Βενιζέλος: Θα έχουμε εντυπωσιακή παρουσία στις εκλογές

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα “Έθνος της Κυριακής” και τη δημοσιογράφο Φώφη Γιωτάκη.

Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης του κ. Βενιζέλου:

“Ποιο είναι το στοίχημα των εκλογών του Μαΐου για το ΠΑΣΟΚ;

Στις 18 και 25 Μαΐου

δεν διεξάγονται στην Ελλάδα βουλευτικές εκλογές, αλλά τρεις ειδικότερες εκλογικές διαδικασίες με τον δικό της ιδιαίτερο χαρακτήρα η καθεμιά. Πρόκειται αναμφίβολα για ένα πολιτικό γεγονός που προκύπτει μέσα από το συνδυαστικό αποτέλεσμα των δημοτικών, περιφερειακών και ευρωπαϊκών εκλογών. Κάθε δήμος και κάθε περιφέρεια πρέπει να κάνει την καλύτερη επιλογή με καθοριστικό πλέον το ρόλο των προσώπων που διεκδικούν τη διαχείριση των δημοτικών και περιφερειακών πραγμάτων. Στις ευρωεκλογές οι εκλογικές συμπεριφορές είναι πάντα πιο χαλαρές παρότι αφορούν πολύ λίγο τα μεγάλα ευρωπαϊκά ερωτήματα και περισσότερο τις εσωτερικές πολιτικές καταστάσεις.

Μέσα από όλα αυτά, εκείνο που πρέπει πρωτίστως να διαφυλαχθεί, στη φάση που βρίσκεται ο τόπος, είναι η κυβερνητική σταθερότητα και η ολοκλήρωση της μόνης εθνικής στρατηγικής που υπάρχει και αρχίζει να αποδίδει πλέον καρπούς, καθώς βαδίζουμε στην έξοδο από την κρίση και το μνημόνιο.

Οι εκλογές αυτές όμως θα κρίνουν και το μέλλον του πολιτικού εγχειρήματος της Ελιάς, έτσι δεν είναι;

Η ενίσχυση του προοδευτικού πόλου μέσα στο πλαίσιο της κυβερνητικής σταθερότητας έχει ιδιαίτερη σημασία για λόγους δημοκρατίας, διαφάνειας, κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά και ιστορικής δικαιοσύνης και στρατηγικής συνέπειας. Πάνω στις πλάτες της δικής μας ευθύνης και του δικού μας κόστους, κάποιοι παίζουν ή έπαιξαν το παιχνίδι της «αντιμνημονιακής» ευκολίας, δημαγωγίας και ανευθυνότητας. Έχει επίσης μεγάλη σημασία να ενισχυθεί το εγχείρημα της ενότητας της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης. Να στηριχθεί η δυναμική της Ελιάς που είναι ανοικτή σε όλους εκείνους που εκφράζονται από την κεντροαριστερά της ευθύνης και τις θέσεις των Ευρωπαίων Δημοκρατών και Σοσιαλιστών.

Οι αριθμητικοί στόχοι οι δικοί σας ποιοι είναι, ποιος είναι ο πήχης;

Αριθμητικά στόχος είναι το καλύτερο αποτέλεσμα. Η παράταξη έχει ρίζες και αντοχή. Όλα αυτά φαίνονται στα επιμελητήρια, τους συλλόγους, τις ομοσπονδίες. Στο μεγάλο στελεχικό δυναμικό της αυτοδιοίκησης που εκφράζει τις τοπικές κοινωνίες σε δημοτικό και περιφερειακό επίπεδο. Στο εντυπωσιακό ευρωψηφοδέλτιο της Ελιάς που περιλαμβάνει ανθρώπους νέους στην ηλικία ή την πολιτική, ανθρώπους άφθαρτους, αυθεντικούς, που στρατεύθηκαν σε μια δύσκολη υπόθεση, αντί των εύκολων «συμπαθητικών» λόγων και της ανέξοδης κριτικής.

Η δημοκρατική παράταξη θα έχει εντυπωσιακή παρουσία στους δήμους και τις περιφέρειες και θα υπερβεί κάθε «δημοσκοπική» πρόβλεψη στις ευρωεκλογές.

Επικρατεί πάντως η αντίληψη ότι το κρίσιμο ζήτημα είναι η μάχη ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για την πρώτη θέση…

Αυτή είναι μια αφελής προσέγγιση. Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ κινούνται σε περιορισμένα επίπεδα. Ο τεχνητός, μικρός και ατελής διπολισμός δεν έχει νόημα. Πέρασε η εποχή των αυτοδύναμων μονοκομματικών κυβερνήσεων. Ο τόπος έχει ανάγκη από στρατεύσεις, συνεργασίες, συναινέσεις. Το θέμα συνεπώς είναι, ποιές συνεργασίες: των υπευθύνων φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων με προοδευτικό πρόσημο ή του ετερόκλητου και επικίνδυνου κοκτέιλ του ΣΥΡΙΖΑ και της λαϊκιστικής ακροδεξιάς; Στη φάση πάντως που βρισκόμαστε για την σταθερότητα και τον προσανατολισμό της κυβέρνησης το ποιο κρίσιμο ζήτημα είναι η αντοχή και η ενίσχυση του προοδευτικού πόλου, του ΠΑΣΟΚ και της Ελιάς.

Πολλοί σχολιαστές περιμένουν ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα τροφοδοτήσει εσωστρέφεια στο ΠΑΣΟΚ.

Κάνουν τελείως εσφαλμένη ανάγνωση της πραγματικότητας. Έχουν διαφορά φάσης. Η χώρα αλλάζει σελίδα οικονομικά και αυτό θα γίνει και πολιτικά. Το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι δύσκολο για τον ΣΥΡΙΖΑ και την ακροδεξιά συνοδεία του, που συμμαχούν στη λογική μιας τυφλής εφόδου για την κατάληψη μιας εξουσίας που αν την κατακτούσαν, θα έπεφτε με θόρυβο στο κεφάλι του, αλλά δυστυχώς και στο κεφάλι της χώρας.

Λέτε δηλαδή ότι το πρόβλημα μετά τις εκλογές θα το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Λέω ότι ο εσωτερικός διχασμός στον ΣΥΡΙΖΑ είναι εμφανής, μετωπικός και αξεπέραστος. Στην πραγματικότητα είναι ο διχασμός ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να είναι ειλικρινείς και σε αυτούς που παριστάνουν τους «ρεαλιστές» ενός κυβερνητικού τυχοδιωκτισμού: ευρώ ή δραχμή, ναι ή όχι στο δημοψήφισμα, συνεργασία με την εθνικιστική ακροδεξιά της συνωμοσιολογίας ή τήρηση κάποιων προοδευτικών προσχημάτων, πολιτική επιχειρηματολογία ή ακατάσχετες ύβρεις και απειλές στο ψευτοεισαγγελικό στυλ του βρώμικου 1989; Είδατε την δυστοκία στην συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου, τις αντιφατικές επιλογές. Το σχήμα αυτό ήταν συγκυριακό. Ένα όχημα διαμαρτυρίας όσων αρνούνταν να αποδεχθούν την πραγματικότητα και τα αιτία της κρίσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχει την έξοδο από την κρίση και το μνημόνιο, την επιστροφή σε κανονικές συνθήκες. Τώρα δεν θα κερδίσει κανένα μεγάλο δήμο και πιθανότατα ούτε μία περιφέρεια. Η στρατηγική της εφόδου στις ευρωεκλογές απέτυχε από τα αποδυτήρια. Το ΠΑΣΟΚ μέσα στην Ελιά-Δημοκρατική Παράταξη θα αντέξει, θα συνεχίσει, θα δικαιωθεί.

Φαίνεται όμως πως κάποιοι δεν το πιστεύουν αυτό μέσα στο ΠΑΣΟΚ…

Ο πόλεμος της γενιάς μας κερδήθηκε. Η χώρα βγαίνει με μεγάλες θυσίες, αλλά όρθια από την κρίση, με στέρεες βάσεις. Γλύτωσε την ασύντακτη χρεωκοπία και τη διάλυση. Θα ανακτήσει πολύ γρήγορα το χαμένο έδαφος. Οι βουλευτές μας, τα στελέχη και οι άνθρωποι της δικής μας παράταξης σήκωσαν και σηκώνουν τεράστιο και δυσανάλογο βάρος. Είναι κουρασμένοι, τραυματισμένοι. Έχουμε μεγάλες εκλογικές απώλειες, αλλά κερδίσαμε τον πόλεμο της χώρας. Ίσως αυτό να μη γίνεται αμέσως αντιληπτό γιατί όλη η ελληνική κοινωνία είναι ακόμη σοκαρισμένη. Ψήφισε όμως τον Ιούνιο του 2012, εν γνώσει όλων των δεδομένων υπέρ της δικής μας στρατηγικής, της μόνης υπεύθυνης και ασφαλούς. Και τώρα η μεγάλη πλειοψηφία θέλει κυβερνητική σταθερότητα και ολοκλήρωση της εθνικής προσπάθειας. Βλέπει ότι είμαστε πια σε άλλη φάση, ότι βγαίνουμε από την κρίση. Υπάρχουν οπαδοί και ψηφοφόροι της παράταξης που αντέδρασαν όταν η παράταξη των μεγάλων αλλαγών και παροχών πήρε δύσκολα μέτρα για να αντέξει και να σωθεί η χώρα. Αυτό είναι ανθρώπινο. Έχουμε άλλωστε μεγάλη ιστορική ευθύνη για την διαμόρφωση αυτών των πολιτικών αντανακλαστικών. Στο επίπεδο όμως των στελεχών και μάλιστα στελεχών που οφείλουν την πολιτική και κοινωνική τους υπόσταση στην παράταξη και τις άνετες κυβερνητικές εποχές της, το πρόβλημα είναι πρωτίστως ηθικό. Ευτυχώς, υπάρχουν αυτοί που αντέχουν.

