Ο βαθιά συντεχνιακός ΣΥΡΙΖΑ

Λευτέρης Κ. Αυγενάκης

Βουλευτής Ν. Ηρακλείου

Γράφει ο Λευτέρης Αυγενάκης

Το βράδυ της Κυριακής, και λίγο πριν την ψηφοφορία του κρίσιμου πολυνομοσχεδίου, το βαθύ συντεχνιακό κράτος του ΣΥΡΙΖΑ επεδόθη σε μία ακόμη μάχη επιβίωσης, καταθέτοντας πρόταση μομφής κατά της Κυβέρνησης και η οποία τελικά – καθώς ήταν συνταγματικά «απαράδεκτη» και άρα μη δυνάμενη να τεθεί προς συζήτηση – προσανατολίστηκε στο πρόσωπο

Ως τι άλλο μπορεί όμως να λογιστεί η συγκεκριμένη πράξη, εκτός από έκφραση της πολιτικής ρηχότητας του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από ασυνείδητη και λαϊκίστικη κουτοπονηριά, η οποία θα έθετε σε κίνδυνο την πολύμηνη διαπραγμάτευση με την Τρόικα και τελικά την εκταμίευση της δόσης;

Το πολιτικό μας σύστημα, για πολλά χρόνια, κακόμαθε γενιές ψηφοφόρων παραχωρώντας τους παράλογα προνόμια. Όσο η «δανειοληπτική μας πηγή ήτο αστείρευτος» και η χώρα ζούσε σε μια φούσκα ευημερίας, ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι. Οι συντεχνίες υπό το πέπλο της αριστεράς εκβίαζαν για τα κλαδικά τους αιτήματα, κέρδιζαν την μάχη της δικής τους ομάδας πίεσης και βίωναν την απόλυτη προστασία. Απ’ την άλλη, οι πολίτες καταναλωτές αδιαφορούσαν για το αν η ελληνική αγορά ήταν πολύ ακριβή και γεμάτη ανωμαλίες. Έτσι διαμορφώθηκε με μια σειρά από διατάξεις εδώ και δεκαετίες, ένα πλέγμα υπερβολικής προστασίας, με πολύ αρνητικά αποτελέσματα για την οικονομία συνολικά.

Ο νόμος που ψηφίστηκε εχθές από την Βουλή, αν μη τι άλλο, τολμά σπουδαίες αλλαγές, ξεβολεύει αρκετούς και ωφελεί απείρως περισσότερους. Με μια σειρά καίριων μεταρρυθμίσεων οι επιχειρήσεις καθίστανται πιο ανταγωνιστικές, δημιουργείται το περιβάλλον για νέες επιχειρήσεις, που θα στηρίξουν την παραγωγική βάση και επιπλέον αυξάνονται οι επιλογές του καταναλωτή, η ποιότητα στην αγορά και πέφτουν οι τιμές σε μια σειρά από βασικά προϊόντα προς όφελος των πολιτών.

Όλοι οι Έλληνες υπέστησαν μεγάλες θυσίες τα τελευταία χρόνια της κρίσης. Περικόπηκαν μισθοί, συντάξεις, ακόμη και αναπηρικά επιδόματα και σήμερα δικαιούνται μια αγορά που θα λειτουργεί ομαλότερα- και με χαμηλότερες τιμές.

Είναι απόλυτα λογικό οι συνδικαλιστικοί φορείς να εκφράζουν τα συμφέροντα του κάθε επιμέρους κλάδου, ειδικότερα όταν αυτά θίγονται. Ωστόσο, ο ρόλος του υπεύθυνου πολιτικού συστήματος, δεν είναι να προστατεύσει τα στενά συμφέροντα της κάθε επαγγελματικής ομάδας, κρατώντας χαμηλά τον ανταγωνισμό και ψηλά τις τιμές.

Βεβαίως, πάντα υπάρχουν οι κεκράχτες του συντεχνιακού κράτους, που θεωρούν ότι η Ευρώπη θα διστάσει στον δήθεν «τσαμπουκά» του κ. Τσίπρα και (που σημειωτέον – άλλα λέει εντός και άλλα εκτός Ελλάδος), που θεωρούν ότι έχουν την δυνατότητα να διορίζουν 100.000 υπαλλήλους κάθε χρόνο στο δημόσιο, που τάσσονται με όλους και με όλα και που θεωρούν ότι η διαπραγμάτευση με την τρόικα θα διεξαχθεί στο πλαίσιο μιας μπλόφας περί εξόδου από την Ε.Ε.

Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά και δυστυχώς η αξιωματική αντιπολίτευση που κάτω από άλλες περιστάσεις θα διεκδικούσε την ηγεσία της χώρας, στην όψη ενός πρόσκαιρου κομματικού οφέλους επέλεξε να θέσει σε κίνδυνο τη σταθερότητα και την προοπτική ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας για να προστατεύσει συμφέροντα και συντεχνίες.

Ο κ. Τσίπρας αφόρητα συμπιεσμένος ανάμεσα σε πολλές αντίρροπες δυνάμεις, προσπαθεί να «ξεκολλήσει» με τα ρίσκα του, τα καθηλωμένα ποσοστά του κόμματός του, αδιαφορώντας για την επικινδυνότητα αυτών που πράττει.

Δυστυχώς, το νέο της ηλικίας δεν μπορεί να κρύψει το παλαιό της νοοτροπίας.

The post Ο βαθιά συντεχνιακός ΣΥΡΙΖΑ appeared first on Paraskhnio.gr.