Ο εκπατρισμένος Ζέλιμιρ

Σε αυτές τις σχέσεις δεν κυριαρχεί η στοργή. Σαν τον χαρτοπαίκτη, ο προπονητής οφείλει να απολογείται για κάθε ήττα. Νικώντας τον σηκώνουν στα χέρια ουρλιάζοντας, ηττημένος δεν έχει που να κρυφτεί. Μάλιστα, αν επιβληθεί στον χώρο του, σαν τον Ομπράντοβιτς, σαρώνοντας τα πρωταθλήματα και αναδεικνύοντας παίκτες-κλειδιά με πρώτο και καλύτερο τον Διαμαντίδη , η υπόσταση του Σέρβου ξεπέρασε σε απόδοση κάθε άλλον προπονητή – Ελληνα ή ξένο. Επρόκειτο δηλαδή ένα θαύμα που απέδωσε στους πάντες ποικιλοτρόπως : ο Ομπράντοβιτς κέρδισε ο,τι του άξιζε (λεφτά, πρωταθλήματα, κύπελλα), οι ιδιοκτήτες αδελφοί

Γαννακόπουλοι κέρδισαν κύρος, οι παίκτες (με πρώτο και καλύτερο τον Διαμαντίδη) δοξάστηκαν και πλούτισαν, όσο δε για τους οπαδούς απόχτησαν χαρακτήρα και βαθύτερο οπαδικό αίσθημα.

Ωστόσο, καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια. Επι δεκατρία χρόνια ο Σέρβος δημιούργησε –τόσο σε Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη – έναν πράσινο μύθο που απέταξε τον πολύ Γιάννη Ιωαννίδη και προσέλαβε τον Ομπράντοβιτς που, γόνος μιας μπασκετομάνας χώρας, έκανε το πάν για να ανέβει το ελληνικό μπάσκετ ένα σκαλί παραπάνω.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης παραδέχεται ότι ο Σέρβος αποτελεί μέρος του πράσινου μύθου, μιας Ελλάδας δηλαδή που παραμένει ψηλά. Πλην όμως η Φενέρμπαχτσέ, η σημερινή ομάδα του Ομπράντοβιτς, όχι μόνο μετράει τρεις ήττες στη σειρά, αλλά θα πρέπει να νικήσει τον Παναθηναϊκό ώστε να βρει το δρόμο της νίκης. Έχουμε και λέμε δηλαδή : Ο Σέρβος πριν απ’ όλα θα πρέπει να βρει την μυστική συνταγή που εξουδετερώνει τον Διαμαντίδη κι από ‘κει και πέρα όλες τις μονάδες του. Μια «πρώτη» νίκη μέσα στην Τουρκία θα ανεβάσει την Φενερμπαχτσέ στον έβδομο ουρανό και συνάμα θα διώξει τα συμπλέγματα κατωτερότητας ή ανεπάρκειας που ταλανίζουν τους Τούρκους. Από την άλλη πάντως, εφόσον ο Μπαρτζώκας κατάφερε να νικήσει την Φενέρμπαξε, γιατί να μην επιτύχει το ίδιο και ο Πεδουλάκης, έστω και μέσα στην τουρκική έδρα;

Το βέβαιο είναι οτι η ομάδα του Πεδουλάκη παίζει με μεστό μυαλό και έχει όντως εξαιρετική οργάνωση ακόμα και στις πιο αδύναμες στιγμές της. Συνάμα, αν εξαιρέσουμε τον Δημήτρη Διαμαντίδη που δεν καταλαβαίνει τίποτα, το υπόλοιπο δυναμικό μοιράζεται τον υπόλοιπο μόχθο προς τιμή του. Μπράμος, Κέρι, Μπατίστ, Φώτσης, Ούκιτς, Λάσμε, Μαυροκεφαλίδης, Γκίστ, Παππάς, Γιάνκοβιτς, Ματσιούλης…