Εψησαν το πρώτο μπιφτέκι εργαστηρίου

Από τον πάγκο του εργαστηρίου κι όχι του κρεοπώλη στον πάγκο της κουζίνας ευελπιστούν ότι θα καταλήξουν στο προσεχές μέλλον τα μπιφτέκια του εργαστηριακού σωλήνα οι κατασκευαστές τους, δηλαδή ο καθηγητής Μαρκ Ποστ του πανεπιστημίου του Μάαστριχτ και η ομάδα του και για να το πετύχουν αυτό διοργάνωσαν εκδήλωση όπου καταναλώθηκε το πρώτο εργαστηριακό μπιφτέκι!

Το μπιφτέκι, που έχει τη σφραγίδα της Google, αφού την έρευνα του Μαρκ Ποστ

χρηματοδοτεί ο Σεργκέι Μπριν, συνιδρυτής της γνωστής εταιρείας, κατανάλωσαν δύο γευσιγνώστες, η Χάνι Ρούτζλερ και ο Γιος Σονβαλντ, σε καλό εστιατόριο του Δυτικού Λονδίνου, ενώ το ψήσιμο και την παρουσίαση ανέλαβε ο σεφ Ρίτσαρντ Μακ Γκόουαν.

Η έρευνα για την παρασκευή αρκετού μυϊκού ιστού από βλαστικά κύτταρα αγελάδων ώστε να μπορούν να «συμπτυχθούν» σε ένα μπιφτέκι κόστισε στον Μπριν περίπου 300.000 ευρώ και παρότι η ιδέα της κατανάλωσης κρέατος εργαστηρίου είναι για τον περισσότερο κόσμο αποκρουστική, οι ερευνητές επιμένουν ότι μέσα στα επόμενα χρόνια η μαζική παραγωγή τέτοιων μπιφτεκιών ίσως είναι μια λύση για να καλυφθούν οι ανάγκες για κρέας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Πράγματι όπως φάνηκε και από τα σχόλια των δύο δοκιμαστών, το εν λόγω μπιφτέκι, παρότι ακριβό, ήταν κάπως περίεργο αν και θύμιζε κανονικό κρέας.

Συγκεκριμένα η Χάνι Ρούτζλερ, λίγο αφότου πήρε την μπουκιά της από το εργαστηριακό μπιφτέκι, ανέφερε: «Περίμενα ότι θα είχε πιο μαλακή υφή. Εχει αρκετά έντονη γεύση που μοιάζει με αυτή του κρέατος, αλλά δεν είναι τόσο ζουμερό. Για μένα πάντως αυτό ήταν κρέας».

Ο άλλος γευσιγνώστης ανέφερε: «Η γεύση του θυμίζει κρέας, αν και μου λείπει το λίπος, είναι κάπως άπαχο, όμως σε γενικές γραμμές όταν το τρως σου δίνει την αίσθηση του χάμπουργκερ. Αυτό που είναι σίγουρα διαφορετικό πάντως είναι η γεύση».

Σημειώνεται ότι αρχικά το κρέας εργαστηρίου είναι λευκό και για να αρχίσει να μοιάζει με το κανονικό κρέας προστίθενται σε αυτό μυοσφαιρίνη και χυμός παντζαριού, σαφράν και καραμέλα, ενώ για το «ζύμωμα» χρησιμοποιούνται επίσης ψωμί και αβγά. Ο ίδιος πάντως ο καθηγητής Ποστ, που με την ομάδα του στο Πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ καλλιεργούν τα βλαστικά κύτταρα και εν συνεχεία συμπιέζουν τους ιστούς για να δημιουργηθεί το σχήμα του μπιφτεκιού, χαρακτήρισε ως επιτυχία τη δοκιμαστική εκδήλωση και έκανε λόγο για μια «εξαιρετικά καλή αρχή».

Οπως πάντως τόνισε, για να αρχίσουν να κυκλοφορούν ευρέως τα εργαστηριακά μπιφτέκια θα χρειαστούν μερικά χρόνια ακόμη. Το ερώτημα πάντως που προκύπτει σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι εάν οι καταναλωτές θα αντιμετωπίσουν θετικά το κρέας εργαστηρίου.

Εκτιμήσεις
Σύμφωνα με τη συνεργάτιδα του Μαρκ Ποστ, Ελεν Μπρίγουντ: «Εάν το κρέας δεν δείχνει σαν φυσικό, αν δεν έχει φυσική γεύση, δεν θα αποτελέσει βιώσιμη εναλλακτική λύση. Πολλοί άνθρωποι αρχικά αντιδρούν με απέχθεια στην ιδέα του εργαστηριακού κρέατος, όμως εάν συνειδητοποιούσαν τη διαδικασία παραγωγής του κανονικού κρέατος στα σφαγεία, νομίζω ότι θα την έβρισκαν επίσης απεχθή».

Με την τελευταία δήλωση της Μπρίγουντ πάντως φαίνεται ότι αρχικά συμφωνεί η Οργάνωση για την ηθική μεταχείριση των ζώων, PETA, η οποία σε σχετική ανακοίνωσή της ανέφερε: «Το κρέας εργαστηρίου θα είναι το τέλος των φορτηγών γεμάτων με αγελάδες και κοτόπουλα, των σφαγείων και της βιομηχανικής γεωργικής παραγωγής. Θα μειώσει τις εκπομπές άνθρακα και θα κάνει την τροφική αλυσίδα ασφαλέστερη».

ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Τεχνητό κρέας με… οικολογική συνταγή

Υπέρ του τεχνητού κρέατος και των μπιφτεκιών εργαστηρίου τάσσεται και μια ανεξάρτητη μελέτη σύμφωνα με την οποία το εργαστηριακό κρέας χρησιμοποιεί για τη παραγωγή του 45% λιγότερη ενέργεια από το συμβατικό, ενώ παράλληλα κατά την παραγωγή του εκλύονται 96% λιγότερα αέρια του θερμοκηπίου και χρειάζεται 99% λιγότερη έκταση γης. Μάλιστα, σύμφωνα με έκθεση του FAO του 2006, η εκτροφή ζώων αντιστοιχεί στο 18% της εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως.

Πάντως, σύμφωνα με την επικεφαλής του Δικτύου Ερευνας για την Ασφάλεια των Τροφίμων του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Τάρα Γκάρνετ, οι όποιες λύσεις για την εξάλειψη από τη μια της παχυσαρκίας και από την άλλη της πείνας είναι πέρα από τις όποιες τεχνολογικές λύσεις για την παραγωγή περισσότερης τροφής.

Σύμφωνα με την Γκάρνετ, «πρέπει να γίνουν αλλαγές στα συστήματα τροφοδοσίας, της πρόσβασης στη τροφή και της τιμής. Οι αλλαγές αυτές πρέπει να έχουν ως στόχο όχι μόνο περισσότερο φαγητό, αλλά και καλύτερο φαγητό να φτάνει σε αυτούς που το χρειάζονται».

Με τη γλώσσα των αριθμών

300.000 € κοστίζει η έρευνα45% λιγότερη ενέργεια για την παραγωγή του96% λιγότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα99% λιγότερη έκταση γης για την παραγωγή του

Πηγή: Έθνος