Σχολείο χωρίς σύνορα

Η συζήτηση για τις εκπαιδευτικές µεταρρυθµίσεις έχει πάρει µια τροπή οργανωτική και τεχνοκρατική. Εκείνο που δεν συζητούµε είναι το περιεχόµενο, οι κατευθύνσεις, τα ζητήµατα παιδείας – και µάλιστα ανθρωπιστικής παιδείας. Η ανθρωπιστική παιδεία κυριαρχείται ακόµη από συντηρητικές απόψεις που εγκαθιδρύθηκαν στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα και οι οποίες, παρά την κριτική που δέχτηκαν (από τον καιρό των δηµοτικιστών και του Δελµούζου), συνεχίζουν να κυριαρχούν και να αναπαράγονται. Τα σύγχρονα παιδιά, από τη στιγµή που θα γεννηθούν, βρίσκονται και µεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον οπτικού πολιτισµού που αναπαράγεται συνεχώς, επειδή ο πολιτισµός αυτός είναι και ψηφιακός.