Αναφέρομαι σε κύκλους που ίσως προτιμούν να πάει άσχημα η Ελιά, αδιαφορούν για την κυβερνητική σταθερότητα και την πορεία της χώρας και έχουν ως βασικό στόχο την δική σας αμφισβήτηση…

Θέτετε πολλούς όρους μαζί. Λέτε ότι υπάρχουν κάποιοι που αδιαφορούν για τη χώρα και την παράταξη και προτιμούν να υπάρξει πρόβλημα για την κυβέρνηση, να ανακοπεί η εφαρμογή του προγράμματος και της πορείας εξόδου από την κρίση, να οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές υπό συνθήκες ήττας, να καταστρέψουν τη χώρα και την παράταξη για να απαλλαγούν από εμένα! Δεν πιστεύω ότι υπάρχει αυτό το ακραίο μίγμα κυνισμού και βλακείας και αν υπάρχει δεν έχει κανένα οπαδό και ψηφοφόρο. Άλλωστε τι θα πει «δική μου αμφισβήτηση»; Τα πέντε πέτρινα χρόνια της εθνικής περιπέτειας κάνω δυσβάστακτες επιλογές εθνικής και παραταξιακής ευθύνης, με τεράστιο προσωπικό και οικογενειακό κόστος και επειδή πρακτικά δεν υπήρχε άλλη λύση. Επίσης ουσιαστικά σιωπώ, παρότι πολλοί ασχημονούν πανταχόθεν. Υπερασπίζομαι επιλογές δύσκολες, αλλά συλλογικές και δημοκρατικές. ´Έκανα συνεπώς και θα κάνω πάντα αυτό που πρέπει για την Πατρίδα και την παράταξη.

Η υπόθεση Μπαλτάκου ήταν μεγάλη δοκιμασία για την κυβέρνηση. Πρόσφατα υπήρξε δημόσια αντιπαράθεση για τον τρόπο που εξαγγέλθηκε το πρόγραμμα για τους άστεγους, ερήμην του ΠΑΣΟΚ. Πιστεύετε ότι η κυβέρνηση μπορεί να συνεχίσει στο ίδιο πλαίσιο τη λειτουργία της και μετά τις 25 Μαΐου;

Η κυβέρνηση είναι μια κυβέρνηση εθνικής ανάγκης που διέπεται από μια πολύ καθαρή προγραμματική συμφωνία και έχει ως στόχο την έξοδο της χώρας από την κρίση και την επάνοδό της στην κανονικότητα. Κυβερνήσεις συνεργασίας υπάρχουν σε περίπου 25 από τις 28 χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη χώρα μας η εμπειρία είναι καινούργια και δύσκολη, αλλά απολύτως αναγκαία. Η χώρα θα πορευτεί για χρόνια με κυβερνήσεις συνεργασίας λόγω του μεγέθους των προβλημάτων που απαιτούν εθνική συστράτευση και κοινωνική συναίνεση. Προφανώς η ΝΔ θα προτιμούσε να κυβερνά μόνη της και υπάρχουν φορές που έχει αυτή τη ψευδαίσθηση. Υπάρχουν κύκλοι που θα προτιμούσαν συνεργασία με την ακροδεξιά, αλλά ευτελίστηκαν παρά την πεισματική στήριξη από κάποια έντυπα. Προφανώς, το ΠΑΣΟΚ θα προτιμούσε να έχει αποφύγει την συνεργασία με το παραδοσιακά αντίπαλο συντηρητικό κόμμα και να έχει απαλλαγεί από το βάρος εξαιρετικά δύσκολων και αντιδημοφιλών αποφάσεων εθνικής ανάγκης, υπό την πίεση των Ευρωπαίων και διεθνών δανειστών. Προφανώς πρώτη προτίμησή μας ήταν και είναι μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας όλων των υπευθύνων φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων με σαφές προοδευτικό πρόσημο, όπως προτείναμε και το Μάιο και τον Ιούνιο του 2012. Άλλοι αρνήθηκαν ή δέχθηκαν και μετανόησαν. Εμείς είμαστε σταθερά υπέρ της ευρύτατης συνεργασίας. Γι’ αυτό έχει σημασία η ενίσχυση του προοδευτικού πόλου στις επικείμενες αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές.

