ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ, ΟΙ ΕΞΙ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΒΑΦΤΙΣΤΟΥΝ

Τα κομματικά συνέδρια, ιδίως των κυβερνητικών κομμάτων, έχουν ενδιαφέρον για την κοινωνία όταν οι αποφάσεις τους μπορεί να παρέμβουν ουσιαστικά στις εξελίξεις του δημοσίου βίου.

Διαφορετικά είναι μια εσωτερική υπόθεση, περιορισμένου ενδιαφέροντος, του κομματικού απαράτ που εξαντλείται στην καταγραφή των εσωκομματικών συσχετισμών και το παρασκηνιακό μοίρασμα των κομματικών οφικίων.

Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, του οποίου οι εργασίες ξεκινούν σήμερα, νομίζω ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Και τούτο επειδή οι

συγκρούσεις, παρά την εν πολλοίς υψηλή ρητορεία που θα αναπτυχθεί, θα εστιαστούν εν τέλει στους «λεγεωνάριους» του Βενιζέλου και στους «ατάκτους».

Θα είχε όντως ενδιαφέρον, και μάλιστα μεγάλο, εάν:

1) επανεξετάζονταν η πολιτική σχετικά με τα μνημόνια και την τρόικα.

2) ετίθεντο σε ουσιαστική αμφισβήτηση η συμμετοχή στην κυβέρνηση και οι όροι συγκρότησης της δεδηλωμένης.

3) αναθεωρείτο η κυρίαρχη άποψη -ιστορικά καινοφανής, θεωρητικά αστοιχείωτη και πολιτικά ανόητη- ότι μπορεί να ανασυγκροτηθεί ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας χωρίς σοσιαλιστικές δυνάμεις ή η Κεντροαριστερά χωρίς την Αριστερά!

4) παρουσιάζονταν ένα, διαφορετικό από το υφιστάμενο, ριζοσπαστικό εθνικό και πολιτικό σχέδιο αναγέννησης της χώρας με άλλους στόχους, προτεραιότητες, τόπους αναφοράς, δυνάμεις στήριξης και υποκείμενο υλοποίησης.

5) υπήρχε μια καινούργια ανάγνωση και επανατοποθέτηση σχετικά με το ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον, τους συσχετισμούς δύναμης, τις σχέσεις κυριαρχίας, τα νέα ιδεολογικά, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά μέτωπα, τις συμμαχίες και τη θέση της χώρας σε όλα αυτά.

6) γίνονταν πραγματική, σε βάθος και βασανιστική αυτοκριτική για το πως έφθασαν η χώρα και το ΠΑΣΟΚ στη σημερινή κατάσταση. Με συνέπειες όμως πρακτικές για το σύνολο, διαχρονικά, της θεσμικής εκπροσώπησης.

Επειδή φυσικά τίποτε από αυτά δεν θα γίνει, το ΠΑΣΟΚ και μετά το συνέδριό του θα συνεχίζει να φυλλοροεί. Θα συνεχίζει να το στοιχειώνει το φάντασμα της Ένωσης Κέντρου. Και θα επιβιώνει λόγω της δημοσιότητος που του εξασφαλίζουν στα Μέσα Ενημέρωσης η συμμετοχή στην κυβέρνηση και το ευκλεές παρελθόν του.

Χωρίς κοινωνική αντιστοίχηση, με συμπληρωματικό ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας, αποκλεισμένο από πολιτικές συμμαχίες, με συρρικνούμενη εκλογική βάση, με αποδεκατισμένο κομματικό και συνδικαλιστικό μηχανισμό, με λιποβαρές πολιτικό προσωπικό, με ηγεσία ήκιστα ελκυστική στο λαό, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και με μοναδική στρατηγική την ελπίδα ευδοκίμησης του μνημονίου, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πότε πως θα είναι το επόμενο συνέδριο του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Και είναι δύσκολο να το φανταστεί, επειδή, αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει «ένα κόμμα χωρίς όνομα», οι δυνάμεις δηλαδή ανάμεσα στη Ν.Δ. και το ΣΥΡΙΖΑ που απελευθερώνει η απομείωση του ΠΑΣΟΚ, αλλά «τρία κόμματα που περιμένουν να βαφτιστούν».

Το πρώτο είναι αυτό που προσανατολίζεται προς τον κεντροδεξιό χώρο υπό την ηγεμονία του Αντ. Σαμαρά. Επιδίωξή του είναι η διατήρηση της κυβερνητικής δυναμικής των μνημονιακών δυνάμεων και κοινωνικά εκφράζει ανώτερα μεσοστρώματα που σχετίζονται με το επιχειρείν στον ιδιωτικό τομέα.

Το δεύτερο που ευελπιστεί σε μια συνεύρεση με τη ΔΗΜΑΡ και μερικές προσωπικότητες και κινήσεις του λεγόμενου εκσυγχρονιστικού χώρου. Έχει φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό, μετεωρίζεται όσον αφορά το μνημόνιο και κυρίως το ρόλο του ΔΝΤ και εκφράζει, ιδεολογικά κυρίως, τον κόσμο της επιστήμης, της διανόησης και της παροχής υπηρεσιών των ελεύθερων επαγγελματιών.

Και το τρίτο, πολιτικά προτιμά περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχει σε σημαντικό βαθμό αντιμνημονιακό προσανατολισμό και είναι ο λεγόμενος «λαϊκός κόσμος του ΠΑΣΟΚ». Σχηματικά θα λέγαμε ότι είναι οι «μη προνομιούχοι» και αυτοί που, για την προστασία τους, επιθυμούν την αυξημένη παρεμβατικότητα του κράτους.

Σήμερα λοιπόν, έχουμε «τρία κόμματα που περιμένουν να βαφτιστούν», ανάλογα με τις προτεραιότητες που έχουν σε κοινωνικό, ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο, και τα οποία έλκονται από διαφορετικούς μαγνήτες-κόμματα. Παλαιότερα, ένα ριζοσπαστικό εθνικό σχέδιο και μια ελκυστική πρόταση διακυβέρνησης μπορούσε, υπό την καθοδήγηση μιας χαρισματικής ηγεσίας να τα συναρθρώνει και να τα ενοποιεί σε μπλοκ εξουσίας.

Τούτων δοθέντων, οι σύνεδροι του ΠΑΣΟΚ, αντί να ακούνε φλύαρες εισηγήσεις, έχω την εντύπωση ότι θα άκουγαν με περισσότερο ενδιαφέρον και θα χειροκροτούσαν όποιον σύντροφό τους ανέβαινε στο βήμα και τους απήγγειλε τους «Βαρβάρους» του Καβάφη.

… -Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;

Είναι οι βάρβαροι να φτάσουν σήμερα.

- Γιατί μέσα στη Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;

Τι κάθονται οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.

Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;

Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

……………………………………………………………………………

- Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ οι πλατείες

κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κι οι βάρβαροι δεν ήλθαν.

Και μερικοί έφθασαν απ´ τα σύνορα,

και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

______

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.