Σκοτεινές οθόνες

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι το 90% των Ελλήνων ψηφοφόρων αποδέχεται ότι η ΕΡΤ είχε καταντήσει θλιβερό ξενοδοχείο όπου ο καθένας – λόγω γνωστών, ημετέρων και άλλων - σταδιοδρομούσε με κάποιο μισθό χωρίς να τον ενοχλεί κανείς. Αν φανταστούμε ότι περίπου 3.000 συνεργάτες εκαναν δουλειά που σε άλλα κανάλια του εξωτερικού γινόταν με το ένα έκτο των εργαζομένων, καταλαβαίνουμε ότι κάτι σάπιο απειλούσε τον όλο οργανισμό ο οποίος τελικά «κατελύθη» για προφανείς λόγους.

Στις καθημερινές συνομιλίες πάντως που έχουν μονοπωλήσει το ζήτημα της

ΕΡΤ η γενική στάση έχει ως εξής : «Ναι, βέβαια, όλοι γνωρίζουμε ότι η ΕΡΤ είχε καταντήσει η χαρά του φτωχού και ενίοτε του τεμπέλη», ωστόσο άλλο είναι η τιμωρία των υπευθύνων, και άλλο, απολύτως διαφορετικό, το θέαμα των σκοτεινών τηλεοράσεων που καθιστά τον καταγγέλλοντα ένοχο και τους καταγγελλόμενους, ανθρώπους που έχουν με το μέρος τους το δίκαιο. Επ αυτού οι πάντες (άνδρες, γυναίκες και παιδιά) συμφωνούν : ουδείς έχει το δικαίωμα να κατεβάσει τους διακόπτες!

Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που το περίφοβο και ημιδιαλυμένο ΠΑΣΟΚ θέλει να πιστεύει ότι η τριμερής συνεργασία λαβώθηκε ένδοθεν και το «γυαλί ράγισε»! Τα παλιά μέλη του ΠΑΣΟΚ έχουν αποφασίσει ότι ο πρόεδρος του Κόμματος δεν πρέπει να κάνει πίσω, φτάνοντας μέχρι σημείου να προτιμήσει τις εκλογές και να ζητήσει « αλλαγή πρωθυπουγού». Συγκεκριμένα ο Φώτης Κουβέλης έπνεε μένεα εξαιτίας της τακτικής που ακολουθησε ο Σαμαράς στον οποίο δήλωσε: «Θα με βρεις αντίπαλο! Όντως, είχε την πρωτοβουλία αυτών των απαράδεκτων ενεργειών! Ας αναλάβει τώρα πρωτοβουλίες για να αντιμετωπίσει τις συνέπειές τους και να μην διαλυθεί η ραγισμένη συνοχή της κυβέρνησης».

Άρα; Αν τελικά δεν βρεθεί συμφωνία μεταξύ των τριών κομμάτων, τότε η Σαμαράς θα επιμείνει στην θέση του, η ΕΡΤ θα παραμείνει κλειστή, οι δύο άλλοι εταίροι θα επιστρέψουν στα κόμματά τους και ο κοσμάκης που έχει πάρει ζεστά το ζήτημα θα νιώσει νικητής και δικαιωμένος. Με ένα λόγο τα πάντα φαίνεται ότι θα κριθούν στην σύσκεψη της Δευτέρας.

Άλλωστε, ο Βενιζέλος στην ομιλία του στη Βουλή, ξεκαθάρισε τη θέση του : «Ο πρωθυπουργός έχει την προτακτική ευθύνη να διασφαλίσει την υπόσταση, τη λειτουργία και την προοπτική της κυβέρνησης στην οποία του κάναμε την μεγάλη τιμή να δεχτούμε να είναι πρωθυπουργός, αποδεχόμενοι μιαν ευρωπαϊκή πρακτική. Να είναι επικεφαλής μιας κυβέρνησης που δεν είναι μονοκομματική της ΝΔ η οποία “ανέχεται” τους άλλους δύο εταίρους, ούτε που γίνεται ανεκτή από τους άλλους δύο εταίρους…»