Το σημερινό Πολυτεχνείο, δε βρίσκεται στη συμβολή των οδών Τοσίτσα & Πατησίων

Αν σήμερα επιχειρήσει κανείς να δει την εξέγερση του Πολυτεχνείου μακριά από φορτίσεις και ιδεολογικές αγκυλώσεις, ίσως μπορέσει να φτάσει στην ουσία του. Θα καταφέρει να δει το αληθινό του μήνυμα και να καταλάβει τι ήταν αυτό που έφερε τόσες χιλιάδες κόσμου στην Πατησίων. Σίγουρα πολλοί θα πουν για τον αυταρχισμό της Χούντας ή για μία ηλιαχτίδα ανατροπής του καθεστώτος που φάνηκε στον ορίζοντα. Στην πραγματικότητα όμως, η ελληνική ψυχή ήταν αυτή που οδήγησε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους. Αυτή η ψυχή που δεν αντέχει ζυγό και δε βολεύεται με τίποτα λιγότερο από την

Ελευθερία. Η ψυχή που δε γνωρίζει χρώματα ή ιδεολογίες. Το Πολυτεχνείο λοιπόν, δεν ήταν ταξικό. Ήταν βαθιά φιλελεύθερο και στηρίζονταν στην επιθυμία για επιστροφή στην Δημοκρατία.

Σήμερα, 40 χρόνια μετά, οι Έλληνες έχουμε μέσα μας ένα “παρόμοιο” ζυγό. Σήμερα το τανκ της μιζέριας, έχει μπει στην ψυχή μας, διαλύοντας κάθε αντίσταση της λογικής. Ζήσαμε τα χρόνια της ευμάρειας και σήμερα πληρώνουμε ένα λογαριασμό που δε μας ανήκει. Κάναμε όνειρα για μια καλύτερη ζωή, αλλά δυστυχώς αυτά χάθηκαν πάνω στα απόνερα μιας Ελλάδας που ζούσε από δανεικά και είχε στη θέση του οδηγού “αυτούς” που το 73’ πάλευαν για την Ελευθερία. Μπορεί η δική μας γενιά να μην έχει ακούσει ερπύστριες στους δρόμους, όμως έχει ακούσει δεκάδες φορές το «λεφτά υπάρχουν» ή το «βρες μια δουλειά στο Δημόσιο να σωθείς».

Το σημερινό Πολυτεχνείο λοιπόν, δε βρίσκεται στη συμβολή των οδών Τοσίτσα & Πατησίων. Βρίσκεται στο μυαλό του κάθε νέου ανθρώπου που θέλει να απαλλαγεί από την απαισιοδοξία.
Που θέλει να απαλλαγεί από τις στρεβλώσεις και τα κακέκτυπα της μεταπολίτευσης. Από τον κομπλεξισμό απέναντι σε έννοιες όπως το Έθνος ή η Πατρίδα. Αυτό που έχουμε ανάγκη με απλά λόγια, είναι μια εξέγερση στα μυαλά μας, κόβοντας οριστικά τους δεσμούς με μια νοοτροπία που σάπισε.

Με γοργά και σταθερά βήματα, πρέπει να καταργήσουμε όλα τα κακέκτυπα των τελευταίων 40 ετών. Το βόλεμα, τον ωχαδερφισμό, τη μίζα, το ρουσφέτι, το βύσμα, την απάθεια, την «πάρτι» μας, την μισαλλοδοξία. Με έννοιες που θεωρούνταν ταμπού όπως έγινε με το άσυλο.

Με γοργά και σταθερά βήματα πρέπει να κάνουμε το όραμα της γενιάς μας ταυτόσημο με το όραμα για μια Πατρίδα περήφανη και να γίνουμε η γενιά που θα αλλάξει την Ελλάδα. Η γενιά που δε θα ζητιανεύει για ευκαιρίες, αλλά θα προσφέρει ελπίδα. Για ανθρώπους που θα εργάζονται καθένας για την πρόοδο του αλλά όλοι μαζί ενωμένοι για το καλό της χώρας.

Ο Σάκης Ιωαννίδης είναι Οικονομολόγος και Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