Να ’ταν τα νιάτα δυο φορές

Η δυστυχία τού να είσαι μαθητής

Και ύστερα σου λένε, γιατί είσαι απαισιόδοξος. Οχι, δεν είμαι απαισιόδοξος, ρεαλιστής είμαι. Οταν τα ελληνόπουλα έχουν κάκιστη διάθεση και αισθάνονται δυστυχισμένα στο σχολείο τους, τότε ποιος νοήμων μπορεί να περιμένει ότι αυτή η χώρα κάποτε θα αλλάξει προς το καλύτερο;

Δεν πίστευα στα μάτια μου, όταν διάβαζα τα συμπεράσματα της έρευνας του ΟΟΣΑ για την ευτυχία και τη δυστυχία στα σχολεία. Η έρευνα, στην οποία συμμετείχαν

Οι Ελληνες μαθητές εμφανίζονται να έχουν ελάχιστες γνώσεις και να είναι δυστυχισμένοι. Δηλαδή, πιάνουν πάτο και στους δύο άξονες της έρευνας. Και μη σπεύσει κανείς να υποστηρίξει ότι (πάλι) φταίει η κρίση, γιατί υπάρχει ένα αποστομωτικό επιχείρημα σε βάρος της άποψης αυτής.

Πολύ ψηλά στην κατάταξη βρίσκεται η Πορτογαλία, που επίσης περνάει μεγάλη οικονομική κρίση, αλλά οι μαθητές και καλύτερα πάνε στα μαθήματά τους και καλύτερα περνάνε στο σχολείο τους.

Να σας πω εγώ τι φταίει για την κατάντια αυτή. Φταίει ότι έχουμε εθίσει τα παιδιά στη ραστώνη και τα έχουμε εκπαιδεύσει να τα βρίσκουν όλα έτοιμα, με αποτέλεσμα να είναι ανικανοποίητα και να ζητάνε όλο και περισσότερα. «Πνίγονται» στα σχολεία, γιατί νομίζουν ότι ο κόσμος της χαράς, της απόλαυσης και της διαδικασίας απόκτησης γνώσεων είναι το facebook και το google.

Η απαισιοδοξία είναι το δηλητήριο που σκοτώνει κάθε προσπάθεια καινοτομίας, γιατί απλώνεται σαν καρκίνωμα και αδρανοποιεί τα υγιή κύτταρα του οργανισμού. Αν θέλουμε να διδάσκουμε στα παιδιά μας την απαισιοδοξία, ας συνεχίσουμε να πορευόμαστε στον ίδιο δρόμο.

Στη Γη ο πραγματικός θησαυρός

Την ώρα που και οι μαθητές εμφανίζονται εμποτισμένοι από τη μιζέρια, υπάρχουν κάποιοι μεταξύ μας που έχουν μετατρέψει την ύφεση σε ευκαιρία και προσφέρουν στους εαυτούς τους, στις οικογένειές τους και στη χώρα. Είναι εκείνοι που αποφάσισαν να σηκώσουν τα μανίκια και να δουλέψουν στα χωράφια. Τα στατιστικά στοιχεία είναι ενδεικτικά: Ανοδικά κινήθηκαν για τέταρτο συνεχόμενο έτος οι ελληνικές εξαγωγές φρούτων και λαχανικών, οι οποίες υπολογίζεται ότι αυξήθηκαν κατά σχεδόν 12% σε αξία και κατά περίπου 4,5% σε όγκο, σε σχέση με το 2012. Αυτή η είδηση περνάει στα «ψιλά γράμματα», αλλά δείχνει πού βρίσκεται η αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων. Βρίσκεται στην επιφάνεια της γης μας. Τελευταίοι θα το καταλάβουν όσοι επιμένουν να μεμψιμοιρούν και να τα βρίσκουν όλα μαύρα και άραχνα. Οταν, όμως, το καταλάβουν, για εκείνους θα είναι αργά. Ισα – ίσα που θα προλάβουν να επιβιβαστούν στα τελευταία τρένα. Και τότε, όμως, κάποιος ή κάτι άλλο θα τους φταίει, όχι η παθητική τους στάση.

Η περίεργη σχέση με το χρόνο της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Δεν έχει βρει τον δάσκαλό της η Ζωή. Ούτε η Λιάνα δεν μπορεί να βγάλει άκρη μαζί της. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό… Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει μία περίεργη σχέση με τον χρόνο. Νομίζει ότι της ανήκει. Γι’ αυτό όταν στη Βουλή η Λιάνα Κανέλλη διαμαρτυρήθηκε, επειδή η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μονοπωλούσε τις ερωτήσεις προς τον επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, Η Ζωή απάντησε «δεν θα μου κανονίσετε εσείς το ρολόι μου» και έδωσε, έτσι, τη λύση στο αίνιγμα που απασχολεί φιλοσόφους και φυσικούς επιστήμονες σχετικά με το τι είναι ο χρόνος. Χρόνος είναι αυτό που η Ζωή νομίζει ότι είναι. Ενα μέγεθος ατελεύτητο που ανήκει στην ίδια. Εάν ζούσαν, ο Ηράκλειτος θα είχε αναθεωρήσει τις απόψεις του, ο Νίτσε θα μπορούσε να επεκτείνει και σε άλλα πεδία τη θεωρία του περί αιώνιας επιστροφής και ο Αϊνστάιν θα ντρεπόταν που είχε απαντήσει ότι χρόνος είναι το μέγεθος που μετράνε τα ρολόγια. Τελικά, χρόνος είναι η Ζωή. Ειδικά, η Ζωή εντός Κοινοβουλίου. Γι’ αυτό ακόμη και η πληθωρική Λιάνα Κανέλλη, που δεν ορρωδεί προ ουδενός, θεωρεί μάταιο να αναμετρηθεί μαζί της. Η Λιάνα το έπιασε το νόημα: με τον χρόνο της Ζωής κανείς δεν μπορεί να τα βάλει…

Τα γεφύρια μας

Ωρες – ώρες, στην κυβέρνηση δείχνουν ότι δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδάρων άχυρα. Πάνω που η οικονομία δείχνει ότι βρίσκει κάποιον βηματισμό, οι υπουργοί δεν μπορούν να συνεννοηθούν για τις διαρθρωτικές αλλαγές, όπως για το… τεράστιο θέμα του χρόνου διάρκειας του φρέσκου γάλακτος! Και μετά, περιμένετε εσείς να δείτε φως από την αξιοποίηση του Ελληνικού. Δεν μάθατε να ζείτε με γεφύρια, όπως αυτό της Αρτας;

Στα πάνω

Εμβληματική φυσιογνωμία μιας Ελλάδας που εξέπνευσε τα λοίσθια ο Μπάμπης Βωβός. Με αφορμή τη νέα του περιπέτεια για τα χρέη του στο Δημόσιο, η στήλη τον αναδεικνύει σε θετικό πρωταγωνιστή της εβδομάδας. Ενσάρκωσε το ελληνικό όνειρο μιας χώρας με υπερσύγχρονα κτήρια γραφείων, επειδή δεν πλήρωνε τους φόρους θα χιμήξουμε να τον «φάμε»; Μη στεναχωριέσαι, κύριε Μπάμπη, με το όνομα. Με χρόνια και καιρούς, πάλι δικά μας θα ’ναι…

Στα κάτω

Επιμένουν οι προφήτες της καταστροφής, όπως ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Σταθάκης, ο οποίος χαρακτήρισε «μη βιώσιμο» το δημόσιο χρέος. Τύφλα να ’χουν τα «γεράκια» των αγορών. Εγώ, πάντως, τον εμπιστεύομαι. Για να έχει επενδύσει (ο πατέρας του κατά δήλωσή του) στους πυλώνες του καπιταλισμού, κάτι θα ξέρει περισσότερο από εμένα τον πτωχό (στην τσέπη και στο μυαλό)… Αφού δεν χρεοκοπήσαμε με τη μία, θα χρεοκοπήσουμε με τη δεύτερη, μπας και δικαιωθούν τα κοράκια.

Είναι μάγκες;

Αν θέλουν να γίνουν πραγματικοί μάγκες, ας βγουν οι κύριοι των συντεχνιών του Δημοσίου, που ενδεχομένως θα δικαιωθούν από το ΣτΕ, και ας αρνηθούν να επιστρέψουν στην προ των περικοπών μισθολογική τους κατάσταση. Αυτό επιτάσσει η δικαιοσύνη, όχι των δικαστηρίων, αλλά της κοινωνίας. Θα τους βγάλουν όλοι το καπέλο και θα σταματήσει η μουρμούρα για περικοπές δύο ταχυτήτων. Εχουν τα κότσια να το κάνουν;

Άλλα λόγια

«Πολλά φταίνε για την κακοδαιμονία μας. Δεν εξαιρώ ούτε τις κοινωνικές τάξεις. Το πολιτικό σύστημα στηρίζεται εν πολλοίς και υπακούει στην ψηφοθηρική και πελατειακή λογική. Κάποιοι συνήθισαν να ζουν παρασιτικά…» [ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ
(Γενικός διευθυντής Θησαυροφυλακίου και Προϋπολογισμού)]

The post Να ’ταν τα νιάτα δυο φορές appeared first on Paraskhnio.gr.