Συνεργαζόμαστε συνεπώς με τη ΝΔ, αλλά έχουμε τεράστιες αξιακές διαφορές. Τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά κόμματα, το ΕΣΚ και το ΕΛΚ, συγκρούονται για τον προσανατολισμό της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και τη φυσιογνωμία της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η συμβίωση είναι δύσκολη, είναι μια διαρκής διαπραγμάτευση, παράλληλα με τη σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα. Η κουλτούρα συνεργασίας σχηματίζεται σταδιακά και μετ’ εμποδίων, αλλά είναι αναγκαία στη χώρα μας. Ο ρόλος που έχουμε με τον πρωθυπουργό είναι να εγγυόμαστε και να προστατεύουμε το πλαίσιο αυτό.

Η κυβέρνηση όμως δεν πρέπει να θεωρείται απλά μια κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Μετά τις 25/5 που μπαίνουμε στην τελική ευθεία της εξόδου από το μνημόνιο, η κυβέρνηση θέλουμε να εκφράζει όλες τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου. Αυτό, σε συνδυασμό με την ενίσχυση του προοδευτικού πόλου, μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά για όλο το κλίμα του δημοσίου βίου, για την κοινωνία, την οικονομία και την ανάκαμψή της.

Όμως η ΝΔ παλεύει για την πρώτη θέση με το ΣΥΡΙΖΑ ενώ το ΠΑΣΟΚ – λένε στελέχη – φαίνεται να πληρώνει πάλι δυσανάλογα μεγάλο κόστος…

Είναι και αυτό ένα από τα παράδοξα της περιόδου της κρίσης. Εάν η ΝΔ δεν εγκατέλειπε ουσιαστικά την κυβέρνηση και τη χώρα σε συνθήκες αδιεξόδου τον Οκτώβριο του 2009 και το ΠΑΣΟΚ δεν κέρδιζε τις εκλογές του 2009, εάν επιμέναμε το Μάιο του 2010 στην αυξημένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών για την έγκριση του πρώτου προγράμματος (όπως είχα προτείνει), εάν δεν πηγαίναμε στις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012 υπό συνθήκες τεχνητής πόλωσης και είχε σχηματιστεί από το Μάιο του 2012 κυβέρνηση συνεργασίας (όπως είχα και πάλι προτείνει), τώρα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, δηλαδή περισσότερο λογικά και δίκαια. Χωρίς το τεχνητό φαινόμενο του ΣΥΡΙΖΑ. Που μέσα στο στενό καλούπι ενός μικρού κόμματος της κομμουνιστικής παράδοσης νομίζει ότι μπορεί να τραβήξει τον όγκο της μεγάλης δημοκρατικής παράδοσης.

Είναι προφανώς άδικο η ΝΔ να κεφαλαιοποιεί τον δικό μας κόπο και τη δική μας αγωνία. Τα τέσσερα πέμπτα της δημοσιονομικής προσαρμογής επιτεύχθηκαν πριν τις εκλογές του 2012, όταν η ΝΔ περνούσε την «αντιμνημονιακή» της περίοδο ή την περίοδο των «ισοδύναμων» και των Ζαππείων, πριν προσχωρήσει στην στρατηγική της εθνικής ευθύνης.

Στις εκλογές της 18ης και 25ης Μαΐου μπορεί -ενώ οι τρέχουσες στερεότυπες αναλύσεις περιμένουν κάτι άλλο- να αποκατασταθεί μια πιο φυσιολογική εικόνα του πολιτικού συστήματος. Στην πραγματικότητα αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πορεία της Ελιάς και τη διάθεση της κοινωνίας να αντιληφθεί μερικά απλά και προφανή πράγματα.

Η αντιπολίτευση λέει ότι η έξοδος στις αγορές με το πενταετές ομόλογο ήταν εσπευσμένη λόγω εκλογών και κόστισε λόγω αυξημένου επιτοκίου…

Ακούστε την κραυγαλέα αντίφαση: Οι αντίπαλοι του μνημονίου υπερασπίζονται τα χαμηλά επιτόκια του μνημονίου! Μα, τα ευνοϊκά αυτά επιτόκια εμείς τα διαπραγματευτήκαμε και τα πετύχαμε! Ως Υπουργός Οικονομικών της περιόδου εκείνης μπορώ να σας περιγράψω το βίωμα της διαπραγμάτευσης. Πράγματι, το μέσο επιτόκιο του ελληνικού δημοσίου χρέους είναι εντυπωσιακά χαμηλό, σχεδόν 2,1%. Αυτό μας επιτρέπει να δανειζόμαστε κάποια ποσά με μεγαλύτερο επιτόκιο χωρίς να επηρεάζεται ουσιαστικά το μικρό μέσο επιτόκιο λόγω και της μεγάλης μέσης διαρκείας του χρέους (περίπου 17 χρόνια) που πετύχαμε με το ριζικό κούρεμα και τη ριζική αναδιάρθρωση του 2012. Όμως, το μικρό επιτόκιο οφείλεται στο ευρωπαϊκό δάνειο. Το δάνειο του ΔΝΤ χορηγείται με επιτόκιο συγκρίσιμο με αυτό που πετύχαμε ήδη στις αγορές. Η θετική αντίδραση των αγορών τραβάει προς τα κάτω τα επιτόκια των εντόκων γραμματίων, των ομολογιακών δανείων των ελληνικών τραπεζών και επιχειρήσεων, βοηθάει την εθνική οικονομία αναπτυξιακά και όχι μόνο λογιστικά. Επιπλέον, οι αγορές δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στην Ελλάδα. Αποδέχονται ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Σπάνε το φαύλο κύκλο των πολιτικών και δημοσιογραφικών συζητήσεων περί ελληνικού προγράμματος, χρηματοδοτικών αναγκών, νέου μνημονίου κ.ο.κ. Οι αγορές ξέρουν το συμφέρον τους, δεν κάνουν πολιτικές χαρές.

Για την έξοδο στις αγορές, που είναι σημαντικό βήμα εξόδου από το μνημόνιο, λυπήθηκαν τα κόμματα της «αντιμνημονιακής» αντιπολίτευσης και κατά βάθος ορισμένα στελέχη του ΔΝΤ. Δεν είναι καταπληκτικό;

Αρκεί όμως η έξοδος στις αγορές;

Προφανώς όχι. Έχουμε εντυπωσιακό πρωτογενές πλεόνασμα, επάνοδο στις αγορές, σημαντική συμμετοχή ξένων κεφαλαίων στις ελληνικές τράπεζες, αλλά και επιχειρήσεις, μείωση μικρή αλλά σταθερή του κόστους του χρήματος για τις επιχειρήσεις, σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές, πολύ καλούς οιωνούς στο τουρισμό και στην πρωτογενή παραγωγή, πιο αισιόδοξο κλίμα στην εσωτερική αγορά, θετικό ισοζύγιο προσλήψεων/απολύσεων κ.ο.κ.

Χρειάζεται όμως κυβερνητική σταθερότητα, εθνική ενότητα, κοινωνική συναίνεση, ολοκλήρωση της στρατηγικής εξόδου από την κρίση. Τώρα ο κόσμος βλέπει ότι τηρούμε τη δέσμευσή μας πως δεν υπάρχουν πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα. Βλέπει μια πρώτη διανομή πρωτογενούς πλεονάσματος για τη στήριξη ευπαθών ομάδων. Βλέπει άλλο διεθνές κλίμα πολιτικά και κυρίως στις αγορές. Γυρίζουμε σελίδα και είναι κρίμα τώρα να σκίσουμε το βιβλίο για λόγους μικροκομματικής μυωπίας και μιζέριας.

Είναι πολλοί που λένε ότι χωρίς νέο κούρεμα το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο.

Το ελληνικό χρέος κουρεύτηκε το 2012 κατά 125 δισ. ευρώ ονομαστικά και σε όρους καθαρής παρούσας αξίας, λόγω χαμηλών επιτοκίων, κάτι παραπάνω από 160 δισ. ευρώ, δηλαδή κατά 80% του ΑΕΠ. Πρόκειται για το μεγαλύτερο κούρεμα στη διεθνή ιστορία. Ακόμη και αν αφαιρέσουμε τα ποσά που διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών που τελικά θα είναι περίπου 12-14 δισ. ευρώ, το κούρεμα ξεπερνά σε όρους καθαρής παρούσας αξίας το 73% του ΑΕΠ. Ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος, ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλιν, εξηγεί επίμονα ότι το 80% του ελληνικού χρέους είναι εκτός αγορών, ότι το χρέος έχει συνολική διάρκεια τριάντα ετών, χαμηλά επιτόκια, μικρό ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης, περίοδο χάριτος, καλά τοποθετημένες λήξεις.

Το 2012 πετύχαμε όχι μόνο κούρεμα αλλά και ριζική αναδιάρθρωση. Οι αγορές είπαν πριν λίγες ημέρες ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. Φυσικά, αν έρθουν τα κοινοβούλια των χωρών-μελών της Ευρωζώνης και προχωρήσουν σε κούρεμα των δικών τους δανείων και του δανείου του ESM που εγγυώνται οι χώρες-μέλη, εμείς θα το δεχθούμε ευχαρίστως. Το να ζητάμε όμως εμείς από το φιλανδικό, το ολλανδικό, το κυπριακό ή το ιρλανδικό κοινοβούλιο, κούρεμα, δηλαδή να αναλάβουν αυτοί στο δικό τους έλλειμμα και χρέος το δικό μας χρέος είναι, πρώτον, πολιτικά μάταιο και, δεύτερον, αρνητικό για την Ελλάδα, γιατί είναι σαν θεωρούμε το χρέος μας μη βιώσιμο, ενώ είναι βιώσιμο όπως είπαν ήδη οι αγορές. Το ελληνικό χρέος σε όρους καθαρής παρούσας αξίας είναι αισθητά μικρότερο του χρέους πολλών άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπως εξηγεί υπομονετικά ο κ. Ρέγκλιν. Χρειαζόμαστε βεβαίως παραμετρικές αλλαγές στα επιτόκια και τις λήξεις, ιδίως μετά την περίοδο χάριτος. Αλλά αυτό είναι εύκολο να γίνει και θα γίνει.

Αυτό δεν αρέσει -όπως είπαμε- σε ορισμένους κύκλους του ΔΝΤ και στην ελληνική «αντιμνημονιακή» αντιπολίτευση που τρέμει μήπως βγει η χώρα από την κρίση και το μνημόνιο γιατί χάνει το πολιτικό της «ψωμί»!!

Άρα δεν θα χρειαστεί νέο δάνειο και νέο μνημόνιο;

Έχουμε διαμορφώσει τις προϋποθέσεις να προχωρήσουμε κανονικά χωρίς νέο δάνειο και νέο μνημόνιο. Χωρίς τρόικα. Βέβαια όλες οι χώρες-μέλη της Ευρωζώνης έχουν αυστηρές υποχρεώσεις και υπάγονται σε αμοιβαία πολυμερή εποπτεία. Άλλο όμως αυτό και άλλο η ταπεινωτική κατάσταση της τρόικας. Μόνο λόγω δικών μας εθνικών πολιτικών σφαλμάτων μπορεί να χαλάσει το πλαίσιο αυτό της εθνικής ανάκαμψης.

Ποια θεωρείτε συνεπώς εσείς τώρα την πρώτη προτεραιότητα;

Ακριβώς το να συνάψουμε μια εθνική συμφωνία ανάκαμψης όλοι μαζί: κράτος, αυτοδιοίκηση, ιδιωτικός τομέας, κοινωνία των πολιτών, παραγωγικοί εταίροι, όλες οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου. Μια συμφωνία εθνικής συνευθύνης με έξι πυλώνες που έχουμε παρουσιάσει και τους επαναλαμβάνω επιγραμματικά:

1. Πολιτική και ιδίως κυβερνητική σταθερότητα.

2. Δημοσιονομική και φορολογική σταθερότητα.

3. Αναπτυξιακό πρόταγμα με νέο εθνικό παραγωγικό μοντέλο.

4. Κοινωνική αλληλεγγύη με γενναία στήριξη των ευπαθών ομάδων μέσα από το πρωτογενές πλεόνασμα.

5. Θεσμική ανασυγκρότηση με στόχο ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος στην υπηρεσία της ανάπτυξης και του πολίτη.

6. Αποκατάσταση της εθνικής ισχύος και της ουσιαστικής ισοτιμίας της χώρας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη”.