σκοτάδι ανθούν, στο φως αποκαλύπτεται όλη η γελοιότητά τους.

ΥΓ.: Στη Γαλλία, οι ομοφυλόφιλοι απέκτησαν δικαίωμα να συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης το 1999, μαζί με όλους τους υπόλοιπους πολίτες. Το 2013, επί προεδρίας Φρανσουά Ολάντ, απέκτησαν και δικαίωμα γάμου. Υπήρξαν πολλές αντιδράσεις τότε, από το πιο αντιδραστικό κομμάτι της κοινωνίας, έχουν πια ξεχαστεί. Οσο για την παρένθετη μητρότητα, είναι απαγορευμένη στη χώρα, για όλους, ο Ατάλ είχε στο παρελθόν εκφραστεί θετικά, ο Μακρόν παραμένει αντίθετος, ούτως ή άλλως όμως τα λύνει η ζωή αυτά, πολλοί Γάλλοι ταξιδεύουν στο εξωτερικό για να προσφύγουν στη μέθοδο αυτή και την τελευταία πενταετία τουλάχιστον, βάσει απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τα παιδιά τους υποχρεωτικά αναγνωρίζονται.