Να ψοφήσει… τώρα η κατσίκα του γείτονα

Η είδηση σοκαριστική από μόνη της, αποτυπώνει ίσως και την νοοτροπία που συνεχίζει να υπάρχει σε μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού: Δύο άλογα νεκρά από δηλητηρίαση και άλλα 11 να δίνουν μάχη για να καταφέρουν να μείνουν ζωντανά. Λεπτομέρεια σημαντική. Τα άλογα αυτά ανήκαν σε οικογένεια που διατηρούσε επιχείρηση περιήγησης σε ποτάμι και όπως όλα δείχνουν η δηλητηρίαση δεν έγινε από λάθος... αλλά από ανθρώπινο χέρι σε αποστολή.

Να «όπλισε» με δηλητήριο αυτό το χέρι, το γεγονός ότι ο ιδιοκτήτης των αλόγων είχε στήσει μία «επιχείρηση» που προφανώς του εξασφάλιζε τα προς το ζην; Να ήταν

κάποιος που αποκόμιζε συμφέρον από μία τέτοια εξέλιξη; Το πιο πιθανό, εάν αποκλειστούν βεβαίως ακραία σενάρια.

Και ίσως να έλεγες πως είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό που δεν αποδεικνύει και πολλά για την ποιότητα του ελληνικού επιχειρείν και των ανθρώπων του, εάν δεν γνώριζες προσωπικά άλλες τρεις με τέσσερις περιπτώσεις επιχειρήσεων σε τουριστικά θέρετρα που φέτος κατέβασαν ρολά –αν και την περυσινή σεζόν είχαν αποτελέσει πρότυπα για τις περιοχές που λειτουργούσαν με αρκετό κόσμο να τις τιμά με την παρουσία του- επειδή βρέθηκαν «περίοικοι» να καταγγείλουν μικρές ή μεγάλες, υπαρκτές ή ανύπαρκτες παρατυπίες. Παρατυπίες όμως που συνήθως «συγχωρούνται» στα «δικά μας παιδιά»..

Κάτι δηλαδή σαν τους περιβόητους Κορμοράνους του Βοτανικού.

Δείγμα ουσιαστικά στις περισσότερες των περιπτώσεων μιας τυπικής αντιμετώπισης από τους ανταγωνιστικές που επειδή δεν καταφέρνουν είτε να στήσουν κάτι ανάλογο με καλύτερες τιμές, είτε κάτι συμπληρωματικό, αξιοποιούν κάθε μέσο για να «εξοντωθεί» ο αντίπαλος.. Με τους τοπικούς άρχοντες συνήθως συμπαραστάτες των «εξαγριωμένων περιοίκων».

Έτσι, όμως δεν πάει μπροστά το πράγμα: Είναι δηλαδή σαν κάποιος να έχει φτιάξει στο σπίτι του έναν πανέμορφο κήπο και ο διπλανός αντί να περιποιηθεί όπως και όσο μπορεί τον δικό του ώστε συνολικά η περιοχή να ανθίσει, αντίθετα να επιδιώκει να καταστρέψει του γείτονα.