Το «κράτος δικαίου» πάει Ιερισσό…

Του Αλέξανδρου Ντάσκα

«ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ προκλήσεις εναντίον του κράτους δικαίου που δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητες» χαρακτήρισε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη τα επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών δυνάμεων στην Ιερισσό τις προηγούμενες μέρες. Νωρίτερα, βεβαίως, οι αστυνομικές δυνάμεις του «κράτους δικαίου» είχαν προσπαθήσει να απομακρύνουν συγκεντρωμένες γυναίκες του χωριού, με αφορμή τη γιορτή της μητέρας από εκδήλωση διαμαρτυρίας εναντίον των μεταλλείων χρυσού.

ΤΟ «ΚΡΑΤΟΣ δικαίου»

είναι άγρυπνο. Οχι μόνο είχε διανείμει μία κυριολεκτικά χρυσοφόρα έκταση έναντι ακριβοδίκαιου τμήματος στον «επενδυτή» αλλά και συνεκτίμησε άριστα τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις στο τοπικό περιβάλλον. Είναι αλήθεια ότι το σύνολο του χωριού επαναστάτησε εναντίον της επένδυσης και, μάλιστα, πολύ νωρίτερα, από τότε που το θέμα πήρε πανελλήνια προβολή. Ορισμένα εκ των καναλιών, και ιδιαίτερα το «μεγάλο», μας ενημέρωσαν ότι υφίσταται θέμα μόνο όταν εισέβαλαν κουκουλοφόροι στις εγκαταστάσεις της εταιρείας εκμετάλλευσης και όχι όταν κατά τους πρηγούμενους μήνες οι αστυνομικές δυνάμεις διέλυαν βιαίως τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των κατοίκων.

Η «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», όμως, οφείλεται στην όψιμη «ανακάλυψη» ότι οι κάτοικοι της Ιερισσού είναι μία ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων, με ροπή στο έγκλημα, τη βία και τον αναρχισμό… Οχι, η Ιερισσός δεν είναι ένα χωριό όπως όλα τα υπόλοιπα, καθ’ υπόθεσιν των αρμοδίων λόγω γαλατικού αίματος που ρέει στις φλέβες των κατοίκων. Εξάλλου, αντιδρούν, όπως λέγεται, επειδή δεν έχουν προσληφθεί από την εταιρεία, η οποία προτιμά κατοίκους πιο μακρινών περιοχών, όπως της Αρναίας. Αναρωτιέται κανείς, γιατί η εταιρεία να μη σκεφθεί να προλάβει αυτές τις αντιδράσεις; Μήπως διαθέτει στοιχεία ότι τα γαλατικά γονίδια εμπεριέχουν και ροπή στην ανικανότητα;

ΤΟ «ΚΡΑΤΟΣ δικαίου», όπως το γνωρίζει κάθε Ελληνας πολίτης, από τη στιγμή που γεννιέται μέχρι τη στιγμή που φεύγει από τον κόσμο τούτο, προκαλείται στην Ιερισσό. Την ανομία δεν την ανέχεται, την πατάσσει ακόμα κι αν χρειαστεί να δείξει σκληρότητα. Πώς αλλιώς θα υπερασπιστεί το δίκαιο, που κατά κανόνα επικρατεί, από τις γαλατικές επιβουλές; Πώς αλλιώς ο κος Πάχτας, αιρετός άρχοντας του τόπου (με ψήφους από την Αρναία κυρίως, ας όψεται ο «Καλλικράτης»), διαχρονικώς διακονών τη νομιμότητα και το δίκαιο, θα επιτύχει την ευκταία ισορροπία ανάμεσα στα έννομα αγαθα;

ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ σε κάποιον αθηναϊκό δρόμο, διαβάζει κανείς ένα σύνθημα γραμμένο από αναρχικούς: «Κράτος δικαίου, είμαστε τα παιδιά σου». Είναι ηθικό μας καθήκον να υποστηρίξουμε το «κράτος δικαίου» απέναντι σε κάθε πρόκληση. Ακόμα και απέναντι στα παιδιά του…