Ολυμπιακή – Aegean: MATΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ Νο 2

Γράφει ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΝΤΑΣΚΑΣ

Η δεύτερη απόπειρα «γάμου» των δύο μεγαλύτερων αεροπορικών εταιρειών της χώρας για κάποιους αποτελεί είδηση. Για όσους ωστόσο γνωρίζουν την αγορά, η λιτή κοινή ανακοίνωση των Aegean Airlines και Olympic Air ήταν η αναμενόμενη κατάληξη ενός σίριαλ, το πρώτο επεισόδιο του οποίου προβλήθηκε μάλιστα όσο η Ολυμπιακή ήταν ακόμα κρατική επιχείρηση.
Όπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο Τύπου, «η

Aegean και η MIG συμφώνησαν σήμερα την πώληση του 100% της Olympic Air στην Aegean. Με την ολοκλήρωση της συναλλαγής, η Οlympic Air θα καταστεί θυγατρική της εισηγμένης Aegean. Οι δυο αεροπορικές εταιρείες θα διατηρήσουν η καθεμιά το όνομα και τα σήματά τους, καθώς και διακριτό πτητικό έργο, στόλο και προσωπικό. Οι διοικητικές υπηρεσίες θα ενοποιηθούν ώστε να προκύψουν οι απαραίτητες οικονομίες κλίμακας και η βελτιστοποίηση στην αξιοποίηση στόλου και δικτύου με γνώμονα την ακόμη καλύτερη κάλυψη των αναγκών των επιβατών τόσο εντός της Ελλάδας όσο και στο εξωτερικό».
Οι διαφορές σε σχέση με την προηγούμενη απόπειρα συγχώνευσης δεν είναι πολλές, ωστόσο είναι κρίσιμες. Η κυριότερη είναι πως το σχέδιο δεν προβλέπει τη συγχώνευση, αλλά την εξ ολοκλήρου πώληση της Ολυμπιακής στην Aegean – κρίσιμη λεπτομέρεια με δεδομένη την κυριαρχία της MIG στις θαλάσσιες μεταφορές. Έπειτα, η εικόνα της αγοράς εσωτερικού είναι πλέον αρκετά διαφορετική. Στα κυριότερα δρομολόγια εσωτερικού συναντάμε πλέον τις Κυπριακές Αερογραμμές ως ανταγωνιστή των OA – Aegean, ενώ, τέλος, η κακή οικονομική κατάσταση και των δύο εταιρειών θα παίξει ιδιαίτερα κρίσιμο ρόλο.
Η ουσιαστική απόσχιση της MIG από τη Marfin Λαϊκή Τράπεζα σημαίνει ότι οι δυνατότητες δανεισμού είναι πλέον ελάχιστες, κάτι που πρακτικά μειώνει δραστικά τις πιθανότητες να συνεχιστεί η επιδότηση της ζημιογόνου λειτουργίας της ΟΑ από τη MIG, καθιστώντας στην περίπτωση αυτή την Aegean και πάλι de facto μονοπώλιο της εσωτερικής αεροπορικής αγοράς.

Ανώμαλη προσγείωση
Από κάθε άποψη, η επένδυση της Marfin το 2009 στην Ολυμπιακή ήταν εξαιρετικά αποτυχημένη, κυρίως βάσει των αρχών στις οποίες στηρίχθηκε η σύμβαση εξαγοράς. Αντί να επιλεγεί η λύση του «going concern», της πώλησης δηλαδή της εταιρείας ως επιχείρηση σε λειτουργία, η λύση που προκρίθηκε ήταν αυτή της απόσχισης περιουσιακών στοιχείων των Ολυμπιακών Αερογραμμών και η μεταβίβασή τους σε μία νέα εταιρεία. Ταυτόχρονα, ως επιστέγασμα της εκδικητικής διάθεσης των Βρυξελλών, η συμφωνία καλούσε τη νέα εταιρεία να διατηρήσει μειωμένο κατά 35% πτητικό έργο σε σχέση με τις Ολυμπιακές Αερογραμμές, κάτι που περιόρισε εκ των πραγμάτων το πτητικό έργο της Olympic Air σε αμιγώς περιφερειακό ρόλο. Έτσι, από την «Ολυμπιακή των πέντε ηπείρων», περάσαμε στην «Olympic των πέντε χωρών». Η Ολυμπιακή έκανε τα πρώτα της βήματα πάνω στα πόδια της Aegean, έχοντας τα ίδια δρομολόγια, τον ίδιο στόλο, το ίδιο σέρβις και την ίδια διοίκηση. Δεν υπήρξε καμία ιδιαίτερη πρωτοτυπία για να κερδίσει πάλι πίσω τους πελάτες της, οι οποίοι συνέχισαν κατά πλειοψηφία