Τσιμουδιά και τα κεφάλια μέσα!

Τα λόγια είναι αέρας .Ως εκ τούτου φουσκώνουν αλλά δεν χορταίνουν. Νάτος, λοιπόν ο χερ Σόιμπλε να μας λέει αυτοπροσώπως εδώ στην Αθήνα ότι :«η Ελλάδα έχει σημειώσει πρόοδο, αλλά χρειάζεται να γίνουν και άλλες προσπάθειες». Το τι αντιλαμβάνεται ο ίδιος ως πρόοδο είναι πασιφανές. Το ΑΕΠ της χώρας θα συρρικνωθεί κατά 5%, έναντι αρχικής

πρόβλεψης 4,3%. Η ανεργία, θα διευρυνθεί ως το 27,8%, μία μονάδα πάνω από την αρχική εκτίμηση. Όσο για την σύσταση για περαιτέρω προσπάθειες, προφανώς εννοεί την αδιατάρακτη συνέχιση του ομολογημένα λανθασμένου και αποτυχημένου ελληνικού προγράμματος διάσωσης.

Τέσσερα σχεδόν χρόνια μετά την εφαρμογή των μνημονίων η κασέτα τσουλάει αδιάκοπα επαναλαμβάνοντας βαρετά τον ίδιο ρεπερτόριο. Την ίδια περίοδο η πραγματική οικονομία πεθαίνει. Κι, όμως , η τρόικα συνεχίζει το βιολί της, επιμένοντας στην άγρια λιτότητα. Η ελληνική κυβέρνηση, παγιδευμένη στο χαβά της, δεν έχει προσφέρει ούτε μια φρέσκια μεταρρυθμιστική ιδέα για την ανάπτυξη. Η δε ηγεμονεύουσα στην Ευρώπη Γερμανία, πιστή στις νευρώσεις της, ανοίγει μέρα με την ημέρα τρύπες στο νερό της Ευρωζώνης. Το ερώτημα είναι αν σε αυτό το περιβάλλον υπάρχει το ελάχιστο δυνατό πεδίο για συγκρατημένη αισιοδοξία.

Ακούω, ότι και καλά οι Γερμανοί αντιλαμβάνονται ότι η εμμονή τους στη δημοσιονομική πειθαρχία δεν μπορεί να συνιστά θεραπεία. Ότι όπου να’ ναι θα ξανανοίξει στην Ευρώπη , έστω και διστακτικά, η συζήτηση για έκδοση ευρωομολόγου. Ότι αργά ή γρήγορα η εκδηλωθείσα Γερμανική διάθεση να στηριχτεί ένα ελληνικό αναπτυξιακό ταμείο, θα υλοποιηθεί με τη παροχή ρευστότητας και συμμετοχή και της γερμανικής κρατικής τράπεζας ΚfW.

Όλα αυτά με τη προϋπόθεση να κάνουμε λίγη υπομονή ώστε να κυλήσουν τα πράγματα ήρεμα ως τις κρίσιμες φθινοπωρινές Γερμανικές εκλογές. Και τότε θα γίνει το «θαύμα» του κουρέματος του ελληνικού χρέους. ‘Ασε που αν επιδείξουμε καρτερικότητα , ανεξικακία, μεγαλοψυχία και συγχωρητικότητα θα ανοίξουν και τη κουβέντα για τις αξιώσεις μας επί των γερμανικών αποζημιώσεων της ναζιστικής κατοχής .

Κρατάω μικρό καλάθι για όλες αυτές τις προσδοκίες. Επειδή υποψιάζομαι ότι, ενόσω η χώρα συνεχίζει να χάνει τους δημοσιονομικούς της στόχους, διάφορα ντόπια παράκεντρα έχουν επινοήσει τη δήθεν αλλαγή της Γερμανικής πολιτικής μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Ένα φαντασιακό, δηλαδή, success story, όχι μετά από άοκνες δικές μας πρωτοβουλίες αλλά ευνοϊκό για μας, χάρη στην θεία επιφοίτηση των άλλων. Κοινώς, τρελά όνειρα πασπαλισμένα με φανταχτερά στολίδια για όσους λατρεύουν να φτιάχνουν παραμύθια.

Το ότι οι Γερμανοί όχι μόνο δεν υποστηρίζουν τέτοια σενάρια αλλά τα διαψεύδουν διαρκώς και σε όλους τους τόνους , είναι μάλλον αδιάφορο για τους εγχώριους προφήτες. και περιττό για τους τσαρλατάνους οπαδούς τους. Έσχατο επιχείρημα τους ότι ναι μεν τα λένε αυτά «αλλά μόνο στο δικό τους κοινό». Υπονοώντας ότι εξυφαίνεται μια συνωμοσία στη Βερολινέζικη κυβερνητική μπυραρία για να «ρίξουν» τους συμπατριώτες τους προς όφελος των Νοτιοευρωπάιων, όταν θα έρθει η ώρα.

Παραφράζοντας τον Μαρκ Τουέιν, μερικές φορές αναρωτιέμαι αν αυτοί που αναλύουν τη μελλοντική στάση της Γερμανίας απέναντι στη χώρα μας είναι κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά. Σε όποια πάντως κατηγορία κι αν ανήκουν μου φαίνεται αδιανόητο να γνωρίζουν και μάλιστα λεπτομεριακά τι σχέδια έχουν κατά νου οι Μέρκελ και Σόιμπλε, κυρίως, ως πιστωτές.

Πόσο μάλλον όταν η ρητορική της Γερμανικής ηγεσίας έχει δώσει διαπιστευτήρια ακαμψίας, ηθικολογίας και υποκρισίας; Και ακόμα χειρότερα, όταν η ίδια βάζει μπροστά τη λέξη «Ευρώπη» ασκεί αταλάντευτα τη δική της συμφεροντολογική πολιτική. Αυτή που έχει οδηγήσει την ελληνική οικονομία στη καταστροφή.

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι με την επίσκεψη του στην Αθήνα ο Σόιμπλε επιθυμεί να διαμηνύσει στις ανήσυχες αγορές ο ίδιος βάζει και την «προσωπική του σφραγίδα» στις πολιτικές αντιμετώπισης της ευρωπαϊκής κρίσης, τόσο ως ισχυρός υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας όσο και ως αποφασιστικός παράγοντας του Eurogroup. Παράλληλα θέλει να διασκεδάσει τους φόβους για κυβερνητική αστάθεια στον Νότο της ευρωζώνης, καθώς επίσης να τις διαβεβαιώσει ότι τα προγράμματα λιτότητας σώνει και καλά βγαίνουν. Γι’ αυτό και μας προειδοποίησε ρητώς ότι οι συζητήσεις για νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους, δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας μας.

Τι καταλαβαίνω απ’ όλα αυτά ; Από τη μια ότι η Γερμανία μας υπνωτίζει ως φακίρης κερδίζοντας χρόνο αφού θέλει να πάει χωρίς ατυχήματα ως στις δικές της εκλογές. Και από την άλλη, μας τσιτώνει ως θηριοδαμαστής πρωτοστατώντας επιθετικά στην περικοπή της τελευταίας δανειακής δόσης και στην τμηματική παροχή της υπόλοιπης, για μετά τον Οκτώβριο. Μια καρφί και μια στο πέταλο, δηλαδή.

Πράγμα που επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά την συνήθη προκλητικά αλαζονική συμπεριφορά της Γερμανικής ηγεσίας απέναντι στην Ελλάδα. Γιατί αν δεν το πήρατε χαμπάρι , η επίσκεψη Σόιμπλε ήρθε να σφραγίσει την απαίτησή του προς την ελληνική κυβέρνηση για «τσιμουδιά και τα κεφάλια μέσα!».