Πού στρέφει τώρα το βλέμμα ο Ερντογάν

Του Παναγιώτη Αλιμήση

Ρωσικές δημοσιογραφικές πηγές τάραξαν τα νερά με τον ισχυρισμό πως ισραηλινά αεροπλάνα χρησιμοποίησαν τουρκικές βάσεις για να χτυπήσουν αποθήκες χημικών όπλων στη Συρία. Οι Τούρκοι αρνήθηκαν ότι παραχώρησαν έδαφος, ωστόσο, οι Ισραηλινοί -όπως πάντα- ουδέν σχόλιο. Μάλιστα, ο Νταβούτογλου, όταν ρωτήθηκε για το συμβάν, έδωσε την πιο απίθανη απάντηση: «Ποτέ η Τουρκία δεν θα έκανε κάτι για να χαλάσει την παγκόσμια φήμη της(!) ως χώρα»… Πάντως, εικόνες που ήρθαν στο φως

από τα χτυπήματα στα προάστια της Δαμασκού δείχνουν με μεγάλη βεβαιότητα ότι οι βόμβες δεν ήταν «αντάρτικης τεχνολογίας»…
Είναι γνωστό ότι το Ισραήλ φοβάται μην πέσουν τα χημικά όπλα στα χέρια της Χεσμπολάχ και των ισλαμιστών. Στόχος ήταν να φέρει στο ελάχιστο την πιθανότητα επιβίωσης έστω και λίγων δεκάδων χημικών όπλων, τα οποία θα μπορούσαν να «ταξιδέψουν» στον νότιο Λίβανο. Διαφορετικά, δεν θα είχε άλλο λόγο το Τελ Αβίβ, στην παρούσα φάση, να βομβαρδίσει τη Συρία. Το ερώτημα, όμως, είναι πώς οι Τούρκοι επέτρεψαν στην ισραηλινή αεροπορία να χρησιμοποιήσει βάση για να χτυπήσει μια μουσουλμανική χώρα; Τι μπορεί να σκεφτόταν ο Ερντογάν ανοίγοντας την πόρτα στον πιο σοβαρό ανταγωνιστή του στην περιοχή και όταν μάλιστα μέχρι πρόσφατα δεν είχαν διπλωματικές σχέσεις;
Μια λογική απάντηση θα έλεγε ότι ο Ερντογάν, αφού βλέπει ότι τα ισλαμικά κινήματα, προς το παρόν, χάνουν έδαφος στον αραβικό κόσμο και το δικό του πολιτικό προφίλ είναι «τσαλακωμένο», τι καλύτερο να γυρίσει στις παλιές συμμαχίες-πρακτικές. Αλλωστε, ο «ομφάλιος λώρος» με τα ισλαμικά κινήματα της περιοχής κόπηκε. Ταυτόχρονα, καλωσορίζοντας τους Ισραηλινούς ίσως να ήθελε να δείξει στους Κούρδους ότι δεν είναι μόνος του και καλό θα ήταν να μη σκέφτονται να βάλουν χέρι στο χημικό οπλοστάσιο.

Το ενδιαφέρον
Η ισραηλινή «επίσκεψη», ωστόσο, δεν προμηνύει τον θάνατο του νεο-οθωμανικού οράματος. Το αντίθετο. Τα εγχώρια κοινωνικά ζητήματα και προς το Αιγαίο είναι τα σημεία προς τα οποία η Αγκυρα ίσως ξεσπάσει, μετατοπίζοντας ολοκληρωτικά το ενδιαφέρον της εκεί.
Στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής τα πράγματα δεν πήγαν για τον ίδιο κατ’ ευχή. Το Ισραήλ προβάλλει ως ο μεγάλος κερδισμένος, εξαιτίας της περιφερειακής αποδυνάμωσης της Αιγύπτου και της Συρίας. Γι’ αυτό και η διατήρηση της σκληρής αντιπαράθεσης από την πλευρά της Αγκυρας δεν έβγαλε πουθενά. Η Τουρκία στη διπλωματική σκακιέρα της Μέσης Ανατολής έχασε. Ετσι, με την παραχώρηση της βάσης εφάρμοσε το δόγμα που λέει «αν δεν μπορείς να νικήσεις τον εχθρό σου, συμμάχησε μαζί του». Δεν θα ήταν παράλογο αν υποστήριζε κάποιος ότι σιγά σιγά οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ βγαίνουν από τον «πάγο», άσχετα αν δεν μπορούμε να μιλάμε για το παλιό ειδύλλιο, παρά για μια λυκοφιλία. Ομως, αυτή η λυκοφιλία ίσως σώσει ό,τι έχει απομείνει από το παλιό προφίλ του Ερντογάν.

