50 χρόνια από την ομιλία του Μ. Λ. Κίνγκ

Συμπληρώνονται, σήμερα, πενήντα χρόνια από την μεγαλειώδη πορεία των 300.000 αφροαμερικανών, (πλειοψηφία των διαδηλωτών προς την Ουάσινγκτον και την ομιλία του νεαρού, τότε, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Η καθημερινότητα των Αμερικανών πολιτών βασιζόταν στις προκαταλήψεις και τον ρατσισμό. Οι “νέγροι”, όπως τους αποκαλούσαν τότε, θεωρούνταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Η Κου Κλουξ Κλαν έκαιγε τις ιδιοκτησίες των αφροαμερικανών αγροτών, σκότωνε

βασανίζοντας δεκάδες ανθρώπους, υπό την κάλυψη των Αρχών.

Η ιστορία βρίθει από παραδείγματα με σερίφηδες που βιαιοπραγούν και ταυτόχρονα, συγκαλύπτουν απεχθείς δολοφονίες μαύρων πολιτών.

Στα λεωφορεία υπήρχαν ξεχωριστές θέσεις για άσπρους και μαύρους πολίτες. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα, που δείχνει την κοινωνία της Αμερικής του τότε, είναι ο θάνατος ενός αφροαμερικανού από αιμορραγία, γιατί ο (άσπρος) οδηγός του ασθενοφόρου, αρνήθηκε να τον παραλάβει.

Στις τάξεις των διαδηλωτών, όπου συμμετείχαν και μη αφοραμερικανοί πολίτες- υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων-, κυριαρχούσαν δύο τάσεις: η ειρηνική, που είχε ως πρότυπο τη μέθοδο του Γκάντι, για μη βίαιη ανατροπή του συστήματος. Η δεύτερη τάση ήταν η εξτρεμιστική, υπό τον Malcolm X, που είχε ως στόχο τη βίαιη λύση στα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι μειονότητες.

Παρά τον υπερβολικά μεγάλο αριθμό αστυνομικών (6.000), δεν σημειώθηκε το παραμικρό επεισόδιο από τους διαδηλωτές, οι οποίοι τραγουδούσαν με τον Μπομπ Ντίλαν και την Τζόαν Μπαέζ, “θα νικήσουμε”.

Αυτός, όμως, που έγραψε ιστορία, ήταν ο ιατρός στο επάγγελμα, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, με τον εμπνευσμένο λόγο που έβγαλε κάτω από το μνημείο του Λίνκολν. “Έχω ένα όνειρο…“, άρχισε να λέει ο Κινγκ και εννοούσε για το πως ονειρευόταν την Αμερική του σήμερα.

Να μην υπάρχουν, δηλαδή, διαχωρισμοί στους ανθρώπους, ανάλογα με το χρώμα του δέρματός τους. “Ονειρεύομαι την ημέρα που άσπροι και μαύροι θα κάθονται δίπλα δίπλα στη στάση ενός λεωφορείου…”

Μισό αιώνα μετά, οι διακρίσεις -κατά ένα μεγάλο ποσοστό-έχουν εξαλειφθεί. Στον Λευκό Οίκο, ένας αφροαμερικανός -Μπάρακ Ομπάμα- παίρνει τις σημαντικότερες αποφάσεις.Ολοκληρώθηκε,άραγε, το όνειρο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ;