Βαβούρα και βουβαμάρα

Πολύς σαματάς για αυτό το πολυνομοσχέδιο. Εμπλοκές και τορπιλισμοί, προειδοποιήσεις και απειλές, ζυμώσεις, διαμεσολαβήσεις, παραιτήσεις. Από μια πλευρά δικαιολογημένες οι πολιτικές συγκρούσεις, γιατί μέσω του συγκεκριμένου νομοσχεδίου-σκούπα πιέζονται ποικίλες επαγγελματικές ομάδες και σαρώνονται διαφορετικά κοινωνικά στρώματα.

Το κακό είναι ότι συζήτηση πρόλαβε να γίνει εξαντλήθηκε στα ΜΜΕ, χωρίς καμία διαβούλευση μέσα στη Βουλή. Κ αι αφορούσε ως επί το πλείστον

το γάλα και κατόπιν τα φαρμακεία. Το χειρότερο είναι ότι η δημοσιοποίηση του πολυσέλιδου και δυσνόητου αυτού πολυνομοσχεδίου έγινε μόλις τρία 24ωρα πριν από την ψήφισή του . Γεγονός, που όχι μόνο δεν τιμά τους ψηφισμένους κανόνες της ορθής διακυβέρνησης αλλά επιφέρει ένα ακόμα πλήγμα στον ήδη τραυματισμένο κοινοβουλευτισμό.

Από αυτή και μόνο την άποψη, η κοινωνία στο σύνολό της έχει αποκομίσει την εντύπωση ότι όλος ο ντόρος γίνεται μόνο για την παστερίωση του γάλακτος και για το αν θα πουλάνε φάρμακα τα σούπερ μάρκετ. Κατανοητό , μια και αυτά ήταν τα αβανταδόρικα θέματα που αφορούσαν τις άμεσες ανάγκες της πλειονότητας των πολιτών.

Αναπόφευκτα, σε αυτά εστίασαν και τα μήντια, που γνωρίζουν όσο κανένας να κεντρίζουν το ενδιαφέρον του κοινού τους . Πόσο μάλλον όταν στην ανάπτυξή τους τα συγκεκριμένα καθημερινά θέματα περιείχαν κόντρες και διαξιφισμούς, συντεχνίες και καρτέλ, διάταξη εμπορικών συμφερόντων και υπονόμευση του δεδομένου παραγωγικού πλαισίου. Χώρια που η όλη κουβέντα συνήθως αναλωνόταν υπό το σασπένς του θρίλερ της εξασφάλισης των 151 ψήφων υπέρ του πολυνομοσχεδίου.

Προφανώς το εύληπτο, αν όχι το εύπεπτο, των μηντιακών αναλύσεων πέρα από εμπορικό είναι και βολικό. Εξάλλου τι θα καταλάβαινε το παραζαλισμένο κοινό από προσφορές και επαναγορές των warrants ή από χρηματοοικονομικούς εκτιμητές; Τι θα χαμπάριαζε ο απονήρευτος πολίτης από τις πωλήσεις και το dilution των μετοχών του ΤΧΣ ή τις αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο των μετατρέψιμων ομολογιών CoCos; Ο κόσμος θα νόμιζε ότι μιλούσαν τουλάχιστον Σουαχίλι. Πεποίθηση την οποία μάλλον θα μοιραζόταν και μεγάλη μερίδα βουλευτών .

Ωστόσο, αν η φλυαρία για το πολυνομοσχέδιο εντοπίζεται στο γάλα, τα φάρμακα ή τα ταξί , η ουσία του βρίσκεται στις δεκάδες σελίδες που ρυθμίζουν τις δράσεις του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Με δυο λόγια, όλο το ζουμί της υπόθεσης εδράζεται στις μεταρρυθμίσεις του στρατηγικού τομέα της ελληνικής οικονομίας, τον οποίο αποτελούν οι τράπεζες. Όσο άσχετος και είναι κανείς περί τα οικονομικά αυτό μπορεί να το καταλάβει. Εκτός πια να είναι ανόητος ή εθελοτυφλεί.

Δεδομένου ότι σχεδόν στο σύνολό της η ελληνική οικονομία είναι υπερχρεωμένη στις τράπεζες, σε αυτές έχει περιέλθει ο έλεγχος και η χάραξη στρατηγικής για την ανασυγκρότηση της οικονομίας . Άρα ο τραπεζικός μετασχηματισμός που προβλέπεται σ το πολυνομοσχέδιο συνιστά κορυφαίας σημασίας ζήτημα. Διότι αφού το δημόσιο διέθεσε για τη διάσωση των τραπεζών πάνω από 40 δισ. ευρώ κινδυνεύει πλέον να θα βγει ζημιωμένο χάρη στους νέους όρους ανακεφαλαιοποίησης , σε τιμές πολύ χαμηλότερες της προηγούμενης, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο για μια τουλάχιστον από αυτές.

Είναι λογικό ότι για την ενδεχόμενη απαξίωση της δημόσιας περιουσίας θα δημιουργηθούν τεράστια ζητήματα, οικονομικά και πολιτικά ενώ θα προκύψουν σοβαρότατες ευθύνες σε όσους με τις πράξεις τους μπορούν να βλάψουν το δημόσιο συμφέρον. Εν τούτοις, με ειδική φωτογραφική διάταξη στο πολυνομοσχέδιο εκτρέπεται η πάγια νομοθεσία, απαλλάσσοντάς τους από κάθε ποινική ευθύνη, ενώ θα τους καταβάλλονται και δικαστικά έξοδα για τυχόν διώξεις για ενέργειες, που είναι σε βάρος του συμφέροντος του ελληνικού δημοσίου.

Υπό αυτούς τους χειρισμούς και τα τεχνάσματα της τελευταίας στιγμής η κυβέρνηση εισάγοντας το νομοσχέδιο με τη διαδικασία του κατεπείγοντος επιχειρεί άλλο ένα ανήθικο τρικ. Στις δύο μέρες, που θα συζητηθεί και θα ψηφιστεί το νομοσχέδιο , η πλειοψηφία των βουλευτών δεν θα καταφέρει να σχηματίσει άποψη για το ζωτικό θέμα των ελληνικών τραπεζών. Κυρίως για τη προοπτική να γίνει αμελητέα η συμμετοχή του ΤΧΣ στα μετοχικά κεφάλαια των τραπεζών, που έχει χρηματοδοτήσει.

Θέμα το οποίο μάλλον θα περάσει βουβά ντούκου τη στιγμή που θα παίζονται ρέστα μέσα στη χλαπαταγή για τη διάρκεια του φρέσκου γάλακτος. Γιατί στους αφελείς θα πρυτανεύει η υπόσχεση ότι εφόσον ψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης θα προχωρήσουν σε αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας. Οι δε καχύποπτοι θα τηρήσουν ιδιοτελώς αποστάσεις ελπίζοντας παρομοίως σε καλύτερες μέρες. Όσο για τα 40 τόσα δισ. της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών που επρόκειτο να ανακτηθούν από τις μετοχές του ΤΧΣ, όχι μόνο θα επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος, αλλά θα κληθεί να τα πληρώσει εξολοκλήρου ο έλληνας φορολογούμενος.