Οικονομία «ολίγον έγκυος»…

Είτε θα απελευθερώσουμε την οικονομία από τα κρατικά δεσμά και τις συντεχνιακές διοικητικές στρεβλώσεις είτε θα συνεχίσουμε να επιμένουμε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα ειδικών συνθηκών, ειδικών συμπεριφορών και ειδικής μεταχείρισης.

Η ενίσχυση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί πλέον να γίνεται με διοικητικές, προστατευτικές διατάξεις που στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό, αλλά με ειδικά φορολογικά και οικονομικά κίνητρα που θα προσφέρονται με διαφάνεια σε όλους όσοι θέλουν να

παράξουν προϊόντα και υπηρεσίες που θα είναι αποδεκτά, ελκυστικά στις διεθνείς αγορές.

Η κυβέρνηση της Ελλάδας, ζήτησε, πλήρωσε και πήρε μια αντικειμενική, τεχνοκρατική έκθεση από τον σοβαρότερο διεθνή οργανισμό στον πλανήτη, για να κωδικοποιήσει τις αλλαγές που πρέπει να υλοποιηθούν στην οικονομία ώστε να γίνει ανταγωνιστική σ’ ένα περιβάλλον νομισματικής σταθερότητας.

Ο ΟΟΣΑ κατέληξε σε 329 συγκεκριμένα μέτρα τα οποία προφανώς πρέπει να εφαρμοστούν στο σύνολό τους. Η κυβέρνηση της Ελλάδας ανακοινώνει ότι μπορεί άμεσα να προχωρήσει περίπου 240 από αυτά τα μέτρα, μεταθέτοντας για αργότερα όσα θεωρεί πιο αμφιλεγόμενα.

Γιατί; Είναι το γάλα, τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα και τα βιβλία οι πλέον κρίσιμοι τομείς για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας; Είναι ο προστατευτισμός η μοναδική ορθή μέθοδος στήριξης μιας επαγγελματικής ή κοινωνικής τάξης; Είναι δυνατό να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα, σε ολόκληρο τον πλανήτη, όπου υπάρχουν «ειδικές κλιματολογικές συνθήκες», «ειδικές κοινωνικές ισορροπίες», «ειδικές γεωγραφικές συνθήκες» που δεν επιτρέπουν την ελεύθερη οικονομική ανάπτυξη;

Μα αυτή ακριβώς η συμπεριφορά οδήγησε τη χώρα στις τελευταίες θέσεις στην κατάταξη της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών κρατών….

Ήρθε και η έκθεση του ΣΕΒ που αποκάλυψε ότι από το 1975 μέχρι το 2005, η Ελλάδα επέβαλε 171.500 «ειδικές» διοικητικές και νομοθετικές ρυθμίσεις, δηλαδή 20 ρυθμίσεις την ώρα(!) που εμποδίζουν την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Το υπέρογκο ρυθμιστικό βάρος που επωμίζονται οι ελληνικές επιχειρήσεις -είναι δυσανάλογα υψηλότερο για τις μικρομεσαίες- φέρνει τη χώρα μας στη δυσμενέστερη θέση μεταξύ των 17 χωρών της Ευρωζώνης, με το κόστος να ανέρχεται στο 4,4% του ΑΕΠ ή στα 7,8 δισ. ευρώ.

Μέσα σε 20 χρόνια, στην περίοδο 1975 – 2005 με την οποία ασχολήθηκε η έρευνα του ΣΕΒ, το ελληνικό κράτος ψήφισε 3.450 νόμους και αυτοί συνοδεύτηκαν από 20.580 προεδρικά διατάγματα, 114.905 υπουργικές αποφάσεις, 24.010 αποφάσεις Περιφερειών και 8.575 αποφάσεις διοικητικών αρχών…

Οι περισσότερες από αυτές τις ρυθμίσεις επιβάλλονται για να αλλάξουν τις προηγούμενες αφού το Κράτος νομοθετεί και παρεμβαίνει χωρίς μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό. Μόνο για τη φορολογία οι διατάξεις αλλάζουν τουλάχιστον μια φορά το χρόνο!

Πρέπει να σταματήσουμε να θεωρούμε την Ελλάδα ως χώρα ΑΜΕΑ. Δεν είμαστε χώρα Ειδικών Αναγκών ούτε οικονομία ειδικών συνθηκών. Είμαστε χώρα στην οποία το Κράτος αρέσκεται να παρεμβαίνει επιλεκτικά για να εξυπηρετεί συγκυριακά ή πελατειακά συμφέροντα αγνοώντας τη διεθνή πρακτική και πραγματικότητα.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που στην οικονομία της ισχύει ακόμη η θεωρία του «ολίγον έγκυος». Να κάνουμε κάτι αλλά να μην τα κάνουμε όλα για να μην τρομάξουν οι πελάτες μας.

Eίναι η χώρα που οι “αντιμνημονιακοί” οδοκαθαριστές δουλεύουν καλύτερα από τους “μνημονιακούς”…

Γι’ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε…

The post Οικονομία «ολίγον έγκυος»… appeared first on Paraskhnio.gr.