Η Ελλάδα που πρέπει να ντρέπεται για τα ποσοστά τα οποία (εξακολουθεί να) δίνει στη Χρυσή Αυγή

Twitter@EmOikonomidis

Τα μαθηματικά δεν υπήρξαν ποτέ επιστήμη συμβιωτική με τη “λόγια” πρόοδο των κοινωνιών. Για τον εξαιρετικά απλό λόγο ότι αφορούν την παράθεση και αποκάλυψη αριθμών, που σχηματικά δεν προσφέρουν κάτι το ουσιαστικό χωρίς την οξυδερκή ανάλυση και τη διεισδυτική στάθμιση όσων… κρύβονται πίσω τους, καθώς και μεταξύ μας.

Στην επιστήμη της πολιτικής επικοινωνίας, που έρχεται να θεραπεύσει τα κακώς κείμενα και να προσφέρει προστιθέμενη αξία στη ζώσα πραγματικότητα, όχι δηλαδή να… υποκαταστήσει κάτι που δεν υπάρχει, όπως στρεβλωτικά μέχρι και σήμερα θεωρούν όσοι ερασιτεχνικά

προσεγγίζουν το φαινόμενο, βρίσκονται δίπλα σε πολιτικούς και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως αυτοδίδακτοι επικοινωνιολόγοι (με το πτυχίο της… ζωής και της εμπειρίας), η ορθή ανάγνωση των αριθμών που “γεννάει” μια δημοσκόπηση, μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για την ορθή ανάγνωση συνολικά των πολιτικών εξελίξεων.

Εξ αντανακλάσεως, η στρεβλωτική, μυωπική, επιδερμική και ερασιτεχνική ανάγνωσή τους, μπορεί να οδηγήσει σε μοιραία, άκρως αντίθετα αποτελέσματα. Όχι μόνο να παρατείνει τη… μακαριότητα προσέγγισης της πραγματικότητας κάτω από λάθος πρίσμα, αλλά να προσδώσει στο πρόβλημα περισσότερο σύνθετα και βαθιά χαρακτηριστικά. Να το επιδεινώσει.

Ένα τέτοιο, εκκωφαντικά χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανάγνωση που κάνουν (δυστυχώς) πολλοί στη δημοσκόπηση της “Metron Analysis” για το “Έθνος της Κυριακής”, που εμφανίζει τη Χρυσή Αυγή να χάνει περίπου 1,5% μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Και από το 8,5% που είχε πριν το φονικό, να υποχωρεί στο 7%.

Οι αριθμοί δεν προσφέρονται για πανηγυρισμούς, αλλά για βαθύ προβληματισμό, αν όχι τρόμο και θρήνο. Επιστημονικά, καμία μέτρηση δεν διεκδικεί χαρακτηριστικά αξιοπιστίας, όταν πραγματοποιείται τη στιγμή της εκδήλωσης ενός θέματος, τότε που η κοινωνία αντιδράει και απαντά με το θυμικό και όχι με τη λογική της. Επομένως, ελλοχεύει ο κίνδυνος η απάντηση να είναι αποπροσανατολιστική, πρόχειρη, με στιγμιαία χαρακτηριστικά.

Το οριακό “γρατζούνισμα” των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, την επαύριο μιας δολοφονίας στην οποία πρωταγωνίστηκε ένα μέλος της, αποτελεί όνειδος για την ελληνική κοινωνία. Αυτή είναι η Ελλάδα που δεν μας αξίζει. Η Ελλάδα που πρέπει να ντρέπεται. Και όχι φυσικά οι πολίτες της. Αλλά οι πολιτικοί που λόγω της ασυγχώτητης ανεπάρκειάς τους, έδωσαν βήμα, χώρο και… προίκα στον τρόμο. Τον φασισμό. Το έγκλημα.