«Απέναντι στο διαφορετικό» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Claudine Galea – Etienne Lepage – Μαρία Ευσταθιάδη
Τρεις συγγραφείς απέναντι σε ένα από τα πιο κρίσιμα θέματα του καιρού μας

Παρεμβαίνει ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσουκαλάς
Συντονίζει ο δημοσιογράφος Νίκος Βατόπουλος

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου στις 19:00
ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
Αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας

Μία συνεργασία της Καλλιτεχνική Εταιρίας ΑΞΑΝΑ και της Αμαξοστοιχίας-Θεάτρου το Τρένο στο Ρουφ με το Megaron Plus. Με την

Παλιό όσο και ο άνθρωπος, επίμονο όπως και ο φόβος, επίκαιρο πάντα και απειλητικό σε καιρούς κρίσης και αβεβαιότητας, το θέμα του Άλλου, του Διαφορετικού, παίρνει διαστάσεις βίαιες και σκοτεινές όταν ο οικείος κόσμος ανατρέπεται και το πένθος για τις «παλιές, καλές εποχές» εκδηλώνεται με αντιδραστική μυωπία.

Τρεις συγγραφείς: η Γαλλίδα Κλωντίν Γκαλεά, ο Καναδός Ετιέν Λεπάζ και η Ελληνίδα Μαρία Ευσταθιάδη με συντονιστή τον δημοσιογράφο Νίκο Βατόπουλο –υπεύθυνο του πολιτιστικού τμήματος της Καθημερινής- συζητούν, στο πλαίσιο του κύκλου εκδηλώσεων Megaron Plus, για τον φόβο του άλλου, για την ξενοφοβία, για την καχυποψία απέναντι στο διαφορετικό, για τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα. Στη συζήτηση θα παρέμβει ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, Ομότιμος Καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Η συζήτηση αυτή – που γίνεται σε συνεργασία με την Καλλιτεχνική Εταιρία ΑΞΑΝΑ και την Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ και την υποστήριξη της Πρεσβείας του Καναδά στην Ελλάδα και του Γαλλικού Ινστιτούτου- είναι μια δήλωση εγρήγορσης και παρουσίας των ανθρώπων της τέχνης και της σκέψης στο πρόβλημα της ξενοφοβίας, που αποκτάει όλο και πιο επικίνδυνες διαστάσεις και εκφράσεις και εγκαθίσταται στην καθημερινότητά μας.

Διανύουμε εποχή θυμού και συγκινήσεων, προβλήματα ατομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά απασχολούν τη συνείδησή μας χωρίς να έχουν βρει πολιτική έκφραση. Γύρω μας αλλάζουν όλα, με επώδυνο τρόπο και στην πορεία προς μια νέα σύνθεση οι κίνδυνοι είναι πολλοί: παλινδρομήσεις, άρνηση στις προκλήσεις, μυθοποίηση του παρελθόντος, εμμονή στην οικεία ασφάλεια, αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων, βία και κυνήγι μαγισσών.

‘O φόβος του άλλου, του ξένου, του διαφορετικού δεν είναι κάτι καινούριο. Χαρακτήριζε ανέκαθεν όλες τις κοινωνίες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια, που οι μνήμες στρατοπέδων συγκέντρωσης πάσης φύσεως είναι ακόμα νωπές, αντί για γέφυρες χτίζονται φράχτες και αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς μια “νοοτροπία φρουρίου” που όμως αντί να οδηγεί σε μεγαλύτερη αίσθηση ασφάλειας, δημιουργεί μεγαλύτερο φόβο για τους “απ’ έξω”. Και μαζί μ’αυτό στην αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων. Δεν χρειάζεται να ψάξουμε μακριά, δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε γύρω μας, δίπλα μας, για να διαπιστώσουμε ποια είναι η ωμή πραγματικότητα.’ γράφει η Μαρία Ευσταθιάδη.

Και με τι όπλα αντιμετωπίζει η τέχνη την πραγματικότητα αυτή; ‘.. σήμερα βλέπουμε όλο και πιο συχνά συγγραφείς, καλλιτέχνες και κάθ