Κωνσταντόπουλος vs Αλαβάνου

Του Γ. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Τη… βαριά σφραγίδα του Νίκου Κωνσταντόπουλου επανέφερε στα γραπτά του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας. Από εδώ και στο εξής, με όχημα τον πολύπειρο πια «Νέστορα» της Αριστεράς, οι θέσεις του κόμματος δεν θα επιδέχονται ούτε παρερμηνείες από αλαλάζοντα κομματικά στελέχη – νοσταλγούς της ανέμελης εποχής της οριακής κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, ούτε θα επιτρέπουν την κυβερνητική πολεμική στο

πεδίο της… διγλωσσίας, ή με επιχείρημα τη μέχρι πρότινος σημειούμενη διγλωσσία στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου.
Οι ενοχλημένοι από την επάνοδο του τέως προέδρου του Συνασπισμού στα πράγματα –που δεν είναι λίγοι– κάνουν λόγο για «δυναστεία» Κωνσταντόπουλου, ρίχνοντας «μπηχτές» και στη βουλευτή και κόρη του, Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Η κίνηση του Αλέξη Τσίπρα έχει, όμως, δυο συνισταμένες. Μια θεσμική και μια συμβολική, πολιτική που κουβαλά πλήθος μηνυμάτων. Κατά τη θεσμική οπτική, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος επανέρχεται στο πολιτικό προσκήνιο, αυτήν τη φορά ως επικεφαλής-συντονιστής της Επιτροπής Σοφών του ΣΥΡΙΖΑ, που θα διαμορφώσει την πρόταση του κόμματος για τις αλλαγές που απαιτούνται στο Σύνταγμα, στο πολιτικό σύστημα και στο κράτος γενικότερα.
«Όσο καταιγιστικές είναι οι εξελίξεις, τόσο δραστικοί πρέπει να είναι και οι διαρθρωτικοί, θεσμικοί και πολιτικοί μετασχηματισμοί» τόνισε ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ, κ. Κωνσταντόπουλος, στην πρώτη δημόσια συνεδρίαση της Επιτροπής και επισήμανε ότι «επειδή πια ο δημόσιος βίος πορεύεται με τον νόμο της αδράνειας, πρέπει αποφασιστικά να ανοίξει ο δρόμος για μια ευρεία και αναθεωρητική διαδικασία στα όρια της συντακτικής εθνοσυνέλευσης, όπως θα λέγαμε άλλοτε».
Η κίνηση του 38χρονου ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ έχει, ωστόσο, σύμφωνα με έμπειρους αναλυτές της Αριστεράς, και βαθύ πολιτικό περιεχόμενο. Ο Αλέξης Τσίπρας βάζει απέναντι στον δραχμολάγνο Αλέκο Αλαβάνο, επί των ημερών του οποίου άνθισε το φαινόμενο των… μπαχαλάκηδων, από το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται πως θέλει μια και καλή να απεμπλακεί, έναν εκπρόσωπο της Αριστεράς της κοινωνίας, μιας αστικής και κοσμοπολίτικης εκδοχής της Αριστεράς, που ποτέ δεν έβλεπε με καλό μάτι τα πάσης φύσεως γκρουπούσκουλα. Δίνει εκ νέου θεσμικό ρόλο σε έναν άνθρωπο «πολίτη του κόσμου» με πλατιά πάντως αποδοχή, το όνομα του οποίου έπαιξε, στο παρασκήνιο τουλάχιστον, ακόμη και για την Προεδρία της Δημοκρατίας το 2005, απέναντι σε έναν πολιτικό που φαντάζει πια να ακροβατεί στην πύλη του πολιτικού περιθωρίου. Αλλά και οριοθετεί το προς πια κατεύθυνση οραματίζεται να οδηγήσει τη δική του Αριστερά, στέλνοντας σαφή και ευανάγνωστα μηνύματα προς το «Αριστερό Ρεύμα» – την υπό τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη εσωκομματική αντιπολίτευση.

Η ευθύνη των θέσεων
Πρακτικά, η Επιτροπή Σοφών, της οποίας θα προεδρεύει ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, θα επιφορτιστεί με το να διατυπώσει «θέσεις – σημαία» του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει τόσο του ιδρυτικού συνεδρίου του νέου σχήματος της Αριστεράς, όσο και των προσεχών εκλογών. Με άλλα λόγια, θα χτίσει την κυβερνητική φυσιογνωμία της καθ’ ημάς Ριζοσπαστικής Αριστεράς, με στόχο οι διαφωνούντες με το όραμά του, σύντομα, να «δώσουν δικαιώματα» κι έτσι το μεγάλο ξεκαθάρισμα να έρθει ως «κομματικός αυτοματισμός» πριν από το συνέδριο που, σύμφωνα με συνομιλητές του Αλέξη Τσίπρα, «έχει στόχο να σηματοδοτήσει τη νέα εποχή».
Άλλωστε, όσον αφορά στη συγκρότηση της Επιτροπής, ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε το στίγμα του με σαφήνεια, δηλώνοντας πριν από μερικές ημέρες πως «στόχος είναι να λειτουργήσει ως ευρεία Επιτροπή της Αριστεράς, του ευρύτερου δημοκρατικού προοδευτικού χώρου, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης ή σημερινής κομματικής απόχρωσης». Αυτή και μόνο η δήλωση δικαιώνει αυτό που πριν από εβδομάδες έχει γράψει το «Π», ότι δηλαδή η επιχείρηση διεύρυνσης του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα θα είναι αμφίπλευρη, προς τα αριστερά αλλά και προς τα δεξιά και πολύ πιο πλατιά – τουλάχιστον ως προς τους συνομιλητές από ό,τι οι περισσότεροι νομίζουν.