Πόσο κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή;

Ήθελα για τις μέρες που διανύουμε, ίσως τις πιο χαλαρές του χρόνου ελέω Δεκαπενταύγουστου, να γράψω κάτι ευχάριστο…

Όμως δεν μπορώ… Το μυαλό μου τριγυρίζει στο 19χρονο, που έχασε τη ζωή του πηδώντας από το τρόλεϊ για να αποφύγει… αλήθεια τι; Το πρόστιμο για ένα εισιτήριο, το διασυρμό από το ότι θα τον έσερναν στο αστυνομικό τμήμα, τη ντροπή για τους γονείς του… Άραγε τι σκέφτηκε και βούτηξε στο κενό; Προφανώς όχι αυτό το θλιβερό τέλος… Κι ο ελεγκτής το ίδιο… Σίγουρα δεν πέρασε από το μυαλό του (δεν μπορώ να διανοηθώ κάτι διαφορετικό) ότι ο νεαρός θα μπορούσε να προβεί σε αυτή την αψυχολόγητη

Το μυαλό μου τριγυρίζει στη 17χρονη που χαροπαλεύει σε κάποιο νοσοκομείο, ενώ την έχει πυροβολήσει δύο φορές ο ίδιος της ο πατέρας! Ο άνθρωπος που της έδωσε τη ζωή, προσπάθησε, και ίσως τελικά καταφέρει, να της την αφαιρέσει. Πως είναι δυνατόν να πυροβολεί ένας πατέρας το ίδιο του το παιδί; Αδιανόητο. Ποια η τόσο βαριά αμαρτία της μικρής που όπλισε το χέρι του; Τι σκέφτηκε; Πως μπόρεσε να σημαδέψει το ίδιο του το παιδί και τελικά να το πυροβολήσει;

Το μυαλό μου τριγυρίζει στο βρέφος, που δεν πρόλαβε να γεννηθεί και αντίκρισε το πιο σκληρό πρόσωπο του κόσμου. Το πέταξε η ίδια του η μάνα με τη συνδρομή της γιαγιάς του στα… σκουπίδια! Πως μπόρεσαν; Το ίδιο τους το αίμα; Και δεν σκέφτηκαν να το αφήσουν σε κάποιο ορφανοτροφείο ή έστω έξω από κάποια πόρτα ενός σπιτιού; Δεν το λυπήθηκαν; Δεν ήταν κούκλα… ένα άψυχο πλαστικό παιχνίδι… Ένα μωράκι, που πολλές θα λαχταρούσαν να κρατήσουν στην αγκαλιά τους, αλλά δεν το καταφέρνουν…

Δεν ήξερε λέει η 20χρονη μάνα ότι ήταν έγκυος… Αλήθεια σε ποιον αιώνα και σε ποια χώρα ζούμε που 20χρονες δεν γνωρίζουν πότε κυοφορούν; Ξέρουν βέβαια το σεξουαλικό παιχνίδι, αλλά όχι τους τρόπους προφύλαξης και τον τρόπο τεκνοποίησης…

Πως συνδέονται οι τρεις θλιβερές ιστορίες μεταξύ τους; Ίσως με τη λέξη ντροπή… που ένοιωσαν ή που πρόβαλαν ως δικαιολογία οι θύτες.

Αλήθεια πόσο κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή; Δεν είναι ταινία που μπορούμε να ξαναγυρίσουμε τη σκηνή με το επιθυμητό τέλος…

Τόσοι νέοι άνθρωποι να φεύγουν τόσο γρήγορα, τόσο άδικα, γιατί;

Ένα γιατί, αναπάντητο…

Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον;