Χρήστος Κώνστας: ΚΕΦΑΛΑΙΑ όχι λεφτά για τις τράπεζες

Ο Ηλίθιος πιστεύει πως το υψηλότερο βουνό που θα πρέπει να σκαρφαλώσει στη ζωή του, είναι τόσο ψηλό, όσο το υψηλότερο που έχει δει μέχρι σήμερα.

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είχαμε πολιτικούς ηγέτες που πίστευαν ότι μπορούν μόνοι τους –χωρίς τεχνοκρατική βοήθεια και υποδομή- να διαχειριστούν την μεγαλύτερη οικονομική κρίση στην ιστορία του πλανήτη και ταυτόχρονα να συνεχίσουν να σπαταλούν τα χρήματα που κάποτε απλόχερα προσέφεραν οι αγορές.

Σήμερα

–αν εξαιρέσει κανείς τα κόμματα της λαϊκίστικης δεξιάς και αριστεράς- όσοι πολιτικοί διαθέτουν ακόμη κάποιες δυνατότητες να διαχειριστούν την εξουσία, έχουν πλήρως συνειδητοποιήσει ότι οι πρακτικές του παρελθόντος δεν μπορούν να επαναληφθούν.

Το πρόβλημα είναι ότι ενώ το έχουν συνειδητοποιήσει οι ηγεσίες των υπεύθυνων κομμάτων, ο κομματικός του περίγυρος, οι ηλίθιοι αυλοκόλακες και οι αμόρφωτοι διασκεδαστές της κοινής γνώμης συνεχίζουν να “αναλύουν” την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα με όρους της δεκαετίας του ’60 και του ’70.

Όλοι πια γνωρίζουν, ότι το πολιτικό κόμμα που με τόσες φιλοδοξίες ανέλαβε την εξουσία στο τέλος του 2009, ουδέποτε συνειδητοποίησε την κρισιμότητα των καταστάσεων, πίστεψε ότι μπορεί να διαχειριστεί το πρωτοφανούς μεγέθους οικονομικό πρόβλημα με τις παραδοσιακές μεθόδους, δεν ζήτησε την βοήθεια ειδικών και προσπάθησε να διαχειριστεί “πολιτικά” την οικονομική κρίση.

Το λάθος αυτής της πολιτικής το βίωσαν όλοι οι Έλληνες τα τελευταία δύο χρόνια με μια πρωτοφανούς βιαιότητας λιτότητα και δημοσιονομική προσαρμογή.

Ακόμη και σήμερα όμως – μετά από όλα όσα έχουν συμβεί στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη- υπάρχουν πολλοί πολιτικοί εκτός τόπου και χρόνου. Ακόμη και σήμερα ακούμε φωνές «μη δίνετε λεφτά στις τράπεζες, αφήστε τις να βουλιάξουν». Ας προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε με ακρίβεια την πραγματικότητα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα πρέπει να σταθεροποιήσει την κατάσταση του δημοσιονομικού χρέους. Δυστυχώς όμως αυτό όμως πια καθόλου δεν επαρκεί.

Είναι τώρα η στιγμή που οι πολιτικοί αντί να ανταγωνίζονται με τους τραπεζίτες και τις αγορές σε επίδειξη λαϊκισμού, θα πρέπει να κινηθούν ταχύτατα για να συγκρατήσουν τους αδύναμους κρίκους του τραπεζικού κλάδου.

Σήμερα οι τράπεζες λειτουργούν αμυντικά. Δεν λειτουργούν ως πιστωτικοί οργανισμοί. Δεν αναλαμβάνουν κίνδυνο. Είναι στιγμή λοιπόν που πρέπει να υπάρξει μια νέα περισσότερο αποφασιστική προσέγγιση του προβλήματος χρηματοδότησης της οικονομίας που να επιχειρήσει τομές σε 3 διαφορετικά επίπεδα: Σε κεφάλαια, ποιότητα ενεργητικού και ρευστότητα.

Οι τράπεζες σήμερα δεν χρειάζονται ρευστότητα αλλά κεφάλαια. Δεν χρειάζονται δανεικά αλλά μετοχικό κεφάλαιο…
Το μετοχικό κεφάλαιο θα φέρει τη φθηνή ρευστότητα στην αγορά και όχι το αντίστροφο…Είναι πλέον φανερό, κι αυτό ισχύει για όλους, ότι το κεφαλαιακό «μαξιλάρι» του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος συνολικά, δεν επαρκεί για να στηρίξει τους ισολογισμούς του.

Αυτό το πρόβλημα δεν αφορά μόνον τις χρηματιστ