Διοίκηση επιχειρήσεων και Οργανισμών

Η Διοίκηση Επιχειρήσεων και Οργανισμών είναι μια κύρια θεματική ενότητα που επιλέγουν πολλοί σήμερα να σπουδάσουν. Εμπεριέχει μαθηματικά, στατιστική, δίκαιο, εφαρμογές Η/Υ (κ.α.) και μαζί με την Πληροφορική κυριαρχούν στις προτιμήσεις σπουδών. Βασικό κομμάτι της εκπαιδευτικής ύλης αποτελούν οι «Μέθοδοι Προβλέψεων» στη Διοίκηση Παραγωγής. Είτε έχει να κάνει με αγαθά είτε με υπηρεσίες, μιας βιομηχανικής μονάδας, μιας επιχείρησης ή ενός οργανισμού, ιδιωτικού ή δημόσιου φορέα. Ο στόχος των προβλέψεων αφορά βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες

αποφάσεις που πρέπει να λάβουν τα ηγετικά στελέχη που διοικούν έτσι ώστε να επιτευχθούν κάθε φορά οι στόχοι.

Τρεις είναι οι κατηγορίες μεθόδων των προβλέψεων. Οι μέθοδοι προεκβολής, οι αιτιακές μέθοδοι και οι ποιοτικές μέθοδοι, ή αλλιώς μέθοδοι κρίσης. Οι πρώτοι αφορούν θέματα προβλέψεων λειτουργικού χαρακτήρα και αναφέρονται σε αποφάσεις για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Οι αιτιακές βασίζονται σε μαθηματικούς τύπους και λαμβάνονται για ένα μικρό διάστημα χρόνου και έχουν να κάνουν με τακτικές αποφάσεις. Οι μέθοδοι κρίσης (ποιοτικές) είναι ιδιαίτερα καθοριστικής σημασίας γιατί αυτοί που τις παίρνουν αναλαμβάνουν και το μερίδιο ευθύνης. Πρόκειται για αποφάσεις στηριζόμενες σε έναν στρατηγικό σχεδιασμό, με ορίζοντα χρόνων, και πάντα βασιζόμενοι στους κυριαρχικούς στόχους που έχουν τεθεί από την αρχή.

Κριτήριο επιλογής κάθε μεθόδου από τον μάνατζερ-ηγέτη κάθε οργανισμού ή επιχείρησης, αποτελεί η περίοδος και ο ορίζοντας πρόβλεψης, η μορφή της, το κόστος, η επιζητούμενη ακρίβεια, η απλότητα και η ευκολία εφαρμογής, τα διαθέσιμα στοιχεία. Ωστόσο κάθε μέθοδος κρίνεται και από την αξιοπιστία της. Πάντα μια πρόβλεψη έχει τις αποκλίσεις της και εμπεριέχει την πιθανότητα σφάλματος. Επειδή όπως καταλαβαίνουμε οι προβλέψεις που έχουν μακροχρόνιο χαρακτήρα και στηρίζονται στην υποκειμενική κρίση του ανθρώπου ή των ανθρώπων που ηγούνται, είναι οι πιο κρίσιμες για την πορεία του οργανισμού και της επιχείρησης, κάθε σφάλμα είναι και περισσότερο οδυνηρό.

Σημαντικό βέβαια προαπαιτούμενο είναι η ύπαρξη στρατηγικού σχεδιασμού. Η επιλογή του βασικού σκοπού και η χάραξη συγκεκριμένης πορείας για την επίτευξή του. Θέτοντας μικρότερους, βραχυχρόνιους, στόχους εύστοχους και διακριτούς. Με πρόγραμμα που επιδέχεται διορθώσεις και αναπροσαρμογές, προκειμένου να αντιμετωπιστούν απρόβλεπτες καταστάσεις του εξωτερικού περιβάλλοντος.

Βασικό πλεονέκτημα; Η ικανότητα του μάνατζερ να διαθέτει και την ηγετική φυσιογνωμία να διοικεί αρμονικά. Τόσο με την τυπική λειτουργία όσο και την άτυπη. Να μπορεί να πιάνει τον παλμό της αγοράς, να εμπνέει και να διακρίνεται για την διορατικότητά του. Μόνο έτσι ένας χαρισματικός άνθρωπος μπορεί να βγει μπροστά, να διακριθεί, και να καταφέρει να έχει θετικά αποτελέσματα και όχι ζημία. Να θέσει τον εαυτό του «υπηρέτη» του κεντρικού σκοπού της επιχείρησης και του οργανισμού και παράλληλα να εμπνέει το ανθρώπινο δυναμικό που διοικεί. Να του προσφέρει ασφάλεια ως προς τις θέσεις εργασίας, να του παρέχει τις ιδανικότερες συνθήκες εργασίας, να του αναπτερώνει το ηθικό και να τονώνει την αυτοπραγμάτωσή του, να του αναθέτει ρόλους και ευθύνες αλλά να του δίνει και χώρο για την ανάπτυξη πρωτοβουλιών.

Η Ελλάδα είναι ένας μεγάλος οργανισμός!