Eurobank: Αναγκαία η περαιτέρω σημαντική ελάφρυνση του δημόσιου χρέους

Η Eurobank, σε νέα της ανάλυση, επισημαίνει την αναγκαιότητα περαιτέρω σημαντικής ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους από τους πιστωτές του επίσημου τομέα μετά το πέρας του τρέχοντος προγράμματος προσαρμογής. Όπως επισημαίνουν οι οικονομολόγοι της, οι παρεμβάσεις αυτές είναι αναγκαίες για την αντιμετώπιση των σημαντικών προκλήσεων χρηματοδότησης που θα αντιμετωπίσει το ελληνικό δημόσιο μετά το 2023.Σύμφωνα με την τράπεζα, «η επίτευξη συνθηκών βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους απαιτεί την συγκράτηση των ετήσιων ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών της γενικής κυβέρνησης (gross financing needs) ως ποσοστό του ΑΕΠ σε επίπεδα όχι υψηλότερα του 15% μεσοπρόθεσμα (έως το 2040) και 20% του ΑΕΠ μακροπρόθεσμα (2041-2060). Κάποια από τα σημαντικότερα ευρήματα της μελέτης παρουσιάζονται ακολούθως και συνοψίζονται σε σχετικό πίνακα στην τελευταία σελίδα του παρόντος». Η Eurobank επισημαίνει ότι ακόμη και με την απουσία μέτρων μεσο-μακροπρόθεσμου χαρακτήρα για την ελάφρυνση του δημόσιου χρέους, η Ελληνική Δημοκρατία θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να καλύψει τις καθαρές δανειακές ανάγκες της 5-ετούς περιόδου μετά το πέρας του υφιστάμενου προγράμματος (2019-2023) μέσω σχετικά περιορισμένου δανεισμού από τις διεθνείς αγορές (της τάξης των € 7 δις περίπου ετησίως κατά μέσο όρο).Και προσθέτει πως βασική προϋπόθεση για την επίτευξη του προαναφερθέντος στόχου θα ήταν η σταδιακή επανάκτηση της πρόσβασης της Ελλάδας στις αγορές πριν το πέρας του υφιστάμενου προγράμματος, εξέλιξη για την οποία η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ θα μπορούσε να αποδειχθεί βαρύνουσας σημασίας.Σε πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα, οι αναλυτές της τράπεζας θεωρούν πως «η απουσία περαιτέρω σημαντικής ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους θα απαιτούσε την εξασφάλιση σημαντικά υψηλότερου δανεισμού από τις διεθνείς αγορές για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών, εγείροντας σοβαρές ανησυχίες για τη βιωσιμότητας της δημοσιονομικής θέσης της χώρας».Εν κατακλείδι, υποστηρίζουν την αναγκαιότητα περαιτέρω σημαντικής ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους από τους πιστωτές του επίσημου τομέα μετά το πέρας του τρέχοντος προγράμματος προσαρμογής. Αυτό κρίνεται αναγκαίο για την αντιμετώπιση των σημαντικών προκλήσεων χρηματοδότησης που θα αντιμετωπίσει το ελληνικό δημόσιο μετά το 2023.Και προσθέτουν ότι η εμπροσθοβαρής εφαρμογή του πλαισίου αυτού θα ήταν προς όφελος όχι μόνον της Ελλάδας αλλά και των διεθνών πιστωτών καθώς θα συνέβαλε στην ταχύτερη εμπέδωση της εμπιστοσύνης των επενδυτών στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, αποτρέποντας την ανάγκη περαιτέρω χρηματοδότησης της χώρας από τον επίσημο τομέα μετά το πέρας του τρέχοντος προγράμματος. Επιπλέον, σημειώνουν ότι ένα σημαντικό στοιχείο που σχετίζεται με τις συζητήσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών θεσμών και του ΔΝΤ για τις διευκρινίσεις σχετικά με τη δομή και τις συνιστώσες του μεσο-μακροπρόθεσμο πλαισίου ελάφρυνσης χρέους που απαιτούνται για να διευκολυνθεί η συμμετοχή του Ταμείου στο υφιστάμενο πρόγραμμα προσαρμογής, είναι το δυνητικό μέγεθος και το εύρος του πλαισίου αυτού.«Κατά την άποψή μας, λόγω και της περίπλοκης τεχνικής του φύσης, το ζήτημα αυτό δεν έχει αναδεχθεί επαρκώς στο δημόσιο διάλογο και τίθεται επιπρόσθετα με την λίγο-πολύ γνωστή απόκλιση των βασικών μακροοικονομικών παραδοχών που χρησιμοποιούν οι δύο πλευρές στις αναλύσεις τους για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους» τονίζουν χαρακτηριστικά.Η μελέτη της Eurobank επιχειρεί να αναδείξει το προαναφερθέν ζήτημα παρουσιάζοντας εναλλακτικά σενάρια ελάφρυνσης χρέους που ναι μεν είναι συμβατά με το σχετικό πλαίσιο που συμφωνήθηκε στο Eurogroup της 25ης Μαΐου 2016 αλλά στηρίζονται σε πιο ακραίες (απαισιόδοξες) παραδοχές για την εξέλιξη των κύριων μακροοικονομικών μεγεθών και του πρωτογενούς πλεονάσματος της χώρας.Ενδεικτικά, οι εκτιμήσεις της παρούσας μελέτης αναδεικνύουν την αναγκαιότητα ενίσχυσης του δυνητικού εύρους του υφιστάμενου ευρωπαϊκού πλαισίου ελάφρυνσης χρέους για την επίτευξη συνθηκών βιωσιμότητας σε μεσο-μακροπρόθεσμο ορίζοντα κάτω από πιο ακραίες μακροοικονομικές παραδοχές, όπως αυτές του ΔΝΤ.Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί, μεταξύ άλλων, μέσω της σημαντικής επέκτασης του χρόνου ωρίμανσης όχι μόνο των ευρωπαϊκών δανείων που ελήφθησαν στο πλαίσιο του 2ουπρογράμματος προσαρμογής (όπως προβλέπει το υφιστάμενο ευρωπαϊκό πλαίσιο) αλλά του συνόλου των ευρωπαϊκών δανείων που εκταμιεύθηκαν (ή θα εκταμιευθούν) κατά την διάρκεια και των τριών προγραμμάτων προσαρμογής (GLF facility, EFSF, ESM).Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της μελέτης συνηγορούν στην άποψη ότι η επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των ευρωπαίων πιστωτών και του ΔΝΤ στο ζήτημα του ελληνικού χρέους απαιτεί περαιτέρω σύγκλιση των απόψεων των δύο πλευρών σε σχέση όχι μόνο με τις βασικές μακροοικονομικές παραδοχές αλλά και τις συνιστώσες και το εύρος της περαιτέρω ελάφρυνσης που απαιτείται μεσο-μακροπρόθεσμα.