Πλαίσιο προστασίας για την μαθητεία ζητούν ευρωβουλευτές

Για πρώτη φορά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παίρνει θέση στο θέμα αυτό με αφορμή έκθεση της ευρωβουλευτού Γιοάνα Σκζεντλέφσκα από την Πολωνία για την ανεργία των νέων. Οι ευρωβουλευτές ζητούν από την Κομισιόν να θεσπίσει ένα «ευρωπαϊκό πλαίσιο ποιότητας» για τη μαθητεία και την πρακτική άσκηση στα 28 κράτη-μέλη.

Η πρακτική άσκηση αποτελεί τμήμα της νέας στρατηγικής που η ΕΕ αποκαλεί «εγγύηση απασχόλησης για τους νέους». Οι υποστηρικτές του μέτρου πιστεύουν ότι όταν εφαρμοστεί η εγγύηση απασχόλησης κανείς από τους νέους ανέργους δεν θα μένει άπρακτος. Οι επικριτές αντιτείνουν

ότι πρόκειται για μία κίνηση συμβολικού χαρακτήρα με ελάχιστη χρηματοδότηση από το ευρωπαϊκό κοινωνικό ταμείο και με προτεραιότητα σε «πρακτική άσκηση» που απορρυθμίζει τις εργασιακές σχέσεις.

Ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων Νίκος Χρυσόγελος επισημαίνει στη Deutsche Welle ότι το πρόβλημα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στην Ελλάδα. «Σήμερα σε περιοχές όπου υπάρχει μεγάλος αριθμός τουριστών, υπάρχουν ξενοδοχεία που απασχολούν το 40 με 50% του προσωπικού με τη λεγόμενη “μαθητεία”. Όταν δουλεύει κάποιος 12 ώρες, τότε δεν είναι μία πραγματική άσκηση για να μάθει ο νέος. Άρα θα πρέπει οι συνθήκες εργασίας, η ασφάλιση και η διάρκεια της πρακτικής άσκησης να διασφαλίζουν ότι υπάρχει ένα μίνιμουμ κοινωνικής προστασίας σε όλη την Ευρώπη» .

Σε άλλο μήκος κύματος κινείται σε δηλώσεις της η ευρωβουλευτής των χριστιανοδημοκρατών Ρία Όομεν Ρούιτεν, η οποία πιστεύει ότι η ΕΕ δεν έχει αρμοδιότητα να επιβάλει ένα ενιαίο, υπερεθνικό πλαίσιο προδιαγραφών. «Αυτό που δεν θέλουμε ως ΕΕ είναι να αποφασίζουμε εμείς για τα κράτη-μέλη πώς θα πληρώνεται η πρακτική άσκηση και ποιες θα είναι οι συνθήκες απασχόλησης. Όχι, θα ζητήσουμε από τους εταίρους μας να δημιουργήσουν ένα δίκαιο πλαίσιο, αλλά δεν θα επιβάλουμε εμείς τους κανόνες, όπως δεν μπορούμε να επιβάλουμε παντού έναν ενιαίο ελάχιστο μισθό ή ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα».

Αν επικρατήσει αυτή η λογική, θα παραμείνει η σημερινή αδυναμία του συστήματος, επιμένει η άλλη άποψη: κανόνες θα υπάρχουν, κονδύλια θα προβλέπονται, αλλά η πράξη δεν θα ανταποκρίνεται στη θεωρία. Παράδειγμα: η αναποτελεσματικότητα που παρατηρείται σήμερα στην Ελλάδα κατά τη χρήση κοινοτικών πόρων για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας, τονίζει ο Νίκος Χρυσόγελος: «Πόροι από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο για τη δημιουργία θέσεων εργασίας χρησιμοποιούνται ως ένα είδος επιδόματος, όπως η λεγόμενη κοινωφελής εργασία. Μερικές χιλιάδες άνθρωποι μπορεί να δουλέψουν για 5-6 μήνες, να πάρουν ένα ποσό μέχρι 3.000 ευρώ, δεν καταγράφονται έτσι ως άνεργοι, αλλά στη διάρκεια των 5-6 μηνών δεν θα αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία. Θα πάνε στους δήμους, την ίδια στιγμή που διώχνονται άνθρωποι από τους δήμους και δημιουργούνται τεράστια κενά».

Για απόπειρα μισθολογικού και κοινωνικού ντάμπλινγκ κάνει λόγο η Ευρωπαϊκή Αριστερά, που βλέπει με κριτική διάθεση την απασχόληση νέων αποφοίτων ή ανέργων σε πρακτική άσκηση. Χαρακτηριστικό το σχόλιο από τον Κύπριο ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ Τάκη Χατζηγεωργίου, ο οποίος μίλησε στους δημοσιογράφους στο Στρασβούργο εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Αριστεράς: «Εμείς έχουμε μία μεγάλη ανησυχία: μήπως στο τέλος αντικαθιστούμε τη συνολική εργασία μέσα από συλλογικές συμβάσεις με ενέργειες που τείνουν σε λίγες ώρες εργασίας, λίγο μισθό, “φύγε εσύ να έρθει κάποιος άλλος”, να μην υπάρχει δηλαδή εξασφάλιση που να δίνει στον εργαζόμενο την αίσθηση ότι εδώ που εργάζομαι είμαι ασφαλισμένος, έχω τον μισθό μου, έχω τα καθήκοντά μου, τα οποία πρέπει να φέρω σε πέρας».