ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ

Απροσδόκητοι εκτελεστές.

Στον φρικαλέο σύλλογο φονιάδων άνευ εντοπίσιμων κινήτρων προστέθηκε και ο Αμερικανός Τζέιμς Ιγκαν Χόλμς, ηλικίας μόλις 24 χρόνων,  ο οποίος σε δημόσιο χώρο κατόρθωσε να στείλει στον αγύριστο 12 άτομα, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονταν βετεράνοι του πολέμου, μια παρουσιάστρια αθλητικών ειδών, ένα εξάχρονο παιδί και άλλα άτυχα πρόσωπα.

Η τρέχουσα λογική και η κοινή ανθρωπογνωσία πριν απ’ όλα, αφού συνέλθει από το σκληρό σοκ, βάζει κάτω τον κώδικα των ψυχικών κινήτρων. Άραγε ο Χόλμς (τι όνομα κι αυτό!) μισούσε κάποιο από τα πρόσωπα; Πυροβόλησε στην τύχη κι όποιον πάρει ο χάρος; Έπεσε θύμα κάποιας στιγμιαίας μισανθρωπίας που εκφράστηκε με σφαίρες; Θέλησε μήπως να δώσει μια μαύρη διέξοδο στην αδιέξοδη ζωή του;

Το σημαντικό εν προκειμένω είναι ο φόνος άνευ συγκεκριμένου κινήτρου. Διότι αν ο νεαρός δολοφόνος σκόπευε να βγάλει από τη μέση κάποιον ιδιωτικό « εχθρό» του, τότε η κακομαθημένη νοημοσύνη των δικαστών θα έβρισκε τον δρόμο προς την « αιτία». Αν ο εχθρός χάσει τη μάχη με τη ζωή, πιθανώς η ΖΩΗ να γίνει καλύτερη, έστω και στη μικρή ζώνη πραγματικότητας που κινούνταν ο Χόλμς. Πλην όμως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με προσωπικό μίσος και προγραμματισμένο ξεπάστρεμα, παρά για σκοποβολή επί άγνώστου και πολυπρόσωπου στόχου.

Ξέρουμε ότι είναι συχνές οι περιπτώσεις Αμερικανών μαθητών που οπλίζονται με το όπλο του πατέρα τους και αίφνης εμφανίζονται στον περίβολο του σχολείου τους ως αποφασισμένοι εκτελεστές αφήνοντας πίσω τους πολυάριθμα θύματα. Οι αιτίες είναι πολλές (δυσπροσαρμοστία μαθητική, αίσθημα κατωτερότητας, γενικευμένη επιθετικότητα που καθίσταται συγκεκριμένη εναντίον συμμαθητών και καθηγητών, σκηνές αντιγραμμένες από τον κινηματογράφο, παιδική παράκρουση, βρασμός ψυχής κτλ), αλλά, στην περίπτωση του ανήλικου υπάρχει τουλάχιστον κάποιο ελαφρυντικό που δεν είναι άλλο από την ηλικία.

Δεν θα ήταν υπερβολή  αν λέγαμε ότι η κατοχή του όπλου και η χρήση του προσδίδουν στην αυτοπεποίθηση του υποψήφιου φονιά κάτι σαν ουράνιο τόξο εκτυφλωτικής λάμψης και ανωτερότητας. Για μερικά λεπτά και μόνο ο φονιάς – καθώς περνά από την αθωότητα (θωή : τιμωρία) στην κατάσταση της πολλαπλής ενοχής, νιώθει ότι υπερίπταται της κοινωνίας, ότι πρόσθεσε στον ιδιωτικό του κόσμο μια πτυχή που τον κατέστησε σημαντικό και ανεξαίρετο. Πιο σωστά ότι αποτίναξε τον άσημο εαυτό του και εντάχθηκε στον κολασμένο σύλλογο των ανθρωποκτόνων.