Το τέλος ενός ονείρου
Στην πόλη Ντονγκουάν του κινεζικού νότου εκτυλίσσεται ένα «μίνι δράμα», επεισόδιο αυτού που σήμερα πολλοί ονομάζουν «κινεζική κάμψη». Εργοστάσια που κατασκεύαζαν προϊόντα, από έπιπλα μέχρι υψηλής τεχνολογίας, υπέστησαν σοβαρές απώλειες από την παγκόσμια οικονομική κρίση και την επακόλουθη μείωση της ζήτησης. Η χαρακτηριστική περίπτωση του Κινέζου εργάτη Γουέι Χουαχάι αντικατοπτρίζει το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν στο μέλλον πολλές κινεζικές οικογένειες, οι οποίες προσδοκούσαν κάτι παραπάνω από αυτό που κέρδιζαν μέχρι τώρα.
Ο 27χρονος Γουέι μένει μαζί με την οικογένειά του στην πόλη και τα τελευταία έξι χρόνια δουλεύει σε εργοστάσιο κατασκευής επίπλων. Ηταν από αυτούς που πήραν τις βαλίτσες του και τράβηξαν προς την περιοχή που φάνταζε ως η βιομηχανική γη της επαγγελίας. Ο μισθός του είχε διπλασιαστεί από τότε που ξεκίνησε το οικονομικό θαύμα της Κίνας, τα τελευταία 12 χρόνια. Πράγματι, όπως ομολόγησε και ο ίδιος, ο μισθός του από 350 δολάρια τον μήνα έφτασε τα 800, ποσό «θείο δώρο» για την κινεζική επαρχία, όπου η ποιότητα ζωής ήταν ανύπαρκτη.

Αισιόδοξος
Ομως, ο Γουέι παρά την επικείμενη χειροτέρευση της οικονομίας, παραμένει αισιόδοξος. Ο ίδιος δήλωσε σε δυτικό δίκτυο ότι «δεν ξέρω τι θα γίνει με την οικονομία της χώρας. Αυτό που με ενδιαφέρει προς το παρόν είναι να κάνω ένα καλό απόθεμα για την επιβίωσή μου και βλέπουμε…». Ο Γουέι επιθυμούσε πάντα με την οικογένειά του να αγοράσει ένα άνετο και σύγχρονο διαμέρισμα για να ζήσει με αξιοπρέπεια. Αυτό δείχνει έντονα την αγωνία που ζούσαν επί δεκαετίες οι Κινέζοι φτωχοί εργάτες σε ένα καθεστώς που τους υποχρέωνε να μοιράζονται ότι έχουν ακόμα και το… κρεβάτι τους…
Σε καμία περίπτωση, αυτός και εκατομμύρια άλλοι Κινέζοι «επαρχιώτες» δεν νοσταλγούν την παλιά τους ζωή. Αυτοί τώρα αποτελούν έως ένα ποσοστό τη νέα μεσαία τάξη στη χώρα που, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις, έχει μέλλον. Παρ’ όλα αυτά, ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς θα πρέπει να συνηθίσει τώρα σε μια εναλλακτική εργασία, αφού τα μεγάλα εργοστάσια μετακινούνται προς φθηνότερες περιοχές, ώστε να διατηρήσουν τα στάνταρ και, φυσικά, να αυξήσουν την παραγωγή τους. Το κινεζικό κράτος δεν είναι σε θέση αυτή την περίοδο να πληρώνει υψηλούς μισθούς σε εκατομμύρια εργάτες.
Ο Γουέι, όπως και άλλοι Κινέζοι, θα ακολουθήσει αναγκαστικά την πορεία της κινεζικής οικονομίας. Αλλωστε, η γενιά του έχει μάθει να ζει με την υπομονή και τα «λίγα». Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα ανεχτεί μεγαλύτερα πισωγυρίσματα.

