ΤΑ 5 ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ…

Αχός βαρύς ακούστηκε και πολλά ..ντουφέκια έπεσαν για τις δύο εκδηλώσεις της «3ης Σεπτέμβρη», που έγιναν, η μία από το ΠΑΣΟΚ στο μουσείο Μπενάκη, με ομιλητή τον Ευάγγελο Βενιζέλο, και η άλλη στη Νίκαια, με ομιλητή τον Αλέξη Τσίπρα!

Η παρείσακτη εκδήλωση της Νίκαιας ήταν λάθος του Τσίπρα. Όχι μόνον γιατί

επιχειρείται η λαθροχειρία της επετείου ενός άλλου κόμματος, κάτι που δεν το έχει ανάγκη για να «λεηλατήσει» τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, αλλά και επειδή εξερέθισε τα αντανακλαστικά στελεχών και μελών του κόμματος του οποίου σήμερα επικεφαλής είναι ο Βενιζέλος. Χείρα βοηθείας προσέφερε στον Βενιζέλο ο Τσίπρας, αφού συσπείρωσε και φανάτισε τους «πράσινους».

Αντί να αφήσει την Ιπποκράτους να βράζει στο ζουμί της, της έδωσε ένα επιχείρημα να κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για πολιτική εισπείδυση. Η πόλωση μεταξύ των δύο χώρων, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, ωφελεί την Ιπποκράτους και γι’ αυτό βλέπουμε συχνά πυκνά  τον Βενιζέλο να την επιδιώκει με οξύτατες δηλώσεις κατά της Κουμουνδούρου και του Τσίπρα.

Αν ο Τσίπρας θέλει να μιμηθεί ή να διδαχθεί από τον Αντρέα Παπανδρέου ας ακολουθήσει την τακτική, «παράγκα και απομόνωση» που εκείνος ακολούθησε έναντι της Ενώσεως Κέντρου και του Γεωργίου Μαύρου. Ο Μαύρος έκανε επιθέσεις στον Αντρέα και ο Αντρέας έστρεφε τα βέλη του κατά του Καραμανλή και της Δεξιάς. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε.

Όμως αυτό δεν είναι το μόνο λάθος του Τσίπρα απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και γενικότερα σε επίπεδο πολιτικής τακτικής. Χρονικά πρώτο, ήταν η συμπεριφορά του την 6η Μαΐου. Η δήλωση του ότι με το εκλογικό αποτέλεσμα ο λαός έδωσε εντολή να κυβερνήσει η Αριστερά, ενώ το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν πολυκομματισμός και εθνική συνεννόηση μας οδήγησε στις δεύτερες εκλογές που ενίσχυσαν το δεξιό πόλο διακυβέρνησης.

Βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ εκλογικά ενισχύθηκε, όχι όμως έναντι της Δεξιάς, αλλά σε βάρος του ΚΚΕ και των άλλων οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Και τώρα περιμένουν στην Κουμουνδούρου να έλθει η ώρα τους για να κυβερνήσουν. Ναι, η ώρα τους μπορεί να έλθει ή και να μην έλθει γιατί κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει την ιστορία και να ελέγξει τις παραξενιές της. Όμως όταν έλθει θα είναι επί ερειπίων. Γιατί για να κερδίσει αυτοδυναμία ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν αποκλείεται, θα πρέπει η παρούσα κυβέρνηση να αποτύχει. Την αποτυχία όμως της κυβέρνησης την υφίσταται με δραματικό τρόπο ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, η μικρή και μεσαία τάξη.

Δυνάμωσε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και θα κυβερνήσει, αλλά εν τω μεταξύ το τίμημα που πληρώνει ο λαός και η χώρα είναι βαρύτατο. Και φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτό; Όχι, αλλά διαφορετική θα ήταν η διαπραγμάτευση με την τρόικα αν στην κυβέρνηση συμμετείχε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Άλλες θα ήταν οι κόκκινες γραμμές και διαφορετική η ισορροπία στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Άλλο είναι να συγκροτείται μία κυβέρνηση όπου το πρώτο κόμμα έχει πάρει 30% και τα άλλα δύο μαζί 18% και άλλο αν είχαμε μία κυβέρνηση με το πρώτο κόμμα στο 18%, το δεύτερο στο 16%, το τρίτο στο 13% και το τέταρτο στο 6%. Διαφορετικ