Υπογεννητικότητα και αποξέσεις

Όταν περιδιαβάζουμε δικές μας και ξένες πόλεις και σπουδάζουμε λίγο πολύ το πόπολο πάσης ηλικίας και καταγωγής (χρώμα, κοινωνική τάξη, ηλικία, πρόσωπο και απογόνους), έστω και χωρίς να το συνειδητοποιούμε, γινόμαστε ακούσιοι μάρτυρες του πολλαπλασιασμού της ζωής που δηλώνει έρωτα, γάμο, οικογένεια, ήτοι παιδιά, παιδιά, παιδιά και άγιος ο Θεός.

Η οικογένεια παλαιών αρχών, όπως όλοι γνωρίζουμε, άλλαξε το συμβόλαιό της με τη ζωή, τα παιδιά, ζήτημα πρώτης γραμμής κατά το παρελθόν, τώρα πια πέρασαν σε δεύτερη μοίρα όχι από αδιαφορία

ή εγωισμό, αλλά απλούστατα διότι οι υλικοί όροι (σπίτι, μισθός, εύρεση εργασίας, ακριβά σχολεία) συν τους ψυχολογικούς όρους (σταδιοδρομία, σπουδές, φροντίδα των παιδιών, μετακινήσεις, ταξίδια στο εξωτερικό) αποτελούν αρνητικό παράγοντα για τη δέσμευση που επιβάλλουν τα τέκνα.

Κατά τη δεκαετία του ‘80, όταν κάναμε παρέα με ιατρούς στα σκυλάδικα, και πιο συγκεκριμένα με μαιευτήρες που είχαν τις γέννες καθημερινή απασχόληση και τις αποξέσεις έκτακτες επεμβάσεις, δεν πολύ-καταλαβαίναμε τα μυστικά του επαγγέλματος. Μάλιστα όταν μας σιγοψιθύριζαν ότι έγινε η δουλειά (ήτοι η απόξεση) νιώθαμε ικανοποίηση χωρίς να μας περνάει από το νου ότι ένα νήπιο «αυτοκτόνησε» τη βοήθεια του «ασυνείδητου» ιατρού.

Σήμερα, εποχή κατά την οποία όλα τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας μειώθηκαν απελπιστικά, η υπογεννητικότητα σπάζει όλα τα ρεκόρ καθότι την υπολογίζουν αυξημένη κατά 20%. Αυτό σημαίνει ότι η εξαμελής ή πενταμελής οικογένεια μας άφησε χρόνους, ότι η τετραμελής οικογένεια δεν είναι και τόσο συνηθισμένη, ενώ το ένα παιδί και το κανένα δεν εκπλήσσει κανέναν. Αρά η ανανέωση του πληθυσμού βασίζεται σε αυτό το ένα παιδί, αγόρι ή κορίτσι που, μοναχοπαίδι και μοναχοκόρη, αν κάποτε παντρευτεί, δεν ανανεώνει τον πληθυσμό, αλλά απλώς τον αντικαθιστά.

Το παράδοξο είναι ότι ελληνική λέξη για την υπογεννητικότητα δεν υπήρχε μέχρι πρόσφατα καθότι οι Ελληνίδες μάνες ήταν κυριολεκτικά κουνέλες. Μόνο τις τελευταίες δεκαετίες η ντόπια ιατρική αποδέχτηκε τη γαλλική λέξη denatalite για να κλείσει το λεκτικό κενό. Ασφαλώς η απόξεση λύνει και δένει, μέχρι σημείου μάλιστα τα «αποξεσμένα» βρέφη να είναι πολυάριθμα και να κλίνουν προς την αδέσμευτη διμελή οικογένεια η οποία μεταθέτει στο μέλλον ό,τι δεν τολμά να πράξει στο παρόν.