ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Ωφέλιμος έτσι κι αλλιώς!

Παρά το γεγονός ότι το κόμμα της «Δημοκρατικής Αριστεράς» φαίνεται να απομακρύνεται αισθητά από τις «ιστορικές επαγγελίες» της Αριστεράς, γενικότερα, στην Ελλάδα, εν τούτοις, είναι ξεκάθαρο ότι είναι το μόνο κόμμα (της Αριστεράς), που αποφάσισε να διαβεί τον «Ρουβίκωνα», – ήγουν: τις παραδοσιακές γραμμές της καταγγελτικής αντιπολίτευσης, και να προστρέξει σε βοήθεια του κατακερματισμένου αστικού πολιτικού φάσματος, προκειμένου, εν τω μέσω της πιο βαθιάς μεταπολεμικής κρίσης, να κυβερνηθεί η χώρα.

Πολλοί είναι ήδη εκείνοι που «κινδυνολογούν» σε σχέση μ’ αυτή – τούτη τη στάση του κόμματος, αλλά, είναι σαφές – σαφέστατο ότι με την πολιτική αυτή το κόμμα του κ. Κουβέλη πορεύτηκε επί μακρώ: με την πολιτική αυτή δεσμεύτηκε και κατήλθε στις εκλογές και με την πολιτική αυτή προχώρησε στην συνεργασία με τους δυο άλλους εταίρους του στην κυβέρνηση συνεργασίας.

Αν τώρα που, αφενός, η «συνεργασία» προχωρά και, αφετέρου, μια σειρά από «διαχωριστικές γραμμές» του παρελθόντος τίθενται εν αμφιβολία, εγείρονται ερωτήματα του τύπου «πόσο θα αντέξει;» ο συγκεκριμένος σχηματισμός στην πολιτική πίεση που θα ασκήσουν τα άλλα δυο κόμματα της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ), ώστε, να περιχαρακώσουν ασφυκτικά τον χώρο, η απάντηση δίδεται από την ίδια την «ιδρυτική διακήρυξη» του κόμματος: η «Δημοκρατική Αριστερά» δεν δημιουργήθηκε «σε μια νύχτα» γιατί το ήθελαν οι πρωταγωνιστές της, αλλά, για να καλύψει τα κομμάτια εκείνα του δημοκρατικού πληθυσμού που δεν εκφράζονταν, πλέον, από τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ πολύ περισσότερο δε από τα ιστορικά κλισέ του ΚΚΕ. Και είναι γεγονός αυτή η ανάγκη διαφοροποίησης έλαβε την ανταμοιβή της από τον Ελληνικό λαό.

Ωστόσο, οι «αμφισβητούντες» έχουν και αυτοί τα δίκια τους. Αν το επόμενο διάστημα, που θα είναι σε εξέλιξη η «επαναδιαπραγμάτευση», καθώς, και η εφαρμογή σκληρών μέτρων στην Ελληνική κοινωνία, «ριζοσπαστικοποιηθεί» ακόμη περισσότερο η πολιτική ζωή, τότε η «Δημοκρατική Αριστερά» και ο ίδιος ο Φ. Κουβέλης θα βρεθούν, τρόπον τινά, εκτεθειμένοι: με το ένα πόδι, σχεδόν, στο κενό. Και τότε θα κληθούν να δώσουν σαφείς εξηγήσεις, τόσο, απέναντι στο κομμάτι του Λαού που τους ψήφισε, όσο, και απέναντι στις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς που ακολούθησαν την πεπατημένη. Αλλά, στην πολιτική και δη στην πολιτική ζωή της Ελλάδος όλα είναι θέμα επιλογών. Και όπως μπορεί να κληθεί να λογοδοτήσει η «Δημοκρατική Αριστερά» σε περίπτωση που τα πράγματα «στραβώσουν» και δεν πάνε καλά, άλλο τόσο μπορεί να κληθούν να λογοδοτήσουν ή και να μείνουν μετέωροι στο κενό τα δυο άλλα κόμματα που προαποφάσισαν, σχεδόν, την πολεμική τους πριν καλά – καλά δουν αποτελέσματα. Όθεν: η πολιτική και ηθική υπεροχή της ΔΗΜ. ΑΡ συσχετικά θα είναι, όντως, αδιαμφισβήτητη. Και οι «αμφισβητούντες» θα αναγκαστούν, εκ των πραγμάτων, να αναζητήσουν αλλού «πεδίον δόξης λαμπρόν».