Mπίκα στο ΙΚΑ και…ντράπικα

του Δημήτρη Δεμεσούκα

Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων….

αυτόνομον νομικόν πρόσωπον δημοσίου δικαίου, συσταθέν δυνάμει του Ν.6928/1934, εδρεύον εν Αθήναις και τελούν υπό την ανωτέραν εποπτείαν του υπουργού Εργασίας. Σκοπός αυτού, η προστασία των παρ” αυτώ ησφαλισμένων κατά των κινδύνων, ασθενείας, αναπηρίας, ατυχήματος, γήρατος κλπ.

Αυτός είναι ο νομικός αυτοπροσδιορισμός του μεγαλύτερου ασφαλιστικού φορέα της χώρας όπως μάλιστα αναγράφεται στο logo του στην ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο.

Σας μεταφέρω τώρα την ύπαρξη ενός

άλλου χαρτιού (πρόχειρα επικολημμένου) αλλά στην κεντρική θέση της πόρτας του τμήματος συντάξεων του ΙΚΑ Καλλιθέας:

«ο ασφαλισμένος δεν υποχρεούται να απευθύνεται σε οποιονδήποτε μεσάζ0ντα για να εξυπηρετηθεί».

Ένα χαρτί με το οποίο ο ίδιος ο φορέας αποδέχεται την αδυναμία του να λειτουργήσει «για την προστασία των παρ” αυτώ ησφαλισμένων» και σε ενημερώνει για το «πως γίνεται η δουλειά».

Έτυχε λοιπόν να επισκεφθώ το συγκεκριμένο τμήμα του ΙΚΑ για μια προσωπική μου υπόθεση. Και ήταν από τις περιπτώσεις που η «ουρά» πριν από μένα ήταν αρκετά διαφωτιστική.

Ένα στενο γραφείο με έναν επίσης στενό διάδρομο με έναν υπάλληλο πίσω από το γκισέ(εξυπηρετικότατο, γρήγορο, γνώστη της δουλειάς του και υπομονετικό).Οτι καλύτερο δηλαδή μπορεί να σου τύχει στην «άγρια ομορφιά» του Ελληνικού Δημοσίου.

Τρεις πολίτες πριν από μένα στη σειρά. Δυο μεσήλικες γυναίκες και ένας άνδρας. Πίσω μου μια νεαρή κοπελίτσα. Ίσα-ίσα οι πελάτες μέχρι τις 14:00 οπότε και εξέπνεε το ωράριο.

Περίπτωση 1η: Ο υπάλληλος λέει στη μεσήλικη γυναίκα με τα μαύρα σε ποιόν όροφο πρέπει να πάει για να εξυπηρετηθεί. «Ξέρω, ξέρω» του απαντά «εχω έρθει ήδη 8 φορές για το ίδιο θέμα». Και ξεκινά την ανάβαση στα «αρμόδια» για το θέμα της γραφεία.

Περίπτωση 2η: Η άλλη μεσήλικη γυναίκα ρωτά για τα δικά της χαρτιά. Ακολουθεί ο διάλογος:

Υπάλληλος: Τα χαρτιά σας έχουν φύγει από εμάς εδώ και ένα χρόνο.

Ασφαλισμένη: Και που βρίσκονται;

Υπάλληλος: Στο ΤΕΒΕ ρωτήσατε;

Ασφαλισμένη: Απο εκεί έρχομαι.

Υπάλληλος: Και τι σας είπαν;

Ασφαλισμένη: Ότι τα έχετε εσείς.

Υπαλληλος: Δεν ξέρω. Εγώ εδώ βλέπω ότι από εμάς τα χαρτιά σας έχουν φύγει.

Ασφαλισμένη: Δηλαδή τι να κάνω;

Υπάλληλος: Υποβάλλετε ένα αίτημα να το ξαναδούμε και κάντε πάλι μια βόλτα από το ΤΕΒΕ να δείτε τι θα σας πουν μήπως κάτι δεν καταλάβατε ή μήπως έχουν κάνει λάθος.

…Και φεύγει η ασφαλισμένη.

Περίπτωση 3η: 55χρονος άνδρας, φαινόταν γνώστης της κατάστασης. Αποκαλύφθηκε γιατί στον διάλογο του με τον υπάλληλο

Ασφαλισμένος: Ξέρω, έχω ριζώσει εδώ μέσα δύο χρόνια τώρα. Προσπαθούσα να βγάλω αναπηρική σύνταξη για την γυναίκα μου. Τα κατάφερα τελικά μετά από δύο χρόνια. Πήρε την πρώτη σύνταξη τον Μάρτιο και τον Ιούνιο πέθανε!

Περίπτωση 4η: Έρχεται η σειρά μου. 13: 45. Θα προλάβω; Καταθέτω τα χαρτιά μου. Ζητώ την τύχη ενσήμων 6 μηνών από το 1994(περίπου 200 τον αριθμό). Τα υπόλοιπα που είχα στην κατοχή μο