Κάμερον: Η Ευρώπη πρέπει να ξυπνήσει

Διαπραγματευτικός ελιγμός ή πραγματική βούληση αποχώρησης;

Πολλοί ήταν αυτοί που έθεσαν στον εαυτό τους το παραπάνω ερώτημα με αφορμή τον πρόσφατο λόγο του Βρετανού Πρωθυπουργού David Cameron, δια του οποίου προανήγγειλε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος με αντικείμενο την παραμονή ή όχι της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μετά από αρκετό καιρό και την επίτευξη ευνοϊκής για το Ηνωμένο Βασίλειο συμφωνίας σχετικά με

τον ενωσιακό προϋπολογισμό, ο Cameron, με συνέντευξή του σε πέντε ευρωπαϊκές εφημερίδες, κάνει ένα βήμα πίσω δηλώνοντας πιστός Ευρωπαίος, διατυπώνοντας ταυτόχρονα και τις δικές του προτάσεις για το πώς η Ευρώπη θα πρέπει να κινηθεί εφεξής, ενώ παράλληλα δίνει έμφαση και στην συνέχιση της πολιτικής λιτότητας.

Ο Βρετανός Πρωθυπουργός τάσσεται, λοιπόν, εκ νέου υπέρ της υιοθέτησης βαθιών μεταρρυθμίσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και απαιτεί αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών.

«Θέλουμε μια Ευρώπη που ξυπνά και αναγνωρίζει αυτόν τον μοντέρνο κόσμο του ανταγωνισμού και της ευελιξίας», ισχυρίζεται, ενώ τονίζει ότι η ώρα έχει φθάσει για να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις που ζητά και ότι αυτές είναι απαραίτητες ακόμα και για την σωτηρία της ζώνης του ευρώ, στην οποία η δική του χώρα οικειοθελώς δεν ανήκει. Η τραπεζική ένωση και μια ενεργός Κεντρική Τράπεζα είναι κατ’ αυτόν απαραίτητες.

Ως προς το κάλεσμα για ευελιξία, ο Cameron έγινε πιο συγκεκριμένος, αναφέροντας ότι οι χώρες δεν θα πρέπει να υποχρεώνονται να ακολουθούν τις ίδιες οριζόντιες πολιτικές.

Η πολιτική λιτότητας είναι, σύμφωνα με τον ίδιο, μονόδρομος, ενώ ισχυρίζεται ότι ο χρόνος δεν είναι ο κατάλληλος για την αλλαγή πολιτικής.

Ακόμα, υπερασπίζεται με πάθος τον βρετανικό ρόλο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χαρακτηρίζει την χώρα του «σημαντική ευρωπαϊκή δύναμη», απορρίπτοντας την άποψη ότι οι Βρετανοί αποτελούν «κακούς Ευρωπαίους».

Ως γνωστόν, ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας απαιτεί την αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών έως το 2014 και την δι’ αυτής μεταβολή των αρμοδιοτήτων μεταξύ Λονδίνου και Βρυξελλών προς όφελος του πρώτου. Έτσι, ελπίζει να κεφαλαιοποιήσει και τον έντονο ευρωσκεπτικισμό, ο οποίος εδράζεται στην χώρα του και ειδικότερα στις τάξεις του συντηρητικού κόμματος που εκπροσωπεί.