Γόρδιος δεσμός ο ρατσισμός
Ο Ζίμμερμαν αθωώθηκε τελικά από το δικαστήριο και απαλλάχθηκε από την κατηγορία για τον θάνατο του μαύρου 17χρονου μέλους συμμορίας Τρέιβον Μάρτιν. Πριν από ενάμιση χρόνο, ο Τζορτζ Ζίμμερμαν είχε πυροβολήσει μετά από σκληρή μάχη σώμα με σώμα τον έφηβο Μάρτιν, ο οποίος αντέδρασε βίαια στις εκκλήσεις του εθελοντή αστυνομικού για έλεγχο. Οι δικαστές θεώρησαν ότι τα κίνητρά του δεν ήταν ρατσιστικά και σε μια κακή στιγμή αυτοάμυνας έγινε το κακό.
Από την όλη διαδικασία της δίκης φάνηκε ότι επικράτησαν τα στοιχεία και η ψυχραιμία. Για άλλη μια φορά, ακούστηκαν φωνές από ακτιβιστές και οργανώσεις δικαιωμάτων ότι τα κίνητρα ήταν όντως ρατσιστικά. Μάλιστα, το αποτέλεσμα προκάλεσε ίσως για πρώτη φορά περιορισμένες βίαιες αντιδράσεις από θερμοκέφαλους «αντιρατσιστές». Αυτή η μερίδα του κόσμου που οδυρόταν για καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν ήταν τόσο θερμή σε ανάλογες περιπτώσεις που τα θύματα ήταν λευκοί ή άλλων εθνοτήτων. Μίλησαν για αδικία της Δικαιοσύνης και κατηγορούσαν τους λευκούς για ρατσισμό, χωρίς να γνωρίζουν στοιχεία της δικογραφίας. Το δίκαιο ανήκει σε όλους με ίσους όρους. Δεν σημαίνει ότι κάθε φορά που ένας έγχρωμος σκοτώνεται σε αστυνομική επιχείρηση, αυτομάτως ο αστυνομικός είναι ρατσιστής. Αυτές οι νοοτροπίες το μόνο που καταφέρνουν είναι να πολώνουν και να διχάζουν την κοινωνία και ενίοτε να επηρεάζεται η Δικαιοσύνη αρνητικά.

Η ευθύνη
Οι Αμερικανοί δεν βαδίζουν αναγκαστικά προς τον διχασμό. Ωστόσο, μια κοινωνία, που εκθειάζει σε όλον τον κόσμο τις καταβολές της, τον πολυπολιτισμό της και την ανεκτικότητά της και προωθεί τα δικά της κοινωνικά μοντέλα για άλλους, θα έπρεπε να είχε λύσει τα όποια «ρατσιστικά» φαινόμενα υπάρχουν. Και αυτό είναι ευθύνη όλων, ανεξαρτήτως χρώματος και φυλής.
Ο Ζίμμερμαν -άσχετα με το τι πραγματικά κρύβει ο χαρακτήρας του- έχει την επίσημη βούλα ότι είναι αθώος. Μάλιστα, η υπεράσπισή του προσκόμισε στοιχεία που έδειξαν ότι ο 29χρονος και η οικογένειά του είχαν κάνει δωρεές σε φιλανθρωπικά ιδρύματα για μαύρους… Επίσης, μέσα στο 2012 ως «αστυνομικός της γειτονιάς» βοήθησε στην εξιχνίαση, σε συνεργασία με την Αστυνομία και τις τοπικές αρχές, πολλών εγκλημάτων. Τα στοιχεία αυτά έγιναν αποδεκτά από ένα δικαστήριο που απαρτιζόταν από 6(!) γυναίκες δικαστές και εισαγγελείς και ενόρκους λευκούς, Αφροαμερικανούς και Μεξικανούς…

