Η κρίση της μεσαίας τάξης. Ανόητοι…

Twitter@EmOikonomidis

Η εκλογή του στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος προέκυψε… από λάθος. Ή τουλάχιστον αυτό θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, επισημαίνοντας ότι ο Εντ ήταν ο λάθος… Μίλιμπαντ στον οποίο στηρίχτηκε το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στη Μεγάλη Βρετανία, προκειμένου να ανακτήσει βηματισμό εξουσίας.

Ο μικρότερος από τα αδέλφια Μίλιμπαντ ήταν και ο λιγότερο αναγνωρίσιμος και φωτογενής. Για πολλούς, και ο λιγότερο ικανός, καθώς ο Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, πρώην Υπουργός Εξωτερικών και φυσικός συνεχιστής του “μπλερισμού”, έμοιαζε έτοιμος από καιρό να αναλάβει την ηγεσία

και να επιχειρήσει να οικοδομήσει προφίλ εναλλακτικής λύσης απέναντι στον Ντέιβιντ Κάμερον.

Στο σχετικό Συνέδριο διαδοχής του Γκόρντον Μπράουν όμως, ο Εντ Μίλιμπαντ αποδείχτηκε περισσότερο ευέλικτος, και συμμαχώντας με τους συνδικαλιστές και τα συνδικάτα, εκείνους δηλαδή που είχαν εναποθέσει στο περιθώριο ο Μπλερ και οι σύμμαχοί του, κατάφερε να κερδίσει την ηγεσία.

Έκτοτε, ο Εντ Μίλιμπαντ βλέπει τους Εργατικούς (σκέτο, χωρίς το “Νέοι”, όπως σημειολογικά αποφάσισε) να διατηρούν προβάδισμα άνω του 5% απέναντι στους Τόρις, η προσωπική δημοφιλία του ωστόσο, και κυρίως η σύγκρισή του με τον Ντέιβιντ Κάμερον σε επίπεδο πρωθυπουργικής καταλληλότητας, εξελίσσονται σε προβληματικές συνιστώσες της στρατηγικής επιστροφής του Εργατικού Κόμματος στην εξουσία.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ο Εντ Μίλιμπαντ δεν έχει τις… στιγμές του. Επιχειρώντας να οικοδομήσει μια διαφορετική ρητορική, που θα τον φέρει πιο κοντά στον μεσαίο χώρο, εκεί όπου είχε στρογγυλοκαθίσει ο Τόνι Μπλερ, και σήμερα εκφράζεται κυρίως δια του Ντέιβιντ Κάμερον.

Μια τέτοια “στιγμή” ήταν η αποστροφή του Εντ Μίλιμπαντ για τη “μεγαλύτερη πρόκληση” της γενιάς του, της γενιάς των 40άρηδων. Που δεν είναι άλλη από την κρίση της μεσαίας τάξης, καλύτερα της κρίσης εμπιστοσύνης της μεσαίας τάξης. Προς τον εαυτό της, προς το πολιτικό σύστημα, προς την αισιοδοξία για ένα καλύτερο μέλλον.

Αυτή η κρίση εμπιστοσύνης δεν αφορά φυσικά μονάχα τη Μεγάλη Βρετανία. Αφορά συνολικά την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφορά κυρίως την Ελλάδα. Όπως ακριβώς το είχε πει ο Μπιλ Κλίντον, παραφρασμένα φυσικά: Είναι η κρίση της μεσαίας τάξης. Ανόητοι…