Κινεζικό ενδιαφέρον για την ελληνική ναυπηγοεπισκευή;

Την εξαγορά ευρωπαϊκών ναυπηγείων, μεταξύ των οποίων θα μπορούσαν να είναι και ελληνικές μονάδες, εξετάζουν κινεζικές επιχειρήσεις, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές από ευρωπαϊκές ναυπηγικές ενώσεις.

Ζητούμενο είναι τόσο η μεγέθυνση των κινεζικών μονάδων και η προσέγγιση χωρών με τις οποίες υπάρχει αυξημένη οικονομική συνεργασία όσο και, κυρίως, η απόκτηση τεχνογνωσίας, κλασική τακτική της σινικής αναπτυξιακής στρατηγικής.

Η πληροφορία, που κυκλοφορεί στον Πειραιά από τότε που κορυφώθηκε η κρίση στην

ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη -και εμπλέκει την Cosco(Guang Dong) Shipyard-, έρχεται τώρα να «δέσει» με τις δηλώσεις Κινέζων και Βέλγων αξιωματούχων χωρίς όμως να κατονομάζονται οι επιχειρήσεις ή οιχώρες-στόχοι εξαγορών.

Με την ελληνική τεχνογνωσία στην ναυπηγοεπισκευή να είναι έστω και με τη τρέχουσα απαξίωση του κλάδου από τις υψηλότερες στην βιομηχανία και την ιδιοκτησία να αναζητά τρόπους εξόδου από την κρίση, κύκλοι της αγοράς πιθανολογούν ειδήσεις σύντομα.

Την προσοχή των ξένων φαίνεται να προσελκύουν ιδιαίτερα οι σχεδιασμοί για Ειδικές Οικονομικές Ζώνες που θα παρέχουν φορολογικά κίνητρα και απλούστευση διαδικασιών και -ενδεχομένως- περεταίρω απορρύθμιση των εργασιακών όπως βεβαία και η στρατηγική γεωπολιτικά θέση της Ζώνης.

Ο Sun Bo, υψηλόβαθμο στέλεχος των κρατικών ναυπηγείων της Κίνας China Shipbuilding Industry Corp (CSIC), – ο δεύτερος μεγαλύτερος όμιλος στη χώρα- αποκάλυψε ότι έχουν πραγματοποιηθεί «προχωρημένες επαφές» με ευρωπαϊκά ναυπηγεία με στόχο την βελτίωση της τεχνολογικής επάρκειας της εταιρείας του.

Σημειώνεται ότι η CSIC ελέγχει μεγάλο αριθμό ναυπηγείων όπως τα Bohai Shipbuilding Heavy Industry, Dalian Shipyard, Shanghai Shanhaiguan Shipyard Industry, Wuchang Shipbuilding Industry, Qingdao Beihai Heavy Industry και Tianjing Xingang.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα ευρωπαϊκών ναυτιλιακών εντύπων, όπως το TradeWinds, ο επικεφαλής της ένωσης ευρωπαϊκών ναυπηγείων και προμηθευτών εξοπλισμού και ανταλλακτικών Sea Europe, Reinhard Luken, επιβεβαιώνει ότι το Πεκίνο πραγματοποιεί εξερευνητικές επισκέψεις και επαφές ανά την Ευρώπη ενώ χαρακτηρίζει την εξέλιξη ως θετική δεδομένης της ιδιαίτερα δυσμενούς συγκυρίας της ναυπηγικής βιομηχανίας διεθνώς (η οποία χαρακτηρίζεται από πόλεμο τιμών και πλεονάζουσα παραγωγική δυναμικότητα).

Στην Ακτή Μιαούλη σχολιάζουν πως δεν έιναι ότι λείπουν στους Κινέζους «σχάρες ή δεξαμενές» αλλά η τεχνογνωσία. «Αναζητούν τόσο ναυπηγικά σχέδια όσο και στελέχη και γενικότερα know-how» επισημαίνουν.

Η ελληνική υπόθεση, των ναυπηγείων, μπορεί να μην είναι τόσο ελκυστική από την άποψη των μοντέρνων σχεδίων ή του μεγέθους παραγωγής αλλά καθίσταται ιδιαίτερα σημαντική μετά το άνοιγμα της συζήτησης για τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες. Δηλαδή επιχειρηματικά πεδία (ή και περιοχές ολόκληρες) που θα λειτουργούν με ξεχωριστό φορολογικό-ασφαλιστικό-εργασιακό καθεστώς. Τόσο στο υπουργείο Ναυτιλίας όσο και στο Ανάπτυξης η συζήτηση για εγκαθίδρυση της πρώτης ΕΟΖ στο ναυπηγοεπισκε