Κ2

ΣΧΟΛΙΟ

Μπορεί και ο άνθρωπος να προκαλέσει σεισμό
Θα μπορούσε μια ανθρώπινη δραστηριότητα να προκαλέσει σεισμό; Και η ερώτηση μόνο, όσο καλοπροαίρετη και να είναι, προκαλεί στην καλύτερη περίπτωση γέλιο. Ωστόσο, φαίνεται πως στις μέρες μας η επιστήμη συνεχίζει να ζωντανεύει παλιές φαντασιώσεις. Στις ΗΠΑ, η γεωλογική υπηρεσία (USGS) διαπίστωσε ότι οι γεωτρήσεις για υδρογονάνθρακες και για άντληση γεωθερμικής ενέργειας ενδέχεται να προκαλούν σεισμούς μέχρι και 5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ.
Και αυτό συμβαίνει επειδή σε πολλές γεωτρήσεις αποθέτουν υγρά σε ρευστώδη κατάσταση -κάποιες γεωτρήσεις χρησιμοποιούν μέχρι και 5 εκατομμύρια γαλόνια (το ίδιο περίπου σε λίτρα) νερού- ώστε να αντλούν ταχύτερα το υλικό προς εξόρυξη. Στις ΗΠΑ τα τελευταία τρία χρόνια πολλοί σεισμοί έγιναν σε περιοχές που υπάρχει μεγάλος αριθμός γεωτρήσεων. Ωστόσο, ο νέος αυτός «πονοκέφαλος» έχει ένα κρυφό παρελθόν. Μελετητές είχαν ήδη βρει την αιτία των σεισμών στις νότιες κυρίως πολιτείες των ΗΠΑ από το 1960 και, όπως αποδείχθηκε, «δράστες» ήταν οι γεωτρήσεις.
Επειδή, όμως, τότε οι ανάγκες για ενέργεια είχαν αρχίσει να αυξάνονται, και εξαιτίας του φόβου της λαϊκής αντίδρασης τίποτα δεν έγινε γνωστό. Ακόμα, τότε πολλοί επιστήμονες είχαν αμφιβολίες για τα αίτια, μεταξύ αυτών και ο Κλιφ Φρόχλικ ερευνητής στο γεωλογικό τμήμα του πανεπιστημίου του Τέξας. Ο Φρόχλικ πιστεύει πλέον ότι οι περισσότεροι σεισμοί στις ΗΠΑ που δεν υπερβαίνουν τους 2 με 3 βαθμούς, αν και μπορούν να φτάσουν στους 5, είναι αποτέλεσμα των διεργασιών εξόρυξης.
Το πρόβλημα, όμως, δεν σταματά εδώ. Αρκετοί -κυρίως οικολογικές οργανώσεις- θεωρούν ότι με τα χρόνια ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας κινδυνεύει με εκτεταμένη μόλυνση, αφού το νερό που χρησιμοποιείται στις γεωτρήσεις περιέχει τοξικές ουσίες που αργούν να απορροφηθούν από το υπέδαφος.

Το τίμημα
Δυστυχώς, όλα δείχνουν ότι η οικονομική ανάπτυξη έρχεται και με βαρύ τίμημα. Και το χειρότερο είναι ότι το ιδιόμορφο αυτό σεισμικό φαινόμενο με τα επακόλουθά του ενδέχεται να αυξηθεί σε συχνότητα τώρα που τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο, στις περιοχές της Μεσογείου και της Απω Ανατολής.
Στις ΗΠΑ γίνονται σκέψεις για εκμετάλλευση των σφραγισμένων πηγών στις νοτιοδυτικές πολιτείες κοντά στα σύνορα με το Μεξικό. Αυτό σημαίνει περισσότερες «δονήσεις», γι’ αυτό το αμερικανικό ινστιτούτο ερευνών μελετά τη δημιουργία λίστας, ώστε να καταγραφούν οι πηγές που βρίσκονται κοντά σε σαθρά εδάφη ή σεισμικά ρήγματα. Ισως με αυτόν τον τρόπο να θέσουν κάποια όρια, πράγμα βέβαια δύσκολο στον σημερινό απαιτητικό κόσμο της ενέργειας. Πολλώ δε μάλλον σε μια χώρα που η οικονομία της και η εξωτερική της πολιτική είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εξασφάλιση μεγαλύτερων αποθεμάτων. Ωστόσο, ένας εξορθολογισμός θα δώσει μεγαλύτερο χρόνο στην επιβίωση του εναπομείναντος υγιούς περιβάλλοντος, που είναι αίτημα της εποχής μας.