Εκλογικό δίλημμα

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ

Ιδιαίτερα κρίσιμη είναι η σημερινή εκλογική αναμέτρηση στην Κύπρο για την ανάδειξη του νέου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πιθανότατα η εκλογή του νέου προέδρου να αποδειχτεί ιστορικών διαστάσεων επιλογή στην παρούσα συγκυρία, όπου στην ανατολική Μεσόγειο διακυβεύονται ύψιστα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά συμφέροντα, αλλά και επειδή η Κύπρος βρίσκεται στη δίνη μιας πολύ σοβαρής οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα

δημοσκοπήσεις, σταθερά πρώτος στις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος είναι ο Νίκος Αναστασιάδης, πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ), κόμμα που είχε ιδρύσει ο Γλ. Κληρίδης. Την υποψηφιότητα του Ν. Αναστασιάδη υποστηρίζει και το ΔΗΚΟ, το κόμμα του αείμνηστου προέδρου Τ. Παπαδόπουλου, που ίδρυσε ο Σπύρος Κυπριανού, ο οποίος διετέλεσε δεύτερος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄!

Στις δημοσκοπήσεις ακολουθούν ο Σταύρος Μαλάς (ιατρός γενετιστής) που στηρίζεται από το ΑΚΕΛ, του απερχόμενου προέδρου Χριστόφια και με μικρή διαφορά ο Γιώργος Λιλλήκας (υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου), που έχει εξασφαλίσει τη στήριξη της (σοσιαλιστικής) ΕΔΕΚ του κόμματος που ανέδειξε τον Β. Λυσαρίδη και ορισμένων από το Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗΚΟ), καθώς και του Ευρωπαϊκού Κόμματος. Το ερώτημα είναι αν θα υπάρξει δεύτερος γύρος την επόμενη Κυριακή ή αν θα εκλεγεί με 50,1% από τον πρώτο γύρο ο Νίκος Αναστασιάδης. Και, φυσικά, ποιος θα είναι ο αντίπαλος του Ν. Αναστασιάδη στην επαναληπτική εκλογική αναμέτρηση. Αν είναι αντίπαλός του ο Σ. Μαλάς, τότε ο Ν. Αναστασιάδης θα εκλεγεί θριαμβευτικά. Αν, όμως, είναι ο Γ. Λιλλήκας, τότε μπορεί να γίνει και η έκπληξη…

Το κυπριακό πολιτικό σκηνικό διαμορφώνεται από τέσσερις μεγάλους κομματικούς σχηματισμούς: τον «Δημοκρατικό Συναγερμό (ΔΗΣΥ), που καλύπτει τον χώρο της Κεντροδεξιάς, το κεντρώο «Δημοκρατικό Κόμμα» (ΔΗΚΟ), τη σοσιαλδημοκρατική ΕΔΕΚ και το «Ανορθωτικό Κίνημα του Εργαζόμενου Λαού» (ΑΚΕΛ), ένα ιδιόρρυθμο κομμουνιστικό κόμμα, με ποσοστά που ξεπερνούν το 30% στις βουλευτικές εκλογές και το καθιστούν αναλογικά το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα της Δύσης! Στην Κυπριακή Δημοκρατία επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας είναι ο Πρόεδρος, ο οποίος εκλέγεται για πενταετή θητεία, με απεριόριστο δικαίωμα επανεκλογής. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει και παύει τους υπουργούς του (τεχνοκράτες και όχι βουλευτές) και δεν εξαρτάται από την εμπιστοσύνη της Βουλής των Αντιπροσώπων, η οποία εκλέγεται κάθε τέσσερα χρόνια. Η Κύπρος είναι Προεδρική Δημοκρατία.

Το διακύβευμα

Η Κύπρος, όπως και η Ελλάδα, έχουν οδηγηθεί σε οξύτατη οικονομική κρίση και εξαρτώνται πλέον από τις «ανθρωποφαγικές» διαθέσεις των δανειστών – τοκογλύφων, των τραπεζιτών και του ΔΝΤ. Ο απερχόμενος Πρόεδρος Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ υπέστησαν ήδη τη μεγαλύτερη πολιτική ήττα της ιστορίας τους, καθώς η Κύπρος ετοιμάζεται να μπει στα αποικιακά δεσμά του μνημονίου. Σε Ελλάδα και Κύπρο, τα οικονομικο-πολιτικά συνδυάζονται με γεωπολιτικά κίνητρα. Ισχυρά κράτη όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γερμανία, η Ρωσία και κυρίως η Τουρκία, ήθελαν και θέλουν να έχουν υπό τον έλεγχό τους την Κύπρο. Το επιχείρησαν με τον πιο ξεκάθαρο, αλλά συνάμα και ξεδιάντροπο τρόπο το 2004 με το περιβόητο σχέδιο Ανάν. Ένα σχέδιο αποικιοκρατικής αντίληψης, που προέβλεπε όχι μόνο την κατάλυση του κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και τον σταδιακό αφελληνισμό της Κύπρου.

Ο μεγαλύτερος και πιο ισχυρός υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν ήταν ο Νίκος Αναστασιάδης, που σήμερα οι δημοσκοπήσεις τον κατατάσσουν πρώτο στις προτιμήσεις των Ελληνοκύπριων για νέο Πρόεδρο της Κύπρου. Φυσικά, είναι αναφαίρετο δικαίωμα των Ελληνοκυπρίων να απορρίπτουν με 76% ένα σχέδιο κατάλυσης του κράτους και εξανδραποδισμού του λαού, όπως προέβλεπε το σχέδιο Ανάν, και, μια δεκαετία αργότερα, να επιβραβεύουν τον ηγέτη τού «ΝΑΙ», τον έξαλλο «ανανιακό» Νίκο Αναστασιάδη! Ασφαλώς και είναι δικαίωμα των Κυπρίων να εκλέξουν έναν πολιτικό που δεν θα προβάλει ισχυρές αντιστάσεις στο άυλο χρηματιστηριακό κεφάλαιο της διεθνούς των τοκογλύφων, που θα επιδιώξουν να γίνει η Κύπρος προτεκτοράτο του χρήματος και της τρόικας, επιβάλλοντας, σε πολιτειακό επίπεδο, μια παραλλαγή, επί τα χείρω, του εξαμβλωματικού σχεδίου Ανάν. Αρκεί, φυσικά, η επιλογή των Ελληνοκυπρίων να γίνει με υπευθυνότητα και με γνώμονα όχι μόνο τα συμφέροντα, αλλά και την προοπτική επιβίωσης του κυπριακού ελληνισμού. Σε κάθε περίπτωση, το εκλογικό δίλημμα είναι αν η Κύπρος θα εξελιχθεί σε οικονομικό προτεκτοράτο ή αν θα παραμείνει ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος.