Η «Βασίλισσα του Χιονιού» ζεσταίνει την ψυχή των παιδιών

Κριτική της Φωτεινής Παπαδάκη

«Η πραγματική δύναμη είναι κρυμμένη στην ψυχή», είναι ένα από τα πολλά μηνύματα που παίρνει κανείς όταν φεύγει από τη θεατρική παράσταση «Η Βασίλισσα του Χιονιού».

Το αριστουργηματικό έργο του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή «Όνειρο» για να παρασύρει τους μικρούς και μεγάλους φίλους του σε ένα ταξίδι γεμάτο χρώματα, ένα ταξίδι στο οποίο καταλύεται ο χρόνος, μια παράσταση που μας μεταφέρει από το φως στο σκοτάδι και αντίστροφα.

Παιδί

φτωχής οικογένειας, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν έγραψε με απόλυτη καθαρότητα τα παραμύθια του εμποτίζοντάς τα με το δημοκρατικό στοιχείο. Αν και οι κυριότεροι ήρωες των παραμυθιών του είναι φτωχοί και αδικημένοι, ωστόσο εξυψώνονται στο βάθρο της ζωής καθώς πορεύονται με πυξίδα την ευγένεια, την αγνότητα, την αγάπη, την μεγαλοψυχία.

Η Γιούλη Ηλιοπούλου διαμόρφωσε το έργο του Δανού λογοτέχνη και συγγραφέα δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στα μηνύματα του έργου, καθοδηγώντας τους ηθοποιούς να παίξουν πολλαπλούς ρόλους και να αποδείξουν την ικανότητά τους να ελίσσονται και να υποδύονται χαρακτήρες που κινούνται στα δυο άκρα.

Ενώ σε κάποια σημεία οι ηθοποιοί φαίνονται δυσκίνητοι, παρόλα αυτά καταφέρνουν να υποδυθούν διαφορετικούς ρόλους και να μεταμορφωθούν από χιουμοριστικοί χαρακτήρες σε εχθρικά άπληστα όντα, με εξαίρεση την Μαρία Αγγελοπούλου, η οποία υποδύεται τη νεαρή κοπέλα, Γκέρντα.

Για την ερμηνεία τους ξεχωρίζουν η Κρίστελ Καπερώνη, η οποία υποδύεται τη βασίλισσα του Χιονιού και τις εποχές: Καλοκαίρι και Φθινόπωρο, με την ίδια δυναμική καθώς και ο Αλέξανδρος Πέρρος, ο οποίος από γοητευτικός νεαρός που πέφτει στα «δίχτυα» της βασίλισσας αλλάζει πρόσωπο και γίνεται άλλοτε ο γκαφατζής και κακομούτσουνος ακόλουθος του Φθινοπώρου και άλλοτε ο φίλος του Καλοκαιριού. Μάλιστα, με τις γκριμάτσες του, τις γκάφες του επί σκηνής και τις κινήσεις του προκαλεί το γέλιο σε μεγάλους και παιδιά. Η Δώρα Λουκίσα στο ρόλο της αρκουδίτσας υπηρέτριας της βασίλισσας, είναι ίσως ο πιο χιουμοριστικός χαρακτήρας, καθώς με την αστεία χροιά της φωνής της και το αδέξιο περπάτημά της ξεσηκώνει τα παιδιά.

Από την άλλη, η Μαρία Αγγελοπούλου ως Γκρέτα φαίνεται να υιοθετεί συγκεκριμένους μορφασμούς, τους οποίους χρησιμοποιεί σε όλη τη διάρκεια του έργου, ενώ παρουσιάζεται ανέκφραστη σε πολλά σημεία της παράστασης.

Αρνητικό σημείο του έργου αποτελεί μια ατέλεια του σκηνικού, καθώς αφήνει ακάλυπτο ένα μέρος των παρασκηνίων, από το οποίο βλέπει ο θεατής τους ηθοποιούς να κινούνται βιαστικά και να ετοιμάζονται για τις απαιτήσεις του επόμενου ρόλου τους.

Τα κοστούμια της εταιρείας ΑΜΙΔΕΑ είναι εντυπωσιακά, ενώ τα σκηνικά, αν παραλείψουμε το μειονέκτημα που αναφέραμε, είναι λειτουργικά και ευφάνταστα. Οι φωτισμοί δίνουν με άρτιο τρόπο την ψυχοσύνθεση των ηρώων, ενώ το τρεμόπαιγμα σε κάποιες στιγμές εστιάζει το βλέμμα του θεατή στις κινήσεις των ηθοποιών.

Ο ήχος του γέλιου που ακούγεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και προετοιμάζει το κοινό για την εμφάνιση ή αποχώρηση της «βασίλισσας του χιονιού», ενώ υπηρετεί το πνεύμα του έργου, ωστόσο η συνεχής επανάληψή του ίσως κουράζει το κοινό.

Παράλληλα, η παρέμβαση της Γιούλης Ηλιοπούλου στο έργο μέσα από την εμφάνισή της στη γιγαντοοθόνη στο ρόλο της καλής νεράιδας φαίνεται περιττή, καθώς δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στο έργο.

Ένα ευφυές σημείο της σκηνοθεσίας αφορά στο χορευτικό μέρος της παράστασης, που έρχεται να διασκεδάσει και να ξεκουράσει τον θεατή μετά τη συνεχή ροή του διαλόγου. Το τάνγκο της Μαρίας Αγγελοπούλου και του Αλέξανδρου Πέρρου, καθώς και ο χορός της Κρίστελ Καπερώνη με τον ηθοποιό που υποδύεται τον νεαρό Κάι, προσφέρουν ένα ευχάριστο θέαμα σε παιδιά και γονείς.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι μικροί και μεγάλοι φεύγουν από την παράσταση έχοντας δεχτεί συνειδησιακά πολύ σημαντικά μηνύματα. Ορισμένα από αυτά αφορούν το χρόνο, το γήρας, τις ομορφιές του πλανήτη μας, όπως τα λουλούδια και τον ήλιο και τις αξίες όπως η αγάπη και η καλοσύνη.

«Τι αξία έχει να ζεις σε έναν πλανήτη αν δεν γερνάς, δεν χαίρεσαι βλέποντας τα παιδιά σου να μεγαλώνουν, αν δεν ζεις. Αν δεν βλέπεις τα λουλούδια, δεν νιώθεις τον ήλιο, δεν χαίρεσαι το πρωτοβρόχι. Τι αξία έχει να ζεις σε έναν κόσμο παγωμένο», ακούγεται να λέει ο Κάι στην ψυχρή βασίλισσα.

Έξω από το δημοτικό κινηματογράφο «Όνειρο» η ψυχή παγώνει από το κρύο και τον κόσμο που προχωράει αγέλαστος. Το έργο του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν μας καλεί να «φωτίσουμε» την ψυχή μας με αρετές όπως η καλοσύνη, η αγάπη και η δικαιοσύνη. Στην Ελλάδα του «πάγου» ας ζεστάνουμε τη δική μας καρδιά και των συνανθρώπων μας.

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Γιούλη Ηλιοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη Α’: Ελίζα Μπούρα
Θεατρική διασκευή: Γιούλη Ηλιοπούλου
Κιν/κα Γυίσματα: Κώστας Κιμούλης
Μουσική: Αντώνης καρακιτζίκης
Στίχοι: Γιούλη Ηλιοπούλου
Χορογραφίες: Andrei Babanin
Σκηνικά: Julia Marko
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλίκα Νικολινάκου
Ειδικές κατασκευές: Kassie Baffa
Κοστούμια: ΑΜΙΔΕΑ
Υπεύθυνος σκηνής: Μιχάλης Ασδέκος
Δ/νση παραγωγής: Αντώνης Μαρκογιαννης.

Παίζουν:
Κρίστελ Καπερώνη, Αλέξανδρος Πέρρος, Τιμόθεος Θάνος, Μαρία Αγγελοπούλου, Δώρα Λουκίσα
Φιλική συμμετοχή: Κασσάνδρα Μπαφαλουκού, Andriy Babanin.
Στο ρόλο της νεράιδας (στη γιγαντοοθόνη) η Γιούλη Ηλιοπούλου.

Δημοτικός κινηματογράφος «Όνειρο» Πειραιώς & Χρυσοστόμου Σμύρνης 84, Ρέντη
Τηλ.: 2104830330