Το αίμα… νερό δεν γίνεται

Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν παρεξηγηθεί με κάποιο μέλος της οικογένειάς τους. Πατέρα, μητέρα, αδερφό, αδερφή, παππού, γιαγιά, θείο, θεία… Λόγοι κληρονομικοί, λόγοι αντιζηλίας, λόγοι ουσιαστικοί, λόγοι ανούσιοι. Στην όλη κατάσταση έχουν συνδράμει «φίλοι», γνωστοί, γείτονες ή άλλοι συγγενείς. Ποιό είναι όμως το αποτέλεσμα; Να σκληραίνουν καρδιές, να μην μιλάνε αναμεταξύ τους, εγγόνια να μην έχουν την ευκαιρία να μεγαλώσουν κοντά σε έναν παππού ή μια γιαγιά, ξαδέρφια να μην γνωρίζονται, μοναδικές στιγμές να χάνονται. Ο χρόνος κυλάει και πίσω δε γυρνάει.

Δυστυχώς όλοι μεγαλώνουμε. Κανείς

δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Η απώλεια ενός προσώπου με το οποίο δεν διατηρούσαμε καλές σχέσεις θα μας βαραίνει μια ζωή. Ένα παντοτινό «γιατί» θα αιωρείται στο μυαλό του καθένα. Οι κόντρες, οι διαξιφισμοί και οι παρεξηγήσεις πρέπει να λύνονται «εν τη γεννέση» τους. Είναι άδικο χρόνια να χάνονται και σχέσεις να διακόπτονται. Ακόμα και όταν το δίκιο είναι με το μέρος μας, ας κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα επαναπροσέγγισης. Ακόμη κι αν πέσουμε σε τοίχο, ας ξαναπροσπαθήσουμε. Αν δεν υπάρξει ανταπόκριση, τουλάχιστον θα είμαστε εντάξει με τον εαυτό μας. Δύσκολο όμως να μην υπάρξει. Εκτός αν η απέναντι μεριά είναι τόσο ξεροκέφαλη. Ε, τότε σηκώνεις τα χέρια ψηλά!

Τι μένει σε τούτη τη ζωή; Οι όμορφες αναμνήσεις και η καλή καρδιά. Όλοι την ίδια πορεία θα έχουμε. Γιατί λοιπόν να αφήσουμε εκκρεμότητες που θα παιδεύουν τρίτους, χωρίς να φταίνε; Γιατί να διασπόνται συγγενικές σχέσεις, να κληροδοτούνται μίση και να δημιουργούνται βεντέτες;

Η συμφιλίωση, η υποχώρηση και η αμοιβαία κατανόηση πρέπει να είναι οδηγός μας. Σεβασμός στην προσωπικότητα του άλλου και παραμερισμός του εγωισμού μας ή της αλαζονείας μας από πρόσκαιρα αξιώματα ή πλούτη. Τα δικαιώματά μας σταματούν όταν αρχίζουν οι υποχρεώσεις μας απέναντι στα δικαιώματα του άλλου. Μοναδικός μας σύμβουλος η αγάπη. Αμέτρητα όσα διακυβεύουμε με την απερίσκεπτη συμπεριφορά μας. Αυτά τελικά τα οποία στερούμαστε είναι πολύ περισσότερα από εκείνα που ωφελούμαστε με το να διακόψουμε κάθε είδους επικοινωνία με ένα οικείο μας πρόσωπο. Αν το καλοσκεφτούμε θα δούμε πως έτσι είναι τα πράγματα.

Φίλοι έρχονται και παρέρχονται. Το αίμα, όμως, νερό δε γίνεται.