Στο προσκήνιο η νέα γενιά….

Οι νέοι μας έχουν εξαφανιστεί από τον πολιτικό ορίζοντα. Η στάση τους απέναντι στην πολιτική έχει απομακρυνθεί από τους παραδοσιακούς τύπους πολιτικής πράξης.

Για ένα σημαντικό τμήμα της νεολαίας, η πολιτική δεν είναι μια συγκροτημένη δραστηριότητα, μια αναζήτηση λύσεων μέσα από τη μελέτη των προβλημάτων και τον πολιτικό λόγο, αλλά μια διάθεση να αναλάβουν δράση. Η πολιτική δείχνει έτσι να ταυτίζεται όχι με την πολιτιστική επεξεργασία, αλλά με τη συμπεριφορά. Την τάση δε αυτή διογκώνει η αναπαραγωγή αυτών των συμπεριφορών

από τα ΜΜΕ. Το τμήμα αυτό της νεολαίας έχει δυσπιστία στις μεθόδους δημόσιας συζήτησης και τα αντιπροσωπευτικά συστήματα και δείχνει λατρεία στην άμεση δράση.

Ένα μικρότερο τμήμα της νεολαίας συμμετέχει στη σφαίρα της πολιτικής λόγω των ευκαιριών που τους προσφέρει στην καριέρα της. Έτσι, από τη μια μεριά βρίσκονται οι νέοι που αντιλαμβάνονται την πολιτική ως δράση, και από την άλλη εκείνοι που θέλουν να τη χρησιμοποιήσουν ως απλό εργαλείο για επαγγελματική αποκατάσταση.

Και οι υπόλοιποι που βρίσκονται; Εδώ και χρόνια οι περισσότερες πολιτιστικές οργανώσεις υπολειτουργούν ή έχουν εκλείψει, τα πολιτικά κόμματα δεν συγκινούν και ο ιδιωτικοποιημένος βίος τούς έχει παρασύρει στη νέα εποχή. Μια εποχή, όπου η ιδιωτικοποιημένη ζωή τρέφει την αδιαφορία για την πολιτική και οι ηλικιομένοι έπαψαν να αποτελούν έναν χρήσιμο φορέα γνώσεων και εμπειριών τις οποίες οι νέες γενιές θα μπορούσαν να κληρονομήσουν. Τώρα η κάθε γενιά προτιμά να ξαναγεννηθεί… Είμαστε μάρτυρες μιας ριζικής ρήξης, ένα ρήγμα που είναι αδύνατον να γεφυρωθεί! Το γεγονός αυτό οφείλεται σε ορισμένα φαινόμενα που έχουν προηγηθεί και τα οποία διαμόρφωσαν την πολιτική στάση της νεολαίας μας.

Κατά γενική παραδοχή το πολιτικό περιβάλλον στη χώρα μας δεν εμπνέει. Η διαφθορά, οι άσκοπες πολιτικές αντιπαραθέσεις, η μειωμένη αίσθηση του «κοινού» καλού, η υπολειτουργία των θεσμών, η πολιτική των ημετέρων, η αναξιοκρατία,…η ανεργία έχουν δημιουργήσει ένα περιβάλλον απαξίωσης του πολιτικού κόσμου και κατ’ επέκταση της πολιτικής. Οι νέοι αναζητούν το δρόμο τους χωρίς πυξίδα. Το σημερινό πολιτικό σύστημα έχει συμβάλλει στην απομάκρυνση των νέων από τον κόσμο των μεγάλων και τους έχει ωθήσει να αφομοιώνουν με μεγάλη ταχύτητα μοντέλα συμπεριφοράς και αυτοπροσδιορισμού που έχουν προκλητικό ή ανταγωνιστικό χαρακτήρα.

Αλλά και το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν διαδραματίζει τον αναμενόμενο ρόλο στη διαμόρφωση της νέας κουλτούρας της συμμετοχής, της αλληλεγγύης και του «κοινού» καλού. Αν η χώρα μας θέλει να βασίσει την προοπτική της στη νέα γενιά, πρέπει να δει τα προβλήματά της με περισσότερη υπευθυνότητα και ευαισθησία. Από τα μαθητικά χρόνια θα θεμελιωθεί η ζητούμενη κουλτούρα και θα αφομοιωθεί η έννοια του πολίτη. ο υπεύθυνος και ενεργός πολίτης αποτελεί την πεμπτουσία ενός δημοκρατικού πολιτεύματος.

Για να φέρουμε στο προσκήνιο τη νέα γενιά, πρέπει να την παρασύρουμε σ’ ένα όραμα για ένα κόσμο που θα μπορεί να ελπίζει και να την εφοδιάσουμε με στέρεα γνώση. Μόνο με συμμάχους τη νέα γενιά και τη γνώση μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα κάνουμε τις σημερινές μας επιλογές, όχι με βάση την επιθυμία να ελέγξουμε το μέλλον, αλλά με βάση την απροθυμία και το υποθηκεύσουμε.

Ο. Καθηγητής Χρήστος Β. Μασσαλάς- π. Πρύτανης του Π. Ιωαννίνων

E-mail: [